Απίστευτο κι όμως, πάνε 8 χρόνια από τότε που οδηγούσε o Rossi πάλι Μ1 με χίλια κυβικά στα MotoGP. Τότε ο Doctor βρισκόταν αναμφισβήτητα στην ακμή του, κυριαρχώντας στις πίστες και στις καρδιές των θεατών. Ήταν η εποχή επίσης που στη μεγάλη κατηγορία ανέβαιναν ακριβώς οι πιτσιρικάδες που σε ελάχιστα χρόνια θα τον εκθρόνιζαν από τη μόνιμη θέση του πρωταθλητή δηλαδή οι Casey Stoner και Jorge Lorenzo.
Στα οχτώ αυτά χρόνια ο Rossi έχει μεγαλώσει, αλλά ευτυχώς, παρά την άγονη διετία στην Ducati παραμένει ανταγωνιστικός –προς τέρψη των θεατών και αγαλλίαση της Dorna που περιμένει πώς και πώς τις βελτιωμένες θεαματικότητες και τα ανάλογα έσοδα από τις αναμεταδόσεις των GP.
Ξέρουμε λοιπόν ότι ο Rossi έχει αλλάξει, παραμένοντας ανταγωνιστικός. Όμως συμβαίνει το ίδιο και με τη M1; Πριν 8 χρόνια ήταν αναμφισβήτητα η κορυφαία μοτοσυκλέτα των GP. Πώς αντιμετωπίζει τις πανίσχυρες Honda σήμερα;
Μετά από 8 χρόνια γνωρίζουμε αρκετά για το τί έκρυβε εκείνη η Μ1, καθώς η Yamaha έχει δώσει στη δημοσιότητα φωτογραφίες της με υψηλή ανάλυση. Αντίθετα για τη νέα Μ1 θα περίμενε κανείς να περιβάλλεται από πέπλο άκρας μυστικότητας.
Όμως φαίνεται πως το πέπλο ήταν κάπου τρύπιο… γιατί το αεικίνητο μάτι του GPone.com κατάφερε να τρυπώσει από κάτω και να δει τι κρύβει η νέα Μ1. Η εικονιζόμενη είναι η μοτοσυκλέτα του Jorge Lorenzo.
Να λοιπόν τι είδαν οι λαθροκυνηγοί του πολύ καλά δικτυωμένου ιταλικού site… όπως τα διαβάσαμε στην κεντρική ιστοσελίδα τους.
Το πρώτο που βλέπει κανείς, είναι ότι η νέα Yamaha YZR-M1 φορά ένα τριγωνικό πλαίσιο που περιέχει ολοκληρωτικά την κεφαλή του τετρακύλινδρου κινητήρα. Η σχεδίαση είναι φανερά διαφορετική σε σχέση με εκείνη του 2006 που ήταν ένα «απλό» περιμετρικό πλαίσιο.
Εδώ φαίνεται καθαρά η εξέλιξη στη σχεδιαστική φιλοσοφία της Yamaha, καθώς οι μοναχικοί βραχίονες που εκτείνονταν πλευρικά προς τα κάτω για να δέσουν τον κινητήρα, τώρα έχουν αντικατασταθεί με γεμάτα τρίγωνα, φανερά πιο στιβαρά.
Πιο συντηρητική σίγουρα προσέγγιση από εκείνη της Ducati που σχεδόν παρακάμπτει το πλαίσιο. Η Yamaha χτίζει όλο και περισσότερο, αλλά με πολύ προσεκτικά μικρά βήματα, το εμπρός μέρος της Μ1 και ειδικά το τμήμα ανάμεσα στο μοτέρ και τον λαιμό.
Δηλαδή εκεί που η Ducati αφαιρεί, η Yamaha προσθέτει. Για το πώς δουλεύει η σχεδίαση της Yamaha υπάρχει ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο από τον Alberto Cani στην ιστοσελίδα του.
Είναι πολύ πιθανό αυτό ακριβώς να είναι και το πλεονέκτημα της Yamaha έναντι των Ducati στην πολυσυζητημένη «αίσθηση του εμπρός τροχού» την έλλειψη της οποίας παρατηρούν όλοι οι οδηγοί της Desmocedici. Διαθέτοντας «μέταλλο» στην κρίσιμη αυτή περιοχή του πλαισίου μπορεί να «ελέγξει» τις στρεβλώσεις που χρειάζεται το ελαστικό για την πρόσφυσή του –προσδίδοντας στοιχειώδη ελαστικότητα. Σε μια περιοχή που η Ducati έχει επιλέξει να διατηρεί απόλυτη ακαμψία.
Παρότι είναι πιο σωστό να επισκεφθείτε το blog του αξιόλογου ιταλού δημοσιογράφου για να διαβάσετε από πρώτο χέρι την τεχνική του άποψη, θα πούμε μόνον ότι η Yamaha έχει αποφασίσει να δώσει προτεραιότητα στο φρενάρισμα και στην είσοδο της στροφής. Αντίθετα η Honda έχει αποφασίσει να ρίξει το βάρος της στην έξοδο της στροφής. Πού οφείλεται αυτή η διαφορά; Εν μέρει και στο οδηγικό στυλ των οδηγών των δύο εταιρειών…
