Δεν περίμενα αυτό το παιχνίδι για να καταλάβω πως ο Σκίμπε έχει ένα βουνό μπροστά του. Για την ακρίβεια η αναμέτρηση με την Ισλανδία, ήρθε να επιβεβαιώσει πως οι επιλογές του ομοσπονδιακού τεχνικού είναι εξαιρετικά συγκεκριμένες και περιορισμένες για το μέλλον. Υπάρχουν θέσεις που σαν ελληνικό ποδόσφαιρο, επί της ουσίας έχουμε μείνει με μια επιλογή, όπως για παράδειγμα η θέση του δεξιού οπισθοφύλακα, ενώ το γκρουπ των παικτών στο οποίο πραγματικά μπορεί να στηριχτεί ο Σκίμπε, με τα τωρινά δεδομένα, δεν είναι περισσότεροι από 16-17 ποδοσφαιριστές. Δεν κάθομαι να κάνω κρίση σοβαρή για το ματς με την Ισλανδία. Είχαμε ν’ αντιμετωπίσουμε μία ομάδα που εξουδετέρωσε Ολλανδία, Τουρκία για να περάσει στην τελική φάση. Μία ομάδα που παίζει όχι τσουρουκάδικο ποδόσφαιρο αλλά σύγχρονο, με μπακ που ανεβαίνουν, με παίκτες που ξέρουν μπάλα, με φορ θηρία και πολύ τρέξιμο. Αντίθετα η Εθνική φαινόταν ακόμα και όταν κέρδιζε, ένα γκρουπ παικτών που απ’ όσους έπαιξαν σήμερα, μπορούν να σταθούν σε επίπεδο Εθνικής ομάδας, οι μισοί κι ίσως και γράφω και πολλούς. Τα κουκιά για τον Γερμανό είναι μετρημένα. Γι’ αυτό τον λόγο ίσως και η όλη γκρίνια είναι τελείως ανούσια για τις κλήσεις. Στο κέντρο της άμυνας, πλην Σιόβα οι άλλοι δύο δύσκολα στέκονται ακόμα και σαν εφεδρείες. Σαν δεξί μπακ ο αρχηγός Τοροσίδης έχει μείνει ως μοναδική αξιόπιστη επιλογή για δεξί μπακ, αριστερά ο Χολέβας με τον Σταφυλίδη, άσχετα αν ο τελευταίος έπαιξε ως χαφ είναι οι επιλογές. Ο Τζιόλης είναι σε κάκιστη κατάσταση, ο Παπάζογλου δεν μπορεί να είναι στις πρώτες επιλογές. Από τη μέση και μπροστά, απ’ όσους έπαιζαν σήμερα, Φορτούνης και ο Καρέλης μπορούν να σταθούν. Υπολογίζοντας τώρα με αυτούς που έλειπαν σήμερα, το ζήτημα είναι έτσι όπως τα λογαριάζω προσωπικά, υπάρχουν 16-17 άντε βία 18 ποδοσφαιριστές που να μπορούν να σταθούν σε επίπεδο Εθνικής ομάδας. Επιπλέον δεν είμαι βέβαιος αν το 3-5-2 με τα ακραία μπακ που υπάρχουν αυτή τη στιγμή, είναι το ενδεδειγμένο σύστημα. Οι επιλογές σε αρκετές θέσεις είναι εξαιρετικά περιορισμένες κι ευχή μου είναι να υπάρχουν προσεχώς ποδοσφαιριστές που να μπορούν να σταθούν ακόμα και σαν εφεδρικές λύσεις. Η λειψανδρία και η φτώχια αυτή τη στιγμή στο ελληνικό ποδόσφαιρο είναι μεγάλη. Επιπλέον το 3-5-2 περιορίζει πολύ και την χρησιμοποίηση επιθετικογενών παικτών με αποτέλεσμα οι φάσεις να βγαίνουν ακόμα πιο δύσκολα. Θα ήθελα να μπορώ να γράψω κάτι ελπιδοφόρο για το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα. Αλλά έτσι όπως εκτιμώ πως έχει αυτή τη στιγμή η κατάσταση, για να είναι τουλάχιστον αξιοπρεπής η πορεία, ο Σκίμπε έχει περιορισμένες επιλογές για να στηριχτεί. Με την επιμονή του σε ένα σύστημα που κανένας ποδοσφαιριστής δεν παίζει, πλην της Εθνικής είναι ακόμα δυσκολότερο ν’ αποδώσει αυτή η ομάδα. Θεωρητικά ο χρόνος που μεσολαβεί μέχρι τα προκριματικά του Μουντιάλ είναι μεγάλος, αλλά φαντάζει τεράστια κι η απόσταση της Εθνικής μέχρι να φτάσει σε ένα σημείο που να μπορεί να χαρακτηριστεί ομάδα με κάποιες μίνιμουμ βλέψεις. – Το άρθρο του Κώστα Μιαούλη δημοσιεύτηκε στο sport-fm.gr