Χρήστος Σωτηρακόπουλος και Μένιος Σακελλαρόπουλος. Δύο από τις πλέον αναγνωρίσιμες μορφές της ελληνικής αθλητικής δημοσιογραφίας έχουν μοιραστεί, μέσα από τις συνεντεύξεις τους, προσωπικές στιγμές που ξεφεύγουν από τα γήπεδα και τα μικρόφωνα. Πρόκειται για αναμνήσεις που μένουν ανεξίτηλες, αφού πρωταγωνιστές τους είναι τα παιδιά τους.
Ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος έχει εκφράσει ανοιχτά πως η ισορροπία ανάμεσα στην πατρότητα και το απαιτητικό επάγγελμα του δημοσιογράφου δεν ήταν ποτέ εύκολη υπόθεση.
«Έχω λείψει αρκετά, ακόμη και σε γενέθλια των παιδιών μου, γιατί τύχαινε να συμπίπτουν με αγώνες», έχει αναφέρει χαρακτηριστικά, υπογραμμίζοντας όμως ότι πάντα προσπαθούσε να βρίσκει τρόπους να αναπληρώνει τον χαμένο χρόνο.
«Ιδίως όταν ο γιος μου ήταν μικρός και τα επαγγελματικά μου ταξίδια ήταν λιγότερα, φρόντιζα να τον παίρνω μαζί μου όπου μπορούσα – στο στούντιο του MEGA στην Παιανία, σε φωτογραφίσεις, παντού. Ήταν μαζί μου για να ζούμε στιγμές. Και με την κόρη μου, αν και ίσως κατάφερα να κάνω λιγότερα, φρόντιζα να μην αφήνω ανεκμετάλλευτες τις ώρες ανάμεσα σε ραδιόφωνο και σχολή. Το μεσημέρι, μόλις γύριζε από το σχολείο, έτρεχα σπίτι για να παίξουμε μαζί, να φτιάξει “καφέδες” με τα κουζινικά της και να περάσουμε χρόνο, έστω για μία-δύο ώρες, πριν φύγω πάλι. Ακόμα κι αν αυτό σήμαινε ότι θα καθυστερούσα να τελειώσω το βράδυ, το προτιμούσα από το να τα βλέπω να κοιμούνται», έχει περιγράψει.
Σήμερα, τα παιδιά του έχουν ανοίξει τα δικά τους φτερά. «Ο γιος μου εργάζεται στην ΕΠΟ και στην UEFA, ενώ η κόρη μου έχει επαγγελματική παρουσία στο Wembley», έχει πει με συγκίνηση.
Από την πλευρά του, ο Μένιος Σακελλαρόπουλος έχει εξομολογηθεί πως η πατρότητα δεν ήταν τυχαία επιλογή, αλλά μια συνειδητή απόφαση ζωής.
«Ήθελα παιδιά στο σπίτι. Έγινα πατέρας από απόφαση ψυχής», έχει πει, προσθέτοντας πως από τότε μέχρι σήμερα παραμένει αφοσιωμένος.
«Δεν ήμουν πατέρας “του καλοκαιριού”. Ήμουν εκεί, κάθε μέρα. Με ντυσίματα, λουσίματα, χτενίσματα, μπάνια, βόλτες, ταξίδια, με τα παιδιά στους ώμους…», έχει αφηγηθεί.
Η γέννηση του πρώτου του παιδιού, του Γιώργου, τον καθόρισε βαθιά. «Την ημέρα που ήρθε στον κόσμο, ένιωσα να λυγίζω. Ήξερα ότι θα πάρει το όνομα του πατέρα μου και αυτό κουβαλούσε διπλό βάρος μέσα μου», έχει εξομολογηθεί με έντονη συναισθηματική φόρτιση.
