Μια μητέρα από τη Βιρτζίνια αποκαλύπτει την αγωνία της για τη διαταραγμένη σχέση με τον γιο της, τον οποίο υποψιάζεται ότι είναι ομοφυλόφιλος και απομακρύνθηκε από την οικογένεια λόγω του πατέρα του, που εκφράζει ομοφοβικές στάσεις.
Όπως περιγράφει στη στήλη “Dear Abby” της nypost, υποψιάζεται εδώ και χρόνια τη σεξουαλική ταυτότητα του γιου της, όμως εκείνος δεν της έχει μιλήσει ποτέ ανοιχτά. Η ίδια δηλώνει πως θα τον αγαπούσε ανεξαρτήτως προτιμήσεων, αλλά διαπιστώνει ότι η μεταξύ τους σχέση έχει κλονιστεί.
Όταν ζούσαν εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά, οι σχέσεις τους ήταν ομαλές. Όμως, όταν η μητέρα ανακοίνωσε την πρόθεση να μετακομίσουν κοντά του (στον πατέρα), ο γιος της αντέδρασε έντονα και εξέφρασε ξεκάθαρα την επιθυμία να μη συμβεί αυτό. Παρόλα αυτά, μετακόμισαν και, όπως λέει, έκτοτε υπάρχει μια «αόρατη κουρτίνα» ανάμεσά τους.
Ο σύζυγός της είναι ανάπηρος και η ίδια έχει αναλάβει τη φροντίδα του, γεγονός που εντείνει το συναισθηματικό της βάρος. Ο άντρας της έχει δικά του τραύματα, καθώς ο πατέρας του αποκάλυψε αργότερα ότι ήταν ομοφυλόφιλος και εγκατέλειψε την οικογένειά του, κάτι που ακόμα τον θυμώνει. Η μητέρα πιστεύει πως αυτή η στάση μπορεί να απομάκρυνε τον γιο τους.
Προσθέτει, επίσης, ότι φίλοι του γιου της –άνδρες και γυναίκες– έχουν μοιραστεί μαζί της τις δικές τους υποψίες για τη σεξουαλική του ταυτότητα. Παρά τη δύσκολη κατάσταση, η ίδια τονίζει πως αγαπά τον γιο της άνευ όρων και έχει ήδη στραφεί σε μια οργάνωση βοήθειας (την PFLAG) για στήριξη και καθοδήγηση.
Η απάντηση της Abby, ωστόσο, δίνει μια πιο σκληρή διάσταση
«Αν ο γιος σας είναι ομοφυλόφιλος (και μπορεί να μην είναι), είναι απολύτως κατανοητό γιατί θα επέλεγε να κρατήσει απόσταση από έναν πιθανόν ομοφοβικό πατέρα. Μου φαίνεται παράξενο που κάποιοι από τους φίλους του έκαναν σχόλια για τη σεξουαλικότητά του χωρίς να τους ζητηθεί. Ήταν σωστή η επιλογή σας να απευθυνθείτε στην PFLAG – είναι ένας αξιόπιστος φορέας που έχω συστήσει επανειλημμένα. Ωστόσο, δεν μπορώ να μην αναρωτηθώ γιατί μετακομίσατε κοντά του ενώ σας είχε ξεκάθαρα εκφράσει ότι δεν το επιθυμούσε. Ίσως ήρθε η ώρα να του δώσετε τον χώρο να ζήσει τη ζωή του ιδιωτικά. Και αφού χρειάζεστε συναισθηματική στήριξη, καλό θα ήταν να την αναζητήσετε αλλού».
Η εξομολόγηση αυτής της μητέρας αποτυπώνει τον πόνο της απόρριψης και την ελπίδα της για επανασύνδεση με τον γιο της, ενώ παράλληλα αναδεικνύει τις βαθιές πληγές που μπορούν να προκαλέσουν τα οικογενειακά τραύματα και οι ανεπίλυτες προκαταλήψεις.
