Ακόμη και ο πρόεδρος Αβραάμ Λίνκολν, γνωστός και ως «Τίμιος Άμπε» και «Μεγάλος Απελευθερωτής», απ’ ό,τι φαίνεται έπεσε «θύμα» της ματαιοδοξίας του, αφήνοντάς την να τον επηρεάσει στην ζωή του αναφορικά με συγκεκριμένες αποφάσεις. Κι αν αυτές δεν αφορούσαν στην πολιτική που ο ίδιος επέλεξε να ασκήσει, αφορούσαν, ωστόσο, στην εικόνα του και πώς την αντιλαμβάνονταν, κυρίως, οι άλλοι.

Ο ψηλός, αδέξιος άντρας με το λεπτό πρόσωπο και την μεγάλη μύτη μπορεί μέχρι σήμερα να έχει ένα χαρακτηριστικό πρόσωπο -δεν είναι τυχαίο ότι ο 16ος πρόεδρος των ΗΠΑ είναι ένας από τους τέσσερις ηγέτες της χώρας η προτομή των οποίων είναι σκαλισμένη στο Όρος Ράσμορ- αλλά δεν ήταν πάντα έτσι. Πριν επιλέξει το χαρακτηριστικό ψηλό καπέλο που αποτυπώνεται σε όλες τις εμφανίσεις του και αφήσει την, επίσης, χαρακτηριστική γενειάδα του να μεγαλώσει η εικόνα του ήταν διαφορετική. Μάλιστα, για το μεγάλωμα της γενειάδας του αφορμή αποτέλεσε ένα γράμμα που έλαβε κάποια στιγμή από ένα 11χρονο κορίτσι.

Εκείνη την εποχή, λοιπόν, ο Λίνκολν ήταν ένας από τους Ρεπουμπλικάνους υποψήφιους για το αξίωμα του ηγέτη της χώρας απέναντι στον Τζον Μπρέκινριτζ. Μία εντεκάχρονη θαυμάστρια του, σύμφωνα με το περιοδικό Time, πίστευε ότι μπορούσε να χάσει την κούρσα των εκλογών γιατί το πρόσωπό του συχνά φαινόταν αρκετά άσχημο.

Έτσι, η Γκρέις Μπέντελ αποφάσισε να του στείλει μία επιστολή στις 15 Οκτωβρίου 1860 εξηγώντας του τον τρόπο για να κερδίσει την προεδρία. Του είπε, λοιπόν, ότι θα παρότρυνε τους αδερφούς της να τον ψηφίσουν, στην περίπτωση που άφηνε το μούσι του να μεγαλώσει. Μάλιστα, εξήγησε το σκεπτικό της προς τον μέλλοντα πρόεδρο λέγοντας πως «Θα φαινόσασταν πολύ καλύτερα, καθώς το πρόσωπό σας είναι τόσο λεπτό. Σε όλες τις κυρίες αρέσει το μούσι, οι οποίες με τη σειρά τους θα συμβούλευαν τους συζύγους τους να σας ψηφίσουν και έτσι θα εκλεγόσασταν πρόεδρος».

Ο Λίνκολν όχι μόνο απάντησε στη μικρή Γκρέις, αλλά άρχισε να μεγαλώνει και τα γένια του. Μέχρι τη στιγμή που εμφανίστηκε στην ορκωμοσία του το 1861, το μούσι του είχε ήδη μεγαλώσει αρκετά -ένα ξεχωριστό στυλ που θα τον ακολουθούσε για το υπόλοιπο της ζωής του.