Για τα παιδικά της χρόνια, την κόρη της Σοφία αλλά και τα προβλήματα που είχε με την εκκλησία εξαιτίας του μιούζικαλ «Δαίμονες» μίλησε η Άννα Βίσση σε συνέντευξή της σε κυπριακό περιοδικό.

«Τα μεσημέρια, όταν ο μπαμπάς μου πήγαινε για ύπνο εμείς, η μαμά μου, η Λία, κι εγώ κάναμε πρόβα στην κουζίνα. Με έβαζε να τραγουδάω και με διόρθωνε. Στην ερμηνεία, στην τεχνική και στην ορθοφωνία. Όλα αυτά, ενώ το φαγητό στην κατσαρόλα σιγοψηνόταν! Μετά οι τρεις μας το τελειοποιούσαμε στο πιάνο που βρισκόταν δίπλα στο σαλόνι. Στα χρόνια της υπομονής…», θυμάται με νοσταλγία η Άννα Βίσση.

Η Άννα Βίσση μίλησε ακόμα και για την κόρη της Σοφία και είπε στο «Down Town» της Κύπρου:

«Τα Σάββατα στο ZOOM της Πλάκας ανήκαν στη Σοφία. Αρχές του ’90 και περίμενε στη δεξιά μεριά της σκηνής, νυσταγμένη συνήθως, να τη φωνάξω να τραγουδήσει. Το αγαπημένο της ήταν το “Ακόμα μία”. Και το ρόκαρε κανονικά!”. Ενώ, μιλώντας για εκείνη αναφέρει: “Ξέρω πια πως η ζωή μου είναι ένα μεγάλο τραγούδι, μια φωνή, η μουσική! Όμως η δύναμη της φύσης τα νίκησε κάποτε. Όταν έγινα μητέρα και έπιασα στην αγκαλιά μου τη Σοφία, δεν υπήρχε τίποτα εκείνη τη στιγμή. Ο ωραιότερος ήχος ήταν η φωνή της…».

Η δημοφιλής τραγουδίστρια εξομολογείται ακόμη πως είχε προβλήματα με την εκκλησία εξαιτίας του μιούζικαλ «Δαίμονες» που έχει ανέβασε στη σκηνή με τον Νίκο Καρβέλα:

«Δύο φορές με έβαλε στο μάτι η Εκκλησία. Την πρώτη φορά με κατηγόρησαν για άσεμνη συμπεριφορά επειδή τραγουδούσα και… έκλεινα τα μάτια μου (1970) και τη δεύτερη, όταν κάναμε τους Δαίμονες (1990), θεώρησαν τον Καρβέλα και μένα “σατανιστές”, επειδή το θέμα της ροκ όπερας καταπιανόταν με θέματα Σατανισμού και Δαιμονισμού».