«Ταξιδεύουν χιλιόμετρα με τα πόδια, αφήνοντας πίσω τους πόλεις κατεστραμμένες από τον πόλεμο, τη βία και τις φυσικές καταστροφές. Συχνά πέφτουν θύματα κακοποίησης και βιασμού. Υποφέρουν βλέποντας τα παιδιά τους να πεθαίνουν από την πείνα. Παγιδεύονται σε αφιλόξενα περιβάλλοντα, ζουν κρυμμένες, φοβισμένες και απομονωμένες. Εκατομμύρια γυναίκες σε όλο τον κόσμο ρισκάρουν τη ζωή τους καθημερινά, ζώντας σε εμπόλεμες ζώνες, όπως η Συρία, μεγαλώνοντας τα παιδιά τους σε παραγκουπόλεις όπως η Κιμπέρα, παλεύοντας με τον ιό του HIV σε χώρες όπως το Μαλάουι». Τις ιστορίες του παρουσιάζουν οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα στο νέο τους τεύχος (Νο. 97, Απρίλιος-Ιούνιος 2018) στο αφιέρωμά τους με τίτλο «Γυναίκες στις σύγχρονες κρίσεις». Η μη κυβερνητική οργάνωση αναπτύσσει προγράμματα ανά τον κόσμο που βάζουν στο επίκεντρο τη γυναίκα και τις ανάγκες της. Προσφέρει ιατρική βοήθεια, προγεννητική και μεταγεννητική φροντίδα, στηρίζει γυναίκες που έχουν πέσει θύματα σεξουαλικής κακοποίησης, εστιάζει στον οικογενειακό προγραμματισμό και συμβάλλει στην καταπολέμηση του υποσιτισμού σε διάφορες γωνιές του πλανήτη.

Γυναίκες θύματα σύγχρονων κρίσεων

Οι παρακάτω ιστορίες παρουσιάζονται στο περιοδικό των Γιατρών Χωρίς Σύνοραmsf Η 15χρονη Φατιμά, πρόσφυγας Ροχίνγκια από τη Μιανμάρ, ζει τους τελευταίους έξι μήνες σε προσφυγικό καταυλισμό στο Μπαγκλαντές. Η μητέρα της πέθανε μέσα στον καταυλισμό σε ηλικία μόλις 35 ετών. Ο πατέρας της έχει συλληφθεί στη Μιανμάρ από τον Σεπτέμβριο και κανείς δεν έχει μάθει νέα του από τότε. Η 20χρονη Μαμοτσιελέλι από το Λεσότο έχει τρία παιδιά και είναι έγκυος στο τέταρτο. Είναι θετική στον ιό του HIV και λαμβάνει αντιρετροϊκή αγωγή. Τα τρία της παιδιά είναι αρνητικά στον ιό του HIV. Η Μαμοτσιελέλι, όπως και πολλές γυναίκες σε όλο τον κόσμο, αναγκάζεται να περπατήσει ώρες και να κοιμηθεί στην ύπαιθρο τη νύχτα για να φτάσει στην κλινική των Γιατρών Χωρίς Σύνορα προκειμένου να λάβει τη θεραπεία της. msf1 H Μπατασέβα από το Κονγκό έχασε το μωρό της λίγες ημέρες μετά τον βιασμό της. «Δεν ήθελα να το πω στον άντρα μου γιατί φοβόμουν ότι θα εξαγριωνόταν και θα πίστευε ότι ήμουν άπιστη».