Τo Ζ750 αποτελεί ένα από τα αδιαμφισβήτητα bestseller στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια. Τα δυνατά του χαρτιά, εκτός των άλλων, είναι η απίστευτα επιθετική εμφάνιση.

Το γράμμα «R»
Πάμπολλοι είναι οι αγοραστές του Z που άμα τη αγορά, πέφτουν με τα μούτρα στις βελτιώσεις. Γιατί γίνεται αυτό; Έχει αδύναμα σημεία το Z που χρήζουν βελτίωσης; Προσωπικά πιστεύω πως δεν έχει καμία σημαντική παράλειψη. Όμως είναι ακριβώς αυτού του είδους η μοτοσικλέτα (streetfighter) που έρχεται πακέτο με τις προσωπικές αναζητήσεις του εκάστοτε ιδιοκτήτη, ώστε να κάνει το «μοτόρι» του… μοναδικό σε εμφάνιση, και όσο πιο αγριεμένο γίνεται.

Τυπικές εφαρμογές αυτού του κανόνα, είναι η αλλαγή της εξάτμισης με κάποιο τελικό που να κάνει την παρουσία σας πιο έντονη, ίσως κάποιο τιμόνι με καλύτερους μοχλούς, προστατευτικά μανιτάρια, κλπ. Η Kawasaki έλαβε γνώση της τάσης αυτής, και αποφάσισε να προσφέρει η ίδια μια έκδοση «R», καταφέρνοντας να συνδυάσει την έκφραση «μαμά», με το βελτιωμένο αποτέλεσμα. Βέβαια στην πορεία, παρεκτράπηκε λιγάκι (με την καλή έννοια), καθώς αντί να προσφέρει απλά ένα «Z» με τελικό της Akrapovic, «έχωσε» στις αναρτήσεις, «έχωσε» και στο νέο και πανέμορφο ψαλίδι, «έχωσε» και στα φρένα, και γενικά έκανε πολλή δουλειά!

Σπάνια, αναβάτες θα προχωρούσαν σε τόσο ριζικές βελτιώσεις, εκτός αν μιλάμε για τους πλέον «πυροβο- λημένους». Αν τώρα όλα αυτά κοστί- ζουν μόλις 1.000 ευρώ περισσότερα από το «απλό» Z, εμείς τι να πούμε, παρά μπράβο στην Kawasaki, για μια value for money βελτίωση που ξε- φεύγει από ένα απλό ρετούς.

Αισθητική: Ατσάλινη σιδερογροθιά
Το Z 750 ήταν ανέκαθεν μια από τις πιο επιθετικές σε αισθητική μοτοσικλέτες της κατηγορίας. Και το «R» καθόλου δεν απομακρύνεται από τις γραμμές της απλής έκδοσης. Αντίθετα, η εμφάνιση του παίρνει αρκετούς έξτρα πόντους ποιοτικής «κακίας» με τις ακτινικές δαγκάνες που δείχνουν μασίφ, και αποφασιστικές, με το πανέμορφο ψαλίδι που θυμίζει άσκηση γλυπτικής, με τη φρεσκαρισμένη μάσκα και το χρυσό πιρούνι. Που να το δείτε και με το επίσημο aftermarket Akrapovic τελικό της εξάτμισης, και με την καρίνα –επίσημο αξεσουάρ κι αυτή.

Η μοτοσικλέτα της δοκιμής μας, ήταν σε μαύρο ματ χρώμα, χρώμα που παραπέμπει ευθέως σε homemade μοτοσικλέτα streetfighter, βαμμένη με… σπρέι, από τον ιδιοκτήτη. Το μόνο που έχουμε να προσθέσουμε εδώ, είναι πως το «R» κάνει ένα βήμα ακόμη προς την αισθητική ολοκλήρωση -όχι πως η απλή έκδοση ήθελε πολλή δουλειά.

Εργονομία: Όπως στο «απλό» Ζ
Τίποτα δεν άλλαξε σχεδόν από το «απλό» Ζ, εκτός από το τιμόνι που είναι ελαφρώς πιο πλατύ, και από τη σέλα που ψήλωσε ελαφρώς. Ο αναβάτης κάθεται άνετα, οι γωνίες των άκρων είναι χαλαρές, και τίποτα δεν τον ενοχλεί στη βόλτα. Εκεί που αισθάνεται ελαφρώς περίεργα είναι όταν τσιτώσει και ανοίξει το γκάζι, καθώς το τιμόνι δεν προσφέρει τους μοχλούς που χρειάζονται, έχει περίεργη κλίση, δεν βολεύει, και κάνει τον αναβάτη να διπλώνει σε αφύσικες γωνίες, και να αισθάνεται πως κάτι δεν κάνει καλά. Αυτά όμως, μόνο σε οριακή οδήγηση. Τιμονάκι κανείς; Σημειώστε επιπλέον, το κλασσικό «κουσούρι» του Ζ, με το απίστευτα μικρό κόψιμο τιμονιού, που θα σας ταλαιπωρήσει στις αστικές μανούβρες.

Τα όργανα είναι ευανάγνωστα και όμορφα, με πλήρεις ενδείξεις (στροφόμετρο, ταχύμετρο, ολικός και μερικός χιλιομετρητής, θερμοκρασία, δείκτης καυσίμου, και ρολόι). Τώρα ο συνεπιβάτης θα σας συντροφεύσει μόνο σε μικρές βόλτες, μιας και η σέλα του είναι τύπου Supersport. Εμ, η άγρια εμφάνιση είναι ο κύριος στόχος εδώ, τι μου ψάχνετε λούσα για δύο. Όποιος θέλει δικάβαλα και φορτωμένα ταξιδάκια… σε λάθος μοτοσικλέτα απευθύνεται.

Πηγή: mototriti.gr