Η αξιοσημείωτη καριέρα του John «Jack» Leslie, του πρώτου μαύρου ποδοσφαιριστή που κλήθηκε στην Εθνική Αγγλίας, τιμάται με την τοποθέτηση εθνικής μπλε αναμνηστικής πλάκας.
Ο Leslie σημείωσε 137 γκολ σε 400 συμμετοχές με την ομάδα της Plymouth Argyle, μεταξύ 1921 και 1934 και κλήθηκε στην εθνική ομάδα το 1925.
Ωστόσο, δεν κατάφερε ποτέ να φορέσει τη φανέλα της Εθνικής, καθώς φέρεται να αποκλείστηκε λόγω του χρώματος του δέρματός του, όταν οι υπεύθυνοι ανακάλυψαν την καταγωγή του.
Ο αγαπημένος ποδοσφαιριστής της Argyle έφυγε από τη ζωή το 1988 και η αναμνηστική πλάκα αποκαλύπτεται στην πόλη του Πλύμουθ, όπου ζούσε.
Η τελετή αποκαλύψεως τιμά το ποδοσφαιρικό ταλέντο του Leslie και σηματοδοτεί την 100ή επέτειο της κλήσης του στην Εθνική, τον Οκτώβριο του 1925, ως αναπληρωματικού στην αποστολή.
Παρότι η τιμή αυτή ανακλήθηκε λίγο αργότερα, η επιμονή του Leslie να συνεχίσει να διαπρέπει στην Plymouth Argyle και η σημασία του στην ιστορία του αγγλικού ποδοσφαίρου έχουν πλέον αναγνωριστεί και εορταστεί ευρύτερα.
Η επιγραφή στην πλάκα αναγράφει:
«JOHN “JACK” LESLIE 1901-1988
Ο αρχηγός της Plymouth Argyle FC και ο πρώτος μαύρος ποδοσφαιριστής που επιλέχθηκε για την Εθνική Αγγλίας έζησε εδώ»
Στην ιστορία των μαύρων ποδοσφαιριστών στην Αγγλία, ο Leslie διαδέχτηκε πρωτοπόρους όπως ο Arthur Wharton, ο Walter Tull και ο Fred Corbett, οι οποίοι είχαν αγωνιστεί σε ομάδες της λίγκας πριν από τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Μεταξύ των συγχρόνων του ήταν και ο Eddie Parris, ο οποίος φόρεσε τη φανέλα της Ουαλίας το 1931.
Μετά την κλήση του Leslie το 1925, πέρασαν 53 χρόνια μέχρι ο Viv Anderson να γίνει ο πρώτος μαύρος ποδοσφαιριστής που αγωνίστηκε με την Εθνική Αγγλίας το 1978.
Ο Leslie ενημερώθηκε για την επιλογή του στην Εθνική από τον προπονητή του στην Plymouth, Bob Jack.
Μιλώντας στην Daily Mail το 1978, όταν έπαιζε στη West Ham, ο Leslie θυμήθηκε τη στιγμή: «Μια μέρα, Τρίτη αν θυμάμαι καλά, με φωνάζει ο προπονητής, ο κύριος Bob Jack. Με κοιτάζει πάνω από τα γυαλιά του και χαμογελάει. Σηκώνεται, μου βάζει το χέρι στον ώμο και μου λέει: «Johnnie –έτσι με φώναζε– Johnnie… έχω υπέροχα νέα. Σε επέλεξαν για την Εθνική Αγγλίας». Μπορείτε να φανταστείτε… είμαι ήρεμος άνθρωπος… αλλά αυτό με συγκλόνισε. Όλοι στον σύλλογο το έμαθαν. Ήταν σπουδαίο για έναν μικρό σύλλογο σαν την Plymouth να έχει ποδοσφαιριστή στην Εθνική. Ήμουν περήφανος, όπως ήμουν περήφανος απλώς που ήμουν επαγγελματίας ποδοσφαιριστής».
Ωστόσο, έπειτα πληροφορήθηκε ότι η κλήση του είχε ανακληθεί, όταν είδε ότι τη θέση του στην Εθνική είχε πάρει ένας παίκτης της Aston Villa.
«Άκουσα, με έμμεσο τρόπο, ότι η Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία ήρθε να με ξαναδεί. Όχι για την μπάλα μου, αλλά για το πρόσωπό μου. Ρώτησαν και ανακάλυψαν ότι είχαν κάνει λάθος. Έμαθαν για τον πατέρα μου και αυτό ήταν όλο», συμπλήρωσε.
Και πρόσθεσε: «Κανείς δεν μου είπε ποτέ κάτι επίσημα, αλλά αυτό έπρεπε να ήταν ο λόγος. Η μητέρα μου ήταν Αγγλίδα αλλά ο πατέρας μου ήταν μαύρος σαν το μπαστούνι της τράπουλας. Δεν υπήρχε άλλος λόγος να μου το πάρουν πίσω».
Πριν από τρία χρόνια, η FA παρέδωσε στην οικογένεια του Leslie τιμητικό καπέλο μετά θάνατον και παραδέχτηκε πως η ανάκληση της κλήσης του «δεν θα έπρεπε ποτέ να είχε συμβεί».
Μετά την απόσυρσή του από την ενεργό δράση, ο Leslie μετακόμισε στο ανατολικό Λονδίνο και εργάστηκε στα ναυπηγεία μέχρι τη συνταξιοδότησή του.
Αργότερα, εργάστηκε με μερική απασχόληση καθαρίζοντας παπούτσια και σκουπίζοντας τις εξέδρες στο γήπεδο της West Ham, Upton Park.
Τα τελευταία χρόνια, η καμπάνια Jack Leslie συγκέντρωσε 140.000 λίρες για την ανέγερση μπρούτζινου αγάλματός του έξω από το γήπεδο Home Park της Plymouth Argyle.
Οι εγγονές του, Lesley Hiscott, Gillian Carter και Lyn Davies, δήλωσαν:
«Αισθανόμαστε τιμή, ως μέλη της οικογένειας του Jack Leslie, που αποκαλύπτεται μια μπλε πλάκα σε αναγνώριση των επιτευγμάτων του. Ο παππούς μας συνέβαλε σημαντικά όχι μόνο στην ιστορία του ποδοσφαίρου αλλά και στην ένταξη των μαύρων στις κοινότητές μας. Ήταν πρωτοπόρος και θα είμαστε πάντα υπερήφανες γι’ αυτόν».
Ο Duncan Wilson, διευθύνων σύμβουλος της Historic England, ανέφερε:
«Η ιστορία του Leslie δεν αφορά μόνο το ποδόσφαιρο, αλλά αποτελεί απόδειξη της ανθεκτικότητάς του απέναντι στον ρατσισμό. Ο πρώτος μαύρος ποδοσφαιριστής που κλήθηκε στην Εθνική, η κλήση του ανακλήθηκε, πιθανώς λόγω των φυλετικών προκαταλήψεων της εποχής. Αν και δεν έπαιξε ποτέ για την Αγγλία, η ιστορία του εμπνέει τις σημερινές γενιές να συνεχίσουν να καταρρίπτουν φυλετικά εμπόδια στον αθλητισμό. Ελπίζουμε αυτή η μπλε πλάκα να γιορτάσει τα επιτεύγματά του και να εμπνεύσει τις επόμενες γενιές».
