«Δεν ήξερα πάντα ότι θα γίνω συγγραφέας κι έτσι ο τρόπος με τον οποίο παρατηρούσα τους ανθρώπους και την πόλη ήταν στην αρχή αποσπασματικός. Οι εικόνες και η συμπεριφορά των χαρακτήρων στα πρώτα γραπτά μου ήταν από μνήμης. Προχωρώντας στα βιβλία, ξεκίνησα τη συστηματική έρευνα. Τι ακριβώς κάνω; Πλησιάζω τον κόσμο ο οποίος ενδιαφέρει τα θέματά μου (έχω γράψει για τα ναρκωτικά, για την πορνεία, αλλά και για την πορνογραφία) και μιλάω μαζί του (τον ρωτάω τι και πώς), καταγράφοντας προσεκτικά, σε ένα είδος ζωντανών σημειώσεων, ό,τι έχω ακούσει». Έτσι περιέγραψε τη σχέση του με το υλικό των βιβλίων του ο Τζορτζ Πελεκάνος σε χαλαρή, χωρίς προκαθορισμένο πλαίσιο, συζήτηση που είχε το μεσημέρι με τους δημοσιογράφους.

Ο Τζ. Πελεκάνος βρίσκεται στην Αθήνα ενόψει της αυριανής συνομιλίας του με τη Μ. Αστραπέλου στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, η οποία θα ξεκινήσει στις 19:00. Ελληνικής καταγωγής («οι παππούδες μου μιλούσαν κανονικά ελληνικά, οι γονείς μου σπασμένα, εγώ δεν τολμώ γιατί ντρέπομαι»), ο Τζ. Πελεκάνος έχει γράψει αστυνομικά μυθιστορήματα, τα οποία έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες και είναι ο εμπνευστής διάσημων αμερικανικών τηλεοπτικών σειρών (μεταξύ αυτών το Wire) που έχουν προβληθεί σε όλη την υδρόγειο.

Το αστυνομικό μυθιστόρημα είναι ένα μυθιστόρημα το οποίο μιλάει, μεταξύ άλλων, για την πόλη, και κυρίως για τη μεγαλούπολη και για τη μητρόπολη, και ο Τζ. Πελεκάνος δεν αποτελεί εξαίρεση σε αυτό. Στα δικά του βιβλία πρωταγωνιστεί η Ουάσινγκτον, η πόλη την οποία ξέρει και έχει ζήσει καλύτερα από οποιαδήποτε άλλη. Όμως, ο συγγραφέας μίλησε το μεσημέρι και για τις μικρές πόλεις των ΗΠΑ, όπως το Φέργκιουσον, όπου οι κινητοποιήσεις φούντωσαν πάλι τις τελευταίες ημέρες, σημειώνοντας πως δεν τον εξέπληξε το γεγονός ότι δεν καταδικάστηκε ο αστυνομικός που σκότωσε τον νεαρό μαύρο: «Δεν έχω κάτι με τους αστυνομικούς, αλλά με τα πράγματα τα οποία ορισμένες φορές κάνουν. Και το χειρότερο είναι πως ποτέ δεν διώκονται γι’ αυτά. Το Φέργκιουσον δεν θα μπορούσε να διαφέρει». Πάντως, στα μυθιστορήματά του δεν παίζει ρόλο μόνο η πόλη, αλλά και η μουσική. «Υπάρχει πολλή και πολλών ειδών μουσική στα βιβλία μου, με τη διαφορά πως η μουσική αυτή δεν είναι η μουσική που αρέσει σε εμένα αλλά εκείνη που ταιριάζει με τους χαρακτήρες μου» υπογράμμισε.

Ενδιαφέρεται ένας επιτυχημένος συγγραφέας για τη συνέχιση των κυκλοφοριακών επιτυχιών του; Γράφει έχοντας κατά νου τις επιθυμίες και τα γούστα του μεγάλου κοινού; «Όταν υπογράφω συμβόλαιο για το επόμενο βιβλίο μου, δεν υπάρχουν δεσμεύσεις» απαντά ο Τζ. Πλεκάνος. «Κανείς δεν μου ζητάει να του εξηγήσω τι πρόκειται να κάνω με την πλοκή και τους ήρωες, οπότε είμαι απολύτως ελεύθερος στις αποφάσεις μου. Οι συνθήκες είναι κάπως διαφορετικές όταν το συμβόλαιο το υπογράφεις για μία τηλεοπτική παραγωγή. Εκεί δεν πρόκειται για τα χρήματα τα οποία θα κερδίσω πουλώντας τα αντίτυπα των βιβλίων μου, αλλά για μία σεβαστή οικονομικά πρόταση. Είναι δύσκολο σε μία τέτοια περίπτωση να μη δώσεις κάποια στοιχεία για το σχέδιο που σκοπεύεις να θέσεις σε εφαρμογή» προσθέτει.

Κατά τη διάρκεια των τελευταίων δεκαετιών κάποιοι- πάντως όχι πολλοί- αστυνομικοί συγγραφείς έχουν δοκιμάσει δραστικές αλλαγές στη μορφή της γραφής τους. Ο Τζ. Πελεκάνος λέει πως είναι αξιόλογες και αξιοσημείωτες αλλαγές, συμπληρώνει, όμως, με νόημα πως εκείνο που έχει σημασία για έναν συγγραφέα, ακόμα κι αν δεν τα έχει κάνει όλα τέλεια με τη σύνθεσή του, είναι να διαβάζεται. «Γιατί το να διαβάζεται κανείς δεν είναι κακό πράγμα, είναι το ζητούμενο» τονίζει. Κατά τα άλλα εκείνο που προέχει στα βιβλία του δεν είναι η πλοκή, αλλά οι χαρακτήρες. «Χρησιμοποιώ πολλούς και αρκετά διαφορετικούς χαρακτήρες γιατί μου προκαλεί πλήξη το να μένω κάθε φορά στο ίδιο πρόσωπο και να ξεδιπλώνω την ίδια συμπεριφορά» καταλήγει.