Για κάποιους, η μελέτη των θεάσεων ΑΤΙΑ (Αγνώστου Ταυτότητος Ιπτάμενων Αντικειμένων, αγγλιστί UFO), προαπαιτεί την παραδοχή της πιθανότητας ύπαρξης εξωγήινων όντων που επισκέπτονται τη Γη, ή και που ίσως απαγάγουν ανθρώπους. Σε άλλες περιπτώσεις, τα ΑΤΙΑ μας ενδιαφέρουν επειδή έχουν επηρεάσει την κουλτούρα του ανθρώπινου είδους, όπως για παράδειγμα τα θρησκευτικά ιδρύματα ή κάποια ακαδημαϊκά πεδία σαν την ψυχοθεραπεία.

Ένα αρκετά γνωστό περιστατικό του 1945 έλαβε χώρα κοντά σε ένα μυστικό πυρηνικό εργοστάσιο στο Χάνοβερ της πολιτείας Ουάσινγκτον των ΗΠΑ, κοντά στη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Ένας πιλότος, ονόματι Ρόλαντ Πάουελ, ήταν τοποθετημένος σε ένα φυλάκιο στο κοντινό Πάσκο και ήταν ένας από τους έξι πιλότους που απογειώθηκαν τον Ιούλιο του 1945 για να αντιμετωπίσουν ένα μυστηριώδες αντικείμενο που κινούταν προς το πυρηνικό εργοστάσιο. Το αντικείμενο, που το είδαν τόσο ο Πάουελ όσο και οι συνάδελφοί του, πετούσε σε ύψος είκοσι χιλιομέτρων, κάτι που κανένα αεροσκάφος της εποχής δεν μπορούσε να επιτύχει.

Το αντικείμενο φαινόταν σαν ένα μεγάλο, οβάλ μεταλλικό σκάφος που φώτιζε με ένα κοκκινωπό φως. Ήταν περίπου τρεις φορές μεγαλύτερο από ένα αεροπλανοφόρο, παρέμεινε στον ουρανό για είκοσι λεπτά καθώς οι πιλότοι προσπαθούσαν να το προσεγγίσουν, και εν τέλει εξαφανίστηκε πετώντας κάθετα προς τα πάνω με μεγάλη ταχύτητα.

Ο ειδικός στη στρατιωτική ιστορία Μάικλ Σρατ αφηγήθηκε άλλο ένα περίεργο στοιχείο της υπόθεσης: το αντικείμενο ίσως έφερε μηχανισμό παραλλαγής. Ο Πάουελ και οι άλλοι πιλότοι ανέφεραν πως είδαν ατμούς να βγαίνουν από τις άκρες του σκάφους, υποθέτοντας πως ίσως χρησίμευαν για να κρύβουν το σκάφος. Βέβαια, η παρατήρηση αυτή μοιάζει παράξενη: ένα σκάφος με τόσο εκπληκτικές ικανότητες πτήσης δεν θα μπορούσε να έχει ένα τόσο πρωτόγονο μηχανισμό παραλλαγής, οπότε ίσως μιλάμε για αέριο από καύσιμα ή για κάτι που απλά δεν μπορούμε να εξηγήσουμε.

Η εμφάνιση αυτή δημιούργησε πολλά αναπάντητα ερωτήματα, κυρίως σχετιζόμενα με τα τεχνολογικά επιτεύγματα – δεν επρόκειτο απλά περί ενός «ιπτάμενου δίσκου» που περιστρεφόταν αργά γύρω από τον εαυτό του, αλλά περί ενός τάχιστου, μυστηριώδους αντικειμένου.

Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου (αλλά και λίγο μετά) οι θεάσεις των ΑΤΙΑ πλήθυναν. Παρόμοιες εμφανίσεις με αυτήν που περιγράψαμε άρχισαν να αναφέρονται μαζικά από τα μέσα της δεκαετίας του ’40. Οι αναφορές μιλούν για θέαση αντικειμένων υπερβολικά προχωρημένης τεχνολογίας. Είτε πρόκειται περί ειλικρινών καταθέσεων είτε είναι γεννήματα της ανθρώπινης φαντασίας, οι αναφορές περιγράφουν με απόλυτη λεπτομέρεια κάθε άποψη του «φαινομένου» – και πολλές φορές οι μάρτυρες ήταν ευυπόληπτοι πολίτες.

Δεν έχουμε κάτι ανάλογο στη σημερινή εποχή, μιας και η αλματώδης πρόοδος της τεχνολογίας έκανε την πλαστογραφία προσιτή στον κόσμο και το διαδίκτυο έκρυψε το πρόσωπο του κάθε «αυτόπτη» μάρτυρα.