Η Βίβιαν Μαίρη Χάρτλεϊ γεννήθηκε στην Ινδία από βρετανούς γονείς και έζησε εκεί σαν μικρή πριγκίπισσα τα πρώτα έξι χρόνια της ζωής της. Λίγο μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο η μητέρα της, προκειμένου να της δώσει την ανατροφή που ταίριαζε σε μια μικρή Αγγλιδούλα, επιστρέφει στην πατρίδα της και τη βάζει εσωτερική σε μοναστήρι. Στους γαλήνιους κήπους του μοναστηριού, περιστοιχισμένη από τις καλόγριες, η Βίβιαν παίζει με τη μοναδική της φίλη, Μορίν Ο Σάλιβαν, και μαζί ονειρεύονται ταξίδια σε μακρινούς τόπους. Κατά τη διάρκεια μιας εξόδου με τη μητέρα της, για να παρακολουθήσουν ένα έργο στο Ιστ Σάιντ, η Βίβιαν εντυπωσιάστηκε τόσο που αποφάσισε να γίνει ηθοποιός.
Στα 19 παντρεύεται τον δικηγόρο Χέρμπερτ Λι, που είναι φτυστός ο Λέσλι Χάουαρντ, ο αγαπημένος της ηθοποιός, και αποκτούν μια κόρη, τη Σουζάνα. Το 1935 είναι η χρονιά που βάζει μπρος τα σχέδιά της για μια κινηματογραφική καριέρα και εμφανίζεται σε μικρά ρολάκια. Οι κάμερες τη λάτρεψαν από την πρώτη στιγμή.
Το 1938 η Βίβιαν Λι επισκέπτεται την Αμερική και τον εραστή της Λόρενς Ολίβιε, ο οποίος υποδυόταν τότε τον Χίθκλιφ στην ταινία «Ανεμοδαρμένα ύψη». Είναι η εποχή που γίνεται μεγάλο σούσουρο για το ποια ηθοποιός θα υποδυθεί τη Σκάρλετ στην πολυσυζητημένη ταινία «Οσα παίρνει ο άνεμος», σενάριο που βασίστηκε στο βιβλίο της Μάργκαρετ Μίτσελ. Η τύχη είναι και πάλι με το μέρος της Βίβιαν και ύστερα από ένα δοκιμαστικό κλέβει κυριολεκτικά τον ρόλο κάτω από τη μύτη πολλών επίδοξων πρωταγωνιστριών-φαβορί, όπως οι Κάθριν Χέπμπορν, Νόρμα Σίρερ, Πολέτ Γκοντάρ. Η ταινία σαρώνει τα Οσκαρ και γράφει ιστορία. Στη Βίβιαν Λι αποδίδεται Οσκαρ για τον έξοχο τρόπο με τον οποίο έδωσε ζωή στη ναζιάρα Σκάρλετ με τις τρεμουλιαστές βλεφαρίδες, το αθώο υπολογιστικό βλέμμα και τη σιγουριά ότι «αύριο ξημερώνει μια καινούργια ημέρα…».
Σε ηλικία 38 ετών παίρνει Οσκαρ δεύτερου γυναικείου ρόλου για το πορτρέτο τής Μπλαντς Ντυμπουά στην ταινία «Λεωφορείον ο πόθος», βασισμένη στο θεατρικό έργο του Τενεσί Γουίλιαμς (1951). Εν τω μεταξύ έχει ήδη υποδυθεί με επιτυχία τη σαγηνευτική Κλεοπάτρα («Καίσαρας και Κλεοπάτρα» 1966) και την τραγική «Αννα Καρένινα» (1948).
Η μανιοκατάθλιψη όμως από την οποία χρόνια υπέφερε μαζί με τα προβλήματα υγείας που αντιμετώπιζε – έπασχε από φυματίωση – την κράτησαν για ένα διάστημα μακριά από τις οθόνες. Παρ’ όλα αυτά το υποκριτικό της ταλέντο δικαιώθηκε στους τελευταίους ρόλους της καριέρας («The deep blue sea», «The Roman spring of Mrs. Stone», «Ship of fools») αλλά και της ζωής της λίγο προτού υποκύψει στη φυματίωση στις 8 Ιουλίου 1967.
πηγή: το Βήμα
