Η Μέση Ανατολή είναι καζάνι που βράζει με το Ισραήλ να χτυπάει ευθέως το Ιράν στοχεύοντας το πυρηνικό του πρόγραμμα και η χρονική συγκυρία δεν είναι τυχαία.
Πέρα από τα πρόσφατα πλήγματα που πέτυχε κατά του ιρανικού Άξονα Αντίστασης, το Τελ Αβίβ επιχειρεί η Τεχεράνη να μην αποκτήσει επίσημα το προνόμιο της πυρηνικής δύναμης. Το Atlantic αναλύοντας τις εξελίξεις, έγραψε ότι μέχρι στιγμής οι εννέα χώρες που είναι γνωστό ότι διαθέτουν πυρηνικά όπλα διαθέτουν ασυλία από άμεση επίθεση, ακόμη και με συμβατικά όπλα, ειδικά αν αντιπαλοί τους είναι άλλες πυρηνικές δυνάμεις. Εξαίρεση, αποτελούν η Ινδία και το Πακιστάν, αλλά και πάλι υπόκεινται σε περιορισμούς.
Π.χ. στην πρόσφατη σύρραξη για το Κασμίρ, οι ΗΠΑ είχαν το ρόλο διαιτητή, συνομιλώντας και με τις δύο πλευρές, χωρίς να εμπλέκεται άλλη πυρηνική δύναμη.
Σύμφωνα με το δημοσίευμα, το Ιράν μπορεί να μην έχει αναπτύξει πυρηνική βόμβα, ωστόσο άτυπα οι υπόλοιπες χώρες το αντιμετωπίζουν ως πυρηνική υπερδύναμη. Ακόμα και οι ΗΠΑ, δεν τολμούν να απαντήσουν ανοιχτά στην Τεχεράνη, παρότι οι σχέσεις τους είναι ιδιαίτερα άσχημες.
Ενδεικτική, είναι η στάση της αμερικανικής στρατιωτικής ηγεσίας στα τέλη της πρώτης θητείας του Ντόναλντ Τραμπ. Τότε, ο Αμερικανός πρόεδρος ζήτησε να εξεταστεί ένα μεγάλο πλήγμα στο Ιράν για να περιοριστεί η δύναμή του.
Ο αμερικανός στρατός παρότι μπορούσε να επιτεθεί αποτελεσματικά, επέλεξε μια διαφορετική οδό. Δολοφόνησε στην Τεχεράνη τον επικεφαλής των Φρουρών της Επανάστασης, πλήττοντας το κύρος του Ιράν και όχι ουσιαστικά τη δύναμη του, καθώς υπήρχε ο φόβος των πυρηνικών.
Με την πλάτη στον τοίχο
Ένας άλλος λόγος που το Ισραήλ επέλεξε τώρα να χτυπήσει το Ιράν, είναι ότι η Τεχεράνη βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο, οπότε ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα των διαπραγματεύσεων για το πυρηνικό του πρόγραμμα, θα μπορούσε ανά πάσα στιγμή να αναπτύξει μια πυρηνική βόμβα.
Το Atlantic έγραψε ότι το Ιράν έχει τις δυνατότητες και την τεχνογνωσία να αναπτύξει πυρηνικό όπλο από τη δεκαετία του 1980… Τόσο καιρό δεν το έκανε, επειδή υπολόγιζε το πολιτικό κόστος. Έτσι, απειλώντας ότι βρίσκεται ένα βήμα πριν το κάνει, πήγαινε σε διαπραγματεύσεις και έπαιρνε αυτό που ήθελε.
Σήμερα όμως, η κατάσταση έχει αλλάξει και η ηγεσία της χώρας βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο. Αντιμέτωπη με εσωτερικές αναταραχές, διπλωματικό απομονωτισμό και χωρίς περιφερειακούς συμμάχους το Ιράν είναι με την πλάτη στον τοίχο. Με την απειλή μιας πυρηνικής βόμβας η ιρανική ηγεσία θα μπορούσε να διαπραγματευτεί την επίβιωσή της, αλλά και να διατηρήσει το κύρος της χώρας στη περιοχή.
