Το Musée d’ Orsay (Μουσείο Ορσέ) θεωρείται ένα από τα πιο διάσημα αξιοθέατα στο Παρίσι. Πριν από την ύπαρξη του μουσείου, το αρχικό κτίριο που βρισκόταν σε αυτή τη θέση ήταν το Palais d’Orsay. Χτίστηκε το 1810, αλλά κάηκε το 1817.

Μετά την καταστροφή του Παλατιού, τρεις αρχιτέκτονες -ανάμεσά τους και ο Victor Laloux- ανέλαβαν να σχεδιάσουν και να κατασκευάσουν τον τερματικό σταθμό του τρένου και να δημιουργήσουν το λεγόμενο Compagnie du Chemin de fer d’Orleans, που χρησιμοποιήθηκε για να υποδέχεται τους επισκέπτες από το εξωτερικό πίσω στην πατρίδα.

Μια από τις προκλήσεις που είχαν οι αρχιτέκτονες ήταν η προσαρμογή του σχεδίου στον καθορισμένο χώρο. Για να ξεπεράσει την πρόκληση, ο επικεφαλής αρχιτέκτονας Victor Laloux χρησιμοποίησε τις δημιουργικές του ικανότητες, ταιριάζοντας το εξωτερικό του σταθμού με το περιβάλλον χρησιμοποιώντας μια όμορφη πέτρινη πρόσοψη.

Ο πρώτος ηλεκτροδοτούμενος σταθμός αστικών σιδηροδρόμων στον κόσμο

Η ιδέα ενός σιδηροδρομικού σταθμού γεννήθηκε το 1900, όταν το Παρίσι σχεδίαζε να γιορτάσει την 100ή επέτειό του. Υπήρχε η ανάγκη να εξασφαλιστεί η άνετη μεταφορά των ανθρώπων κατά τη διάρκεια του εορτασμού.

Περίπου 50 εκατομμύρια άνθρωποι παρακολούθησαν την παγκόσμια έκθεση που παρουσίαζε τα επιτεύγματα του Παρισιού, η οποί πραγματοποιήθηκε μεταξύ Απριλίου και Νοεμβρίου του 1900.

Με έναν τόσο μεγάλο αριθμό επισκεπτών, ο σιδηροδρομικός σταθμός ήταν χρήσιμος για τους επισκέπτες. Γνωστός ως Gare d’Orsay, ο σιδηροδρομικός σταθμός ήταν ο πρώτος ηλεκτροδοτούμενος σταθμός αστικών σιδηροδρόμων στον κόσμο. Μετά από 75 χρόνια, ο σιδηροδρομικός σταθμός μετατράπηκε σε ένα μουσείο που είναι γνωστό τοις πάσι.

Άλλες χρήσεις του κτιρίου πριν γίνει μουσείο

Ήδη από το 1939, ο Gare d’Orsay δεν χρησιμοποιούνταν πλέον ως σιδηροδρομικός σταθμός. Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ο σταθμός Orsay μετατράπηκε σε κέντρο αποστολής για την αποστολή δεμάτων σε αιχμαλώτους.

Στη συνέχεια, κατά τη διάρκεια της απελευθέρωσης, έγινε κέντρο υποδοχής κρατουμένων. Μια πλάκα στο πλάι του κτιρίου του μουσείου, μάλιστα, τιμά τη χρήση του ως κέντρο υποδοχής.

Το κτίριο χρησιμοποιήθηκε ως χώρος στάθμευσης, ως πεδίο βολής, και αργότερα ως χώρος θεάτρου, ενώ σε κάποιο σημείο ήταν και κέντρο υποδοχής αιχμαλώτων πολέμου.

Το 1970, το κτίριο επρόκειτο να κατεδαφιστεί, αλλά ο τότε υπουργός Πολιτισμού Jacques Duhamel το γλίτωσε από την καταστροφή, προτείνοντας την κατασκευή ενός νέου ξενοδοχείου. Λίγα χρόνια αργότερα ο σταθμός τέθηκε στον συμπληρωματικό κατάλογο των ιστορικών μνημείων και τελικά καταχωρήθηκε στον κατάλογο το 1978.

Η εντυπωσιακή συλλογή του Musee d’Orsay

Το Musee d’Orsay στεγάζει τις πιο εντυπωσιακές συλλογές δυτικής τέχνης. Υπάρχουν πίνακες ζωγραφικής, φωτογραφίες, γλυπτά, διακοσμητικές τέχνες από τον 19ο αιώνα έως τον 20ό αιώνα.

Το μουσείο διαθέτει έργα των πιο διάσημων ιμπρεσιονιστών καλλιτεχνών, όπως το Αυτοπορτρέτο του Βίνσεντ βαν Γκογκ, το Η προέλευση του κόσμου του Γκυστάβ Κουρμπέ, το Γεύμα στο γρασίδι του Εντουάρ Μανέ και το Bal du moulin de la Galette του Ρενουάρ.

Υπάρχουν γλυπτά διάσημων καλλιτεχνών, όπως η Μικρή δεκατετράχρονη χορεύτρια του Ντεγκά και τα σπουδαία έργα του Ωγκύστ Ροντέν, ο οποίος θεωρείται ο πατέρας της σύγχρονης γλυπτικής.