Ο άνθρωπος που έκανε στους άλλους προσφορές που δεν μπορούσαν να αρνηθούν αρνήθηκε ο ίδιος τη μεγαλύτερη τιμή της αμερικανικής κινηματογραφίας. Ο λόγος για τον Μάρλον Μπράντο φυσικά, τον «Νονό» Μπράντο, που δεν εμφανίστηκε στην απονομή της 5ης Μαρτίου 1973 για να πάρει το χρυσό αγαλματίδιό του για τον ρόλο του Βίτο Κορλέονε στην από κάθε άποψη αριστουργηματική ταινία. Τόσο η κίνηση όσο και τα κίνητρα ήταν απροσδόκητα, μιας και ο «Νονός» αναβίωσε ουσιαστικά την καριέρα του μεγάλου ηθοποιού, που οι τελευταίες του ταινίες είχαν πατώσει (σαν την «Ανταρσία του Μπάουντι») και είχε αποκτήσει πια τη φήμη του αυταρχικού και δύσκολου στη συνεργασία. Ο «Νονός» μάζεψε εκείνη τη χρονιά 135 εκατ. δολάρια και μάγεψε κοινό και κριτικούς, κάνοντας τον πρωταγωνιστή του το αδιαφιλονίκητο φαβορί για το Όσκαρ Α’ Ανδρικού, ένα βραβείο για το οποίο ανταγωνιζόταν τον Μάικλ Κέιν, τον Λόρενς Ολίβιε και τον Πίτερ Ο’Τουλ. Την παραμονή όμως της 45ης Απονομής των Βραβείων Όσκαρ, ο Μπράντο ανακοίνωσε πως θα μποϊκόταρε την τελετή. Και το έκανε, στέλνοντας στη θέση του μια Ινδιάνα, τη Sacheen Littlefeather, μια ολότελα άγνωστη ηθοποιό που ήταν πρόεδρος ενός ακτιβιστικού φορέα των γηγενών Αμερικανών. fpgjfdo2 Όταν λοιπόν το όνομα του νικητή βγήκε από το στόμα του Ρότζερ Μουρ και της Λιβ Ούλμαν, κανείς τους δεν χαμογέλασε. Όλοι κοιτούσαν αυτή την κοπέλα με την παραδοσιακή φορεσιά των Απάτσι, που έφτασε στο πόντιουμ και εξομολογήθηκε: «Εκπροσωπώ τον Μάρλον Μπράντο αυτό το απόγευμα και μου ζήτησε να σας πω … πως δεν μπορεί δυστυχώς να αποδεχτεί αυτό το πολύ γενναιόδωρο βραβείο. Και ο λόγος γι’ αυτό είναι ο τρόπος που συμπεριφέρεται η βιομηχανία του κινηματογράφου στους αμερικανούς Ινδιάνους»… Το κοινό γιούχαρε ή χειροκροτούσε, ανάλογα με τα αισθήματα του καθενός, και αμηχανία γενικεύτηκε στην αίθουσα. Ο Μπράντο είχε ενοχληθεί που εκείνη τη χρονιά οι Ινδιάνοι δεν είχαν κανέναν ρόλο στις ταινίες του Χόλιγουντ, καθώς όπου είχαν εμφανιστεί ήταν κομπάρσοι. Ακόμα και οι ρόλοι των Ινδιάνων στα γουέστερν της χρονιάς είχαν δοθεί σε λευκούς! Δεν τους είχαν ξεχάσει, απλώς δεν τους σέβονταν, θεώρησε ο Μπράντο, όπως αποκάλυψε στο μακροσκελές κείμενο διαμαρτυρίας του που δεν πρόλαβε να διαβάσει η Ινδιάνα στα Όσκαρ, εξαιτίας «χρονικών περιορισμών», όπως της είπαν, δημοσίευσε ωστόσο αυτούσιο την επομένη η εφημερίδα «The New York Times». Ο Μπράντο εξέφραζε τον θαυμασμό και την υποστήριξή του στο κίνημα των Ινδιάνων και την κατάληψη που είχαν κάνει σε μια κωμόπολη της Νότιας Ντακότα καμιά 200αριά Λακότα τον προηγούμενο μήνα και τώρα πολιορκούνταν από τον στρατό των ΗΠΑ. Όλοι καυτηρίασαν τη συμπεριφορά του Μπράντο, τόσο οι συνάδελφοί του όσο και ο Τύπος, λέγοντας πικρόχολα πως επειδή είχε ήδη ένα Όσκαρ στην τροπαιοθήκη του το 1954 (Α’ Ανδρικού για το «Λιμάνι της Αγωνίας» του Καζάν), είχε την πολυτέλεια να αρνηθεί το δεύτερο. Όπως κι αν είχε, αυτό που έκανε ο Μπράντο, να φτάσει δηλαδή η φωνή των Ινδιάνων για πρώτη φορά σε ένα τόσο μεγάλο ακροατήριο, έκανε γνωστό τον αγώνα τους. Τρεις μήνες αργότερα, ο Μπράντο βγήκε σε τηλεοπτική εκπομπή («The Dick Cavett Show») για να υπερασπιστεί για άλλη μια φορά την απόφασή του να βγάλει αυθάδικα τη γλώσσα του στο Χόλιγουντ, στο απόγειο μάλιστα της καριέρας του. «Ένιωσα πως αυτή ήταν μια καταπληκτική στιγμή για έναν Ινδιάνο να ακουστεί η φωνή του σε 85 εκατ. ανθρώπους», επανέλαβε σχετικά…