Με κεφάλι που μοιάζει με φτυάρι, ο φτυαροκέφαλος καρχαρίας (Sphyrna tiburo), είδος συγγενικό με τον σφυροκέφαλο, τριγυρνά στις πράσινες θάλασσες στα ανοιχτά των ακτών της Βόρειας Αμερικής για να βρει γαρίδες, καβούρια και ψαράκια. Αυτό πίστευε τουλάχιστον η επιστήμη ως το 2007, όταν είπαν να ερευνήσουν καλύτερα τις διατροφικές συνήθειες του είδους στον Κόλπο του Μεξικού, κοιτάζοντας μέσα στο στομάχι του. Κι ενώ περίμεναν να βρουν την τυπική διατροφή ενός μικρού σαρκοφάγου καρχαρία, ανακάλυψαν έκπληκτοι πως το μισό περιεχόμενο του στομαχιού του αποτελούνταν από θαλάσσια βλάστηση! Βοσκούσαν όμως πράγματι στα υποθαλάσσια βοσκοτόπια ή μήπως τα χορτάρια πιάνονταν τυχαία στα δόντια τους; Η διδακτορική φοιτήτρια του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια, Samantha Leigh, αποφάσισε να μάθει. kkrnxti1 Άρπαξε λοιπόν μερικούς καρχαρίες από τις ακτές της Φλόριντα και τους έφερε στο εργαστήριο, ταΐζοντάς τους σχεδόν αποκλειστικά με «πράσινη» τροφή. Και περίμενε φυσικά, απ’ ό,τι ήταν γνωστό για τους καρχαρίες, πως το σαρκοφάγο δεν θα είχε τα κατάλληλα ένζυμα για να διασπάσει τα φυτά. Έκανε λάθος όμως, καθώς ο φτυαροκέφαλος διέθετε ένζυμο ειδικά για την κυτταρίνη! Ήταν το πρώτο πεπτικό ένζυμο που βρέθηκε ποτέ σε καρχαρία ειδικά για τη διάσπαση των φυτικών τροφών. Η φοιτήτρια συνέχισε την έρευνά της και είδε πως ο καρχαρίας χώνευε το 50% της βλάστησης που έτρωγε, ένα ποσοστό παραπλήσιο με της θαλάσσιας χελώνας, ένα είδος που μπορεί να ζήσει αποκλειστικά τρεφόμενο με φυτά. Και είδε ακόμα πως αυτή η χορτοφαγική διατροφή που τους χορηγούσε (90% χορτάρι και 10% καλαμάρι) ήταν η κατάλληλη, καθώς όχι μόνο παρέμεναν υγιείς, αλλά έπαιρναν κιόλας βάρος. Ο φτυαροκέφαλος όμως, όπως και ο ξάδερφός του σφυροκέφαλος, έχει αυτά τα κοντά εντόσθια που συναντάμε συνήθως στα σαρκοφάγα (σε αντίθεση με τα μακρύτερα έντερα των φυτοφάγων), κι έτσι αποτελεί μυστήριο πώς χωνεύει την «πράσινη» τροφή του…