Στο φινάλε της αναμέτρησης με τη Βαλένθια (4 Φεβρουαρίου) και με το σκορ στο 1-0, ο Αντουάν Γκριεζμάν αντί να ξεχυθεί στην κόντρα για να βάλει το δεύτερο, ξαφνικά φρέναρε. Και τότε το κοινό που τον έχει αποθεώσει 100άδες φορές, σηκώθηκε εκνευρισμένο και τον γιούχαρε. Ο Γάλλος λίγο αργότερα έτρεξε στην εξέδρα και έκανε νόημα με το δάκτυλο στα χείλη να σωπάσουν. Ηταν πραγματικά η μέγιστη ασέβεια. Οχι προς τον ίδιο. Σε αυτή την ιαχή των οπαδών αποτυπωνόταν ουσιαστικά η ενόχληση για αυτό που -ΔΕΝ- παίζει φέτος η Ατλέτικο. Ηταν η αποδοκιμασία για τον προπονητή, το πλάνο, την απόδοση, το θέαμα. Ηταν όμως πάνω απ’ όλα ένα γύρισμα στην πλάτη σε όσα έκαναν την ομάδα τόσο μεγάλη τα τελευταία χρόνια. Ηταν το χειρότερο λάθος αγνωμοσύνης… Οι Ροχιμπλάνκος προφανώς παρασυρόμενοι από τον ενθουσιασμό και τα μεγαλεία της εποχής Σιμεόνε, δείχνουν ανυπόμονοι ακόμα και απέναντι στον ίδιο τον Τσόλο. Δείχνουν να ξεχνούν ποιος είναι ο τύπος που κάθεται στον πάγκο τους και πώς τους έχει μεταλλάξει σε winners. Ο Αργεντινός κόουτς σε καμία περίπτωση και ποτέ του δεν ασπάστηκε αυτό που έλεγε ο Ναπολέοντας πριν τις μάχες του. Το «Εχω κάνει όλους τους υπολογισμούς. Η μοίρα θα κάνει τους υπόλοιπους», που έλεγε ο Γάλλος Αυτοκράτορας και στρατάρχης δεν ταιριάζει στη φιλοσοφία του Τσόλο. Εκείνος είναι θιασώτης της λογικής πως… αν δεν σχεδιάζεις το πλάνο στο έπακρο και δεν έχεις τον έλεγχο, είναι πιθανό να πέσεις στο πλάνο κάποιου άλλου. Οποιος έχει παρακολουθήσει λίγο περισσότερο φέτος τα παιχνίδια των Μαδριλένων, θα τους βρει ίσως ανυπόφορα προσεκτικούς, τακτικά κουραστικούς, μα πιο πιστούς από ποτέ στο πλάνο. Χαρακτηριστικό ήταν ό,τι συνέβη το περασμένο Σάββατο στο «Ροσαλέδα». Ο Γκριεζμάν σκόραρε στα πρώτα 40 δευτερόλεπτα κι εκεί πραγματικά τελείωσε το παιχνίδι. Η Ατλέτικο κλείδωσε όπως μόνο αυτή ξέρει, η Μάλαγα είναι ούτως ή άλλως ανίσχυρη μπροστά και ο αγώνας ξέμεινε από συγκινήσεις. Οι νικητές όμως με τους τρεις δικούς τους βαθμούς μπορούν να κοιτάζουν ακόμα και το θαύμα, βρισκόμενοι στο -7 από την κορυφή. Κι αυτό είναι που μετράει στην κοσμοθεωρία του club. Για τον Τσόλο ανέκαθεν το σημαντικό ήταν να μην δεχτεί γκολ. Και σε αυτή τη σεζόν έχει υπερβεί τον ίδιο τον σφικτό εαυτό του. Είναι ενδεικτικό της κατάστασης ότι στις εννέα τελευταίες αγωνιστικές της La Liga έχει δεχτεί μόλις 23 σουτ εντός εστίας. Επίσης, στις 23 αγωνιστικές συνολικά έχει δεχτεί μόνο δύο φορές γκολ πριν το ημίχρονο και αυτό είναι απίστευτο. Μέχρι στιγμής λοιπόν στο πρωτάθλημα έχει παραβιαστεί μόνο εννέα φορές η εστία του εκπληκτικού Γιαν Ομπλάκ. Ο Σλοβένος πορτιέρο έχει το μεγαλύτερο ποσοστό πετυχημένος επεμβάσεων στα πέντε μεγάλα πρωταθλήματα (91,5%) και τον ακολουθούν οι Τερ Στέγκεν (84,9%), Αλισον (81,1%), Ντε Χέα (81%). Κάπως έτσι οδεύει για το απόλυτο ρεκόρ του ισπανικού ποδοσφαίρου. Αυτό που κατέχει εκείνος μαζί με τον Πάκο Λιάνιο της Λα Κορούνια (1993-’94). Η Ατλέτικο δεν παίζει ωραία μπάλα. Ουσιαστικά όμως ποτέ δεν το έκανε με την κλασική έννοια του ελκυστικού. Παίζει παιχνίδι που αποδέχονται μόνο οι οπαδοί της, εφόσον φέρνει αποτέλεσμα και κάποιοι λάτρεις του «catenaccio», αλλά στην πολύ βαριά μορφή του. Το 48,2% της κατοχής της επίσης δεν είναι κάτι παράξενο για ομάδα που είναι στη 2η θέση. Και όταν πήρε το πρωτάθλημα το 2014, είχε επίσης λιγότερη του 50%. Κάπως έτσι είναι ωστόσο, που έχει πάρει πιο πολλούς βαθμούς (53) στην εποχή του Σιμεόνε στην 23η αγωνιστική, αμέσως μετά τους 57 που είχε τότε που το σήκωσε. Και γιατί να μην ελπίζει ότι μπορεί να το κάνει ξανά; Κάποια στιγμή δεν γίνεται και η Μπαρτσελόνα θα ηττηθεί. Ο Τσόλο το πιστεύει και περιμένει. Σε κάθε αγώνα που μπαίνει η ομάδα του, εκείνος ξεκινάει, έχοντας στο μυαλό του το τέλος, τους τρεις βαθμούς. Εχει πίστη στον εαυτό του, έχοντας επιβεβαιωμένο πως η τύχη ευνοεί τα προετοιμασμένα μυαλά. Αλλωστε η μεγαλύτερη ένδειξη τρέλας είναι η δυσαναλογία ανάμεσα στα σχέδια κάποιου και τις δυνατότητές του. Και ο μάγκας με τα μαύρα στον πάγκο που πάνω απ’ όλα γνωρίζει τις δυνατότητες της ομάδας του, όπως την έχει χτίσει εκείνος, δεν πρόκειται να αλλάξει, να ρισκάρει σε κάτι που δεν κατέχει… Πηγή: gazzetta.gr