«Μονόδρομο» χαρακτηρίζει την παροχή πρόσθετης οικονομικής στήριξης στην Ελλάδα η γερμανική εφημερίδα Die Welt, προκειμένου να καλυφθούν τα χρηματοδοτικά κενά των επόμενων ετών.

Όπως σχολιάζει το έντυπο του Βερολίνου, «δεδομένης της ελληνικής μιζέριας η επιθυμία για ριζικές λύσεις είναι κατανοητή. Αλλά το οικονομικό και πολιτικό κόστος θα ήταν πολύ υψηλά –τόσο στη Γερμανία όσο και στη νότια Ευρώπη».

Ο αρθρογράφος, όπως αναφέρει η Deutsche Welle υπενθυμίζει την εκτίμηση της καγκελαρίου Μέρκελ από το 2010, ότι δεν υπάρχει εναλλακτική επιλογή στη στήριξη της Ελλάδας και επισημαίνει: «Αυτό δεν ίσχυε παλιότερα. Τότε υπήρχε η επιλογή μίας, λίγο ή πολύ, ελεγχόμενης κρατικής χρεοκοπίας. Σήμερα ωστόσο, όταν κανείς δεν πιάνει πια στο στόμα του τη φράση ‘χωρίς εναλλακτική’, αυτή δίνει μία εύστοχη περιγραφή της κατάστασης. (…) Με το πρώτο πακέτο βοήθειας, το πρώτο σπάσιμο του ταμπού, η νομισματική ένωση άρχισε να μεταβάλλεται σε μία ένωση μεταφοράς κεφαλαίων».

Υποστηρίζει ότι δεν υπάρχει επιστροφή στην πορεία που έχει διανυθεί μέχρι σήμερα και σημειώνει: «Το να αφήσει κανείς τους Έλληνες να καταρρεύσουν του χρόνου θα σήμαινε να καταστρέψει δισεκατομμύρια ευρώ των φορολογουμένων, καθώς και πολιτικό κεφάλαιο».

Όπως αναφέρει το δημοσίευμα, τα πρόσθετο ποσό για το οποίο γίνεται λόγος δεν είναι αμελητέο, «αλλά οι εκτιμώμενες ανάγκες για το ερχόμενο έτος δεν αξίζουν τόσο, ώστε να παραιτηθεί κανείς παράτολμα από την πιθανότητα εξόφλησης των δανείων που έχουν δοθεί ως τώρα».

«Από την πίσω πόρτα» τιτλοφορείται το σχόλιο της Süddeutsche Zeitung σχετικά με την ιδέα της απευθείας ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών από το Μόνιμο Μηχανισμό Στήριξης (ESM), ειδικά με αφορμή την πρόσφατη πρόταση του υπουργού Οικονομικών Γιάννη Στουρνάρα για αναδρομική εφαρμογή του μέτρου στην περίπτωση της Ελλάδας.
Σύμφωνα με τη γερμανική εφημερίδα, «η Ιρλανδία και η Ελλάδα εργάζονται ώστε να περιορίζουν τις υποχρεώσεις τους με τη βοήθεια ενός τρικ και χωρίς επίσημο κούρεμα χρέους».

Ο αρθρογράφος υπογραμμίζει ότι «μία απευθείας ανακεφαλαιοποίηση, μελλοντική ή αναδρομική, θα είχε όμως σοβαρές επιπτώσεις, για τις οποίες δεν μιλά κανείς μέχρι σήμερα. Όπως εξηγεί, από τη μία τα 500 δισ. ευρώ του ESM θα εξαντλούνταν γρήγορα, επειδή οι οίκοι αξιολόγησης απαιτούν για κάθε ευρώ που δανείζει ο ESM, να βάζει δύο ευρώ στην άκρη.

Ακόμη σημαντικότερο είναι όμως ότι σε αυτήν την περίπτωση ο ESM και οι χρηματοδότες του δεν θα ήταν πλέον μόνο δανειστές, αλλά και μέτοχοι. Ουσιαστικά, θα ήταν σαν να ανήκαν σε κάθε γερμανό φορολογούμενο μικρά μερίδια ιρλανδικών και ελληνικών τραπεζών. Αν μία τράπεζα χρεοκοπούσε τελικά παρά τη βοήθεια, τα χρήματα θα χάνονταν, καθώς σε περίπτωση πτώχευσης ένας μέτοχος έχει πολύ λιγότερα δικαιώματα από έναν πιστωτή».