Όπως φαίνεται, το πιο γλυκό νέκταρ των λουλουδιών μπορεί να μην είναι κατάλληλο για τις μέλισσες, μιας και αντί να χαρίζει ενέργεια τις αποδυναμώνει τελικά.
Όταν η μέλισσα πιει όσο περισσότερο χυμό λουλουδιών μπορεί, πετά στη φωλιά της για να το μοιραστεί με τις συντρόφους της, μέσω μιας διαδικασίας παλινδρόμησης. Κοινώς εμετού.
Όσο πιο γλυκό το νέκταρ, όσο πιο πολύ ζάχαρη περιέχει δηλαδή, τόσο περισσότερη ενέργεια περιέχει. Αυτό θέλησαν να ελέγξουν οι επιστήμονες στο άρθρο τους στο «Journal of the Royal Society Interface», αν υπάρχει ένα «ταβάνι» στη γλυκύτητα του νέκταρ.
Και βρήκαν πράγματι πως αν παραείναι γλυκό, αυτή η γλυκύτητα το κάνει παχύρρευστο και κολλώδες, λειτουργώντας ως χρονοβόρα και κοστοβόρα πρόκληση για τη μέλισσα να το αποβάλλει στους υποδοχείς της κυψέλης για το νέκταρ.
«Για νέκταρ χαμηλής περιεκτικότητας, οι μέλισσες είχαν έναν γρήγορο εμετό που διαρκεί μόλις μερικά δευτερόλεπτα και μετά πήγαιναν πάλι να συλλέξουν καινούριο. Αλλά για πραγματικά παχύ νέκταρ, χρειάζονταν πολύ χρόνο για να το αποβάλλουν, κάποιες φορές κάνοντας εμετό για ένα ολόκληρο λεπτό», λέει ο επικεφαλής της μελέτης Dr Jonathan Pattrick της Οξφόρδης.
Η αποβολή του νέκταρ, αυτό που ονομάζουν οι επιστήμονες «εμετό», είναι μια διαδικασία ελάχιστα μελετημένη. Οι ερευνητές πειραματίστηκαν με νέκταρ διαφορετικής περιεκτικότητας ζάχαρης (από 35-65%) για να βρουν την ιδανική σύσταση για τις ενεργειακές ανάγκες της μέλισσας.
«Οι μέλισσες παλεύουν να βρουν την ισορροπία σε ένα νέκταρ πλούσιο ενεργειακά, που να μη χρειάζεται όμως πολύ χρόνο για να καταναλωθεί και να αποβληθεί». Ένα νέκταρ με ζάχαρη στο 35% απαιτεί από τη μέλισσα μόλις 4-5 δευτερόλεπτα για να εκκενωθεί από το σώμα της, εκεί που το διάλυμα του 65% χρειάζεται πάνω από μισό λεπτό.
Η μελέτη δεν έγινε βέβαια για χάρη της καθαρής γνώσης και μόνο, καθώς αυτό που ενδιέφερε τους ερευνητές είναι να βρουν τα λουλούδια που προσελκύουν περισσότερο τις μέλισσες και να βοηθήσουν την επικονίασή τους, ένα βασικό χαρακτηριστικό της παγκόσμιας τροφικής αλυσίδας.
