Η Abiento έμαθε για την τύχη μεταναστών που επιχείρησαν να περάσουν στην άλλη πλευρά της Μεσογείου, ξέρει πως περισσότεροι από 1.000 πνίγηκαν στα νερά της μετά την τραγωδία της Κυριακής, ωστόσο περιμένει τη δική της σειρά να κάνει το ταξίδι που ελπίζει να την οδηγήσει όχι στο βυθό αλλά σε μία καλύτερη ζωή.

«Με φοβίζει αλλά μόνο ο Θεός θα αποφασίσει», λέει η 21χρονη από το Μάλι. «Δεν υπάρχει δουλειά εδώ, θέλω να πάω στη Γαλλία».

Η Abiento μιλά στον δημοσιογράφο της βρετανικής εφημερίδας «Telegraph» από τη λιβυκή πόλη Zuwara όπου «ανθίζουν» οι επιχειρήσεις των δουλεμπόρων που περνούν ανθρώπινες ψυχές στην Ευρώπη. Το διαρκές «ρεύμα» απελπισμένων ταξιδιωτών από την Αφρική και τη Μέση Ανατολή προς τις ευρωπαϊκές ακτές κρατά την πόλη ζωντανή, γράφει η εφημερίδα.

Η Abiento άφησε τα τέσσερα αδέλφια της και τον άνεργο πατέρα της στο Μάλι πριν από έξι μήνες αναζητώντας δουλειά στη Λιβύη. Δεν τα κατάφερε κι έτσι αποφάσισε να φτάσει στην Ευρώπη για να στηρίξει την οικογένειά της- όποιος κι αν είναι ο κίνδυνος.

«Η μητέρα μου πέθανε και ο μπαμπάς μου δεν έχει δουλειά», δήλωσε, «είμαι η μεγαλύτερη από τα αδέλφια μου κι έτσι είμαι υπεύθυνη για την οικογένειά μου, γι’ αυτό έφυγα από το Μάλι», εξηγεί.

Η Zuwara είναι παράκτια πόλη της Λιβύης η οποία βρίσκεται στην πιο κοντινή απόσταση με την Ιταλία κι έτσι γίνεται προορισμός πολλών μεταναστών.

Ο διακινητής που «κανονίζει» το πέρασμα της Abiento στην Ευρώπη περιμένει άλλους 70 ανθρώπους να φτάσουν στην πόλη από την Τρίπολη. Φυσικά είναι πολύ περισσότεροι εκείνοι που θέλουν να αφήσουν πίσω τους την Αφρική αλλά ο διακινητής λέει πως στο σκάφος του δεν χωρούν άλλοι.

«Δεν θα τους στείλω αν είναι πολύ επικίνδυνο και ξέρω πως δεν θα τα καταφέρουν, έχω μια φήμη να προστατεύσω. Οι δικοί μου μετανάστες πάντα τα καταφέρνουν», λέει στον δημοσιογράφο της «Telegraph»! Καταγγέλλει μάλιστα πως οι ανταγωνιστές του «είναι εθισμένοι στα λεφτά». «Αυτοί», λέει, «είναι οι πιο φονικοί, δεν τους νοιάζει πόσοι πεθαίνουν και στέλνουν εκατοντάδες συνέχεια».

Ο ίδιος περιγράφει τον εαυτό του ως «προσεκτικό και με έγνοια για τους μετανάστες». «Δεν θέλουμε να ακούμε πως πέθαναν και πραγματικά κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε για να είμαστε σίγουροι πως θα φτάσουν με ασφάλεια», λέει χαρακτηριστικά.

Φέτος ο άνδρας αυτός έχει στείλει δύο «καραβιές»: η πρώτη μετέφερε 73 ανθρώπους που έφτασαν με ασφάλεια στην Ιταλία τον περασμένο μήνα, η δεύτερη έφτασε πριν τρεις μέρες με 78 επιβάτες.

«Οι δικές μου ομάδες μεταναστών ταξιδεύουν πρώτη θέση», λέει καθισμένος στο σπίτι του στη Zuwara.

Κάθε φορά που ένα πλοίο βυθίζεται, αντίπαλες ομάδες διακινητών τα βάζουν τη μία με την άλλη. Μετά το ναυάγιο της Κυριακής με τους εκατοντάδες νεκρούς, η κάθε ομάδα ρίχνει την ευθύνη στην άλλη. Από πού ξεκίνησε το πλοίο από τη Λιβύη παραμένει ασαφές. «Γιατί να σε χρησιμοποιήσει κάποιος αν πιστεύει πως έστειλες 800 ψυχές στο θάνατο», λέει ο δουλέμπορος.

Όλα τα πλοία που επιχειρούν να φτάσουν στην Ευρώπη από τη δυτική Λιβύη είτε αποπλέουν από τη Zuwara είτε περνούν από εκεί. Ο διακινητής θα στείλει την Abiento στη θάλασσα όταν η θάλασσα είναι καλή και υπάρχει χώρος.

Μέχρι τότε, θα πρέπει να περιμένει τη σειρά της σε ένα ασφαλές σπίτι μαζί με άλλες 4 γυναίκες και 12 άνδρες.
Ένας άλλος άνδρας από το Μάλι, ο οποίος ζει στην Τρίπολη, οργανώνει «ταξίδια» για τους συμπατριώτες του. Συντονίζει όλες τις λεπτομέρειες του ταξιδιού τους και τη διαμονή τους από τη στιγμή που θα ξεκινήσουν από το Μάλι μέχρι να φτάσουν στην Ευρώπη.

«Αν δεν φτάσουν με ασφάλεια δεν πληρώνω τον διακινητή», λέει. «Στέλνουμε λεφτά μόνο όταν οι άνθρωποί μας επιβεβαιώνουν την άφιξή τους».

Σπίτια για την παραμονή μεταναστών μέχρι να ξεκινήσουν το ταξίδι για την Ευρώπη υπάρχουν σε όλη τη Zuwara. Ορισμένοι βρίσκουν κάποια μικροδουλειά μέχρι να φύγουν, ούτως ώστε να πληρώσουν τον διακινητή τους, φροντίζοντας για παράδειγμα κοπάδια ζώων.

Ο Victor, ένας 31χρονος από τη Νιγηρία, κάνει αυτή τη δουλειά για να συγκεντρώσει λεφτά και να φύγει προς την Ευρώπη. Αυτή θα είναι η δεύτερη απόπειρά του. Επιχείρησε να περάσει με ένα μικρό σκάφος την περασμένη εβδομάδα αλλά βρέθηκε μπροστά στην ακτοφυλακή της γειτονικής Τυνησίας. Ο «καπετάνιος» του σκάφους έχασε το δορυφορικό τηλέφωνό του και δεν είχε τον σωστό προσανατολισμό. Έτσι οι 110 επιβαίνοντες συνελήφθησαν από τις τυνησιακές αρχές αλλά ο 31χρονος δωροδόκησε ώστε να αφεθεί ελεύθερος και γύρισε με τα πόδια στη Zuwara, περιμένοντας την επόμενη ευκαιρία του.

Παράδειγμά του είναι ο αδελφός του που πριν δύο χρόνια κατάφερε να φτάσει στη Σουηδία. «Εκεί έχει δουλειές και μπορώ να βγάλω λεφτά και να τα στείλω στην οικογένειά μου», λέει, «γι’ αυτό θα πάω». «Φοβάμαι αλλά ξέρω πως υπάρχουν άνθρωποι που τα κατάφεραν…»