«Όλοι μας λένε ότι τα κάναμε γυαλιά καρφιά, εμείς με τα σπασμένα γυαλιά φτιάχναμε τον Δρομέα…»

Με αυτά τα λόγια ο Μιλτιάδης Έβερτ άρχισε την ομιλία του την ημέρα των εγκαινίων του έργου μου Δρομέας. Από εκείνη την ημέρα δεν θυμάμαι πολλά. Ήμουν τόσο τρομαγμένος από το μέγεθος του όλου εγχειρήματος. Ενός εγχειρήματος που ξεκίνησε με μια γυάλινη μακέττα που έδωσα στον Σταύρο Ξαρχάκο ως πρόταση για την πόλη της Αθήνας. Ήταν τότε αντιδήμαρχος Πολιτισμού του Δήμου Αθηναίων. Θα την πάω στον Έβερτ μου είπε…

Δεν περίμενα ποτέ ο Μιλτιάδης Έβερτ να δεχθεί ένα τόσο δύσκολο εγχείρημα, όπως η κατασκευή του Δρομέα, από το Δήμο της Αθήνας. Όμως ο Ξαρχάκος γύρισε και μου είιπε…

– Ξεκινάμε, βάλτο μπρός!

Έτσι άρχισε αυτή η περιπέτεια.
Μια περιπέτεια που δεν περιορίστηκε στον Δρομέα.
Ξεκίνησε τότε, για πρώτη φορά στην Αθήνα, ένα μεγάλης έκτασης πρόγραμμα τοποθέτησης έργων σύγχρονης Τέχνης και μεγάλων εικαστικών παρεμβάσεων, οι οποίες δημιούργησαν ένα πολιτισμικό σοκ στους κατοίκους της πόλης και μια τεράστια αμηχανία στο σύστημα της Τέχνης, το οποίο έβλεπε για πρώτη φορά έναν Δήμο να ανοίγει το θέμα …. σύγχρονη Τέχνη και πολεοδομικός ιστός, αγοράζοντας έργα από καλλιτέχνες σημαντικούς, όπως ο Ζογγολόπουλος, και να τα τοποθετεί με έναν αυθορμητισμό και με μια αμεσότητα αφοπλιστική.

Το δίδυμο Έβερτ-Ξαρχάκος είχαν καταφέρει το αδύνατο. Είχαν καταφέρει να εμπνεύσουν τους υπαλλήλους του Δήμου, οι οποίοι κάθε βράδυ εθελοντικά βοηθούσαν στην κατασκευή του έργου. Μετά τις επτά το βράδυ όλο το προσωπικό του πνευματικού κέντρου του Δήμου κατέβαινε στην Ομόνοια και ένας έκοβε γυαλί, άλλος καθάριζε, άλλος μετέφερε.

Τώρα που έφυγε ο Μιλτιάδης Έβερτ νιώθω την ανάγκη να θυμίσω την προσφορά του και τον σεβασμό του στην σύγχρονη Τέχνη και την προσπάθεια του να δημιουργήσει θεσμούς που, δυστυχώς, δεν υποστηρίχθηκαν από τους επόμενους Δημάρχους, όμως έγιναν αντικείμενα έμπευσης για δημάρχους άλλων Δήμων, οι οποίοι άρχισαν να βλέπουν τη σύγχρονη Τέχνη τουλάχιστον όχι εχθρικά.

Όποτε η σύγχρονη Τέχνη μπαίνει στον πολεοδομικό ιστό είναι σαν να ζητάει συγνώμη ακόμη και σήμερα.

Ελπίζω τουλάχιστον τώρα που έφυγε ο Μιλτιάδης Έβερτ, αυτοί που ειρωνεύτηκαν ή πολέμησαν αυτή τη σημαντική προσφορά του στην σύγχρονη Τέχνη να ζητήσουν μια συγγνώμη.

Του Κώστα Βαρότσου από την aixmi.gr