«Όταν όλα τα παιδιά μιας τάξης, εκτός από ένα, εξαφανίζονται μυστηριωδώς την ίδια νύχτα και την ίδια ακριβώς ώρα, μια κοινότητα αναρωτιέται ποιος ή τι κρύβεται πίσω από την εξαφάνισή τους». Αυτή είναι με λίγα λόγια η σύνοψη του «Weapons», του θρίλερ που τρεις εβδομάδες τώρα στις ΗΠΑ έχει «σπάσει» τα ταμεία – ανέλπιστη επιτυχία για ταινία τρόμου, αλλά και για τους ίδιους τους ανθρώπους της παραγωγής, που δεν σπατάλησαν περισσότερα από 38 εκατομμύρια μπάτζετ, όταν μέχρι τώρα έχουν κερδίσει περισσότερα από 150 εκατομμύρια δολάρια.
Στην άλλη άκρη του Ατλαντικού μιλούν για το καλύτερο θρίλερ των τελευταίων δεκαετιών και στα social media γίνεται χαμός για τη νέα ταινία του Ζακ Κρέγκερ, ο οποίος ήδη μας έδωσε υψηλά δείγματα σκηνοθετικής γραφής με το «Barbarian». Είναι, όμως, τελικά το «Weapons», το «θρίλερ των θρίλερ»; Ή θα χρειαστεί να προσέλθετε με μικρό καλάθι, αφού ουκ ολίγες φορές την έχουμε πατήσει με ταινίες που αποθεώνονται και φεύγοντας από το σινεμά, νιώθουμε απογοητευμένοι;
Με το «Weapons» δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Δε λέω ότι θα το λατρέψετε όλοι, αλλά σίγουρα φεύγοντας και για κάμποση ώρα, θα επεξεργάζεστε αυτό που μόλις είδατε. Ακόμη και αν έχετε κάποιες ενστάσεις, το θρίλερ αυτό δεν θα σας περάσει αδιάφορο και αυτό είναι σίγουρα επιτυχία. Επίσης, καλό είναι να προσέλθετε στην αίθουσα γνωρίζοντας όσο το δυνατόν λιγότερα για την πλοκή, καθώς έχει ανατροπές και τα spoilers θα καταστρέψουν την όποια μαγεία.
Με το «καλημέρα» η ταινία σε βάζει στο κλίμα. Μια παιδική φωνή στην εισαγωγή μάς ενημερώνει ότι πρόκειται να παρακολουθήσουμε μία «αληθινή ιστορία που συνέβη πριν από δύο χρόνια αλλά κανένα κανάλι ή εφημερίδα δεν την έφερε στο προσκήνιο επειδή την κουκούλωσαν οι αρχές και οι υπεύθυνοι κακήν-κακώς καθώς δεν μπορούσαν να την εξηγήσουν». Η φωτογραφία και η μουσική εδώ δημιουργούν την κατάλληλη ατμόσφαιρα και είναι σαν να «δένεις» τη ζώνη σου πριν την απογείωση. Τώρα, αν η συνέχεια απογειώνει το αποτέλεσμα, έχουμε κάποιες μικρές ενστάσεις.
Η σύλληψη του έργου είναι άκρως πιασάρικη. Τα παιδιά της πέμπτης δημοτικού μιας πόλης εξαφανίζονται όλα μαζί μυστηριωδώς, εκτός από ένα, τον Άλεξ. Όταν το ρολόι δείχνει 2:17 μετά τα μεσάνυχτα, τα παιδιά, φεύγουν από τα σπίτια τους και τρέχουν με τα χέρια πίσω σαν πουλιά με σπασμένα φτερά προς μία άγνωστη κατεύθυνση. Κι ενώ έχεις αυτό το δυναμικό ξεκίνημα και νιώθεις την αδρεναλίνη να ανεβαίνει, οι τόνοι πέφτουν.
Μεταφερόμαστε στην επόμενη μέρα, όπου οι γονείς, η τοπική κοινωνία και η αστυνομία προσπαθούν να καταλάβουν τι έχει συμβεί στα παιδιά, με το ανάθεμα να πέφτει στη δασκάλα της τάξης, η οποία στο παρελθόν είχε κάποια θέματα συμπεριφοράς και προβλήματα αλκοολισμού. Είναι και ο εύκολος στόχος.
Και κάπου εκεί ξεκινάνε τα ξεχωριστά κεφάλαια της ταινίας, με τον Κρέγκερ να μας συστήνει τα κεντρικά πρόσωπα της ιστορίας που ενώ φαινομενικά είναι άσχετα μεταξύ τους, τελικά διαπιστώνουμε πώς συνδέονται και κυρίως πώς καταλήγουμε στη λύση του μυστηρίου. Τα πρόσωπα είναι η δασκάλα, την οποία υποδύεται εξαιρετικά η Τζούλια Γκάρνερ, ο συντηρητικός πατέρας ενός εκ των μαθητών, τον οποίο υποδύεται ο επίσης πολύ καλός Τζος Μπρόλιν, ένας αργόστροφος αστυνομικός, ένας νεαρός ναρκομανής -με τον Όστιν Άμπραμς να μας χαρίζει και αρκετές αστείες ατάκες-, ο διευθυντής του σχολείου που φοβάται να «σπάσει» αυγά και ο μικρός μαθητής Άλεξ που έχει και την πιο στενάχωρη προσωπική ιστορία.
Η αλήθεια είναι πως δεν έχουν όλες οι ιστορίες ενδιαφέρον και λίγο κουράζεσαι, όμως, ο Κρέγκερ εδώ έχει καταφέρει να κάνει καλή σύνδεση μεταξύ τους, ενώ έχει και πολλές στιγμές καλού χιούμορ. Προς τα μέσα της ταινίας έχεις πια βεβαιωθεί ότι έλυσες το μυστήριο για το τι συνέβη στα παιδιά και πού βρίσκονται, αλλά -χωρίς να κάνουμε spoiler- ενώ είσαι στο σωστό δρόμο, έρχεται η μεγάλη ανατροπή.
Σε γενικές γραμμές…
Το «Weapons» είναι ένα καλό θρίλερ, τώρα αν είναι και των τελευταίων δεκαετιών, είναι υποκειμενικό. Ταινία τρόμου, όπως την έχεις στο μυαλό σου, δεν είναι και ας προσπαθεί να την κάνει ο Κρέγκερ με κάποιες σκηνές ακραίας βίας και υπερβολής, είναι όμως, σίγουρα μυστηρίου. Σε κάποια σημεία μοιάζει απλοϊκό το σενάριο και χάνεται η ένταση, αλλά στο τέλος έχει και μάλιστα μπόλικη. Επίσης, θα μπορούσε ο σκηνοθέτης να είχε εμβαθύνει λίγο περισσότερο στο πρόσωπο που εκπροσωπεί το Κακό, γιατί έτσι όπως παρουσιάζεται, είναι σαν να χρησιμοποίησε τον συγκεκριμένο ρόλο μόνο για τις ανάγκες της ανατροπής στο φινάλε.
Σε κάθε περίπτωση είναι μια ταινία που αξίζει να τη δεις, γιατί έχει αυτό το καλό: ο καθένας σχηματίζει τη δική του άποψη και σηκώνει πολλή κουβέντα.
Σκηνοθεσία: Ζακ Κρέγκερ
Σενάριο: Ζακ Κρέγκερ
Μουσική: Ράιαν Χόλαντεϊ, Χέις Χόλαντεϊ, Ζακ Κρέγκερ
Πρωταγωνιστούν: Τζος Μπρόλιν, Τζούλια Γκάρνερ, Ολντεν Ερενραϊχ, Εστιν Εϊμπραμς, Κάρι Κρίστοφερ, Μπένεντικτ Γουόνγκ, Εϊμι Μάντιγκαν
Διάρκεια: 128 λεπτά
Η.Π.Α.: 2025
Διανομή: Tanweer
