Η τίμια εταίρα των Παρισίων, Κόρα Περλ

«Δεν εξαπάτησα ποτέ κανέναν γιατί ποτέ δεν ανήκα σε κανέναν. Η ανεξαρτησία μου ήταν όλη μου η περιουσία, αφού άλλη χαρά δεν έχω γνωρίσει. Και παραμένει αυτό που με κρατά στη ζωή», έγραφε η περιβόητη βρετανή ιερόδουλη που λατρεύτηκε από τον αντρικό πληθυσμό των Παρισίων και χιλιοτραγουδήθηκε ως το «Μαργαριτάρι του Πλίμουθ». Η κομψή και αριστοκρατική πόρνη του 19ου αιώνα που γεννήθηκε στην Αγγλία και μορφώθηκε στη Γαλλία έψαχνε από μικρή τη συντροφιά του ευρωπαϊκού πλούτου. Δεν ήταν βέβαια η κοινή πόρνη των δρόμων, καθώς τόσο το εντυπωσιακό παρουσιαστικό όσο και οι κοινωνικές της δεξιότητες θα τη μετατρέψουν σε πόλο έλξη της αριστοκρατίας και των γαλαζοαίματων. Οι πλουσιότεροι άνθρωποι του καιρού της έριχναν στα πόδια της ό,τι είχαν και δεν είχαν, κι εκείνη τους αντάμειβε με θεάματα ανήκουστα για την εποχή: χόρευε γυμνή πάνω σε κρεβάτια στρωμένα με ορχιδέες, έπαιρνε το λουτρό της μέσα σε σαμπάνια για τα μάτια των πελατών της και εμφανιζόταν σε εργένικα δείπνα καλυμμένη μόνο με σαντιγί! Πελάτες της ήταν από τη μισή βασιλική οικογένεια της Αγγλίας μέχρι και ο ίδιος ο Ναπολέων Γ’, καθώς η πανάκριβη Κόρα μετατράπηκε σε σύμβολο πλούτου και κύρους, μιας και μόνο οι πλουσιότεροι κροίσοι μπορούσαν να την έχουν. Ήταν μάλιστα μόνο ο εθισμός της στον τζόγο που θα την έκανε μια στο τόσο να ρίχνει τις τσουχτερές τιμές των «ροζ» υπηρεσιών της. Παρά το γεγονός όμως ότι στη Γαλλία υπήρξε θρύλος, στη γενέτειρά της δεν τύγχανε αντίστοιχης εκτίμησης. Επιστρέφοντας στο Λονδίνο το 1871, κατά τη διάρκεια του Γαλλο-Πρωσικού Πολέμου, και περιμένοντας τον εξόριστο εραστή της, Ναπολέοντα Γ’, προσπάθησε να κλείσει τη σουίτα αριστοκρατικού ξενοδοχείου, αν και ο ξενοδόχος την αναγνώρισε και την πέταξε έξω ταπεινώνοντάς τη. Το ίδιο ξενοδοχείο ανακαίνισε σχετικά πρόσφατα μια σουίτα του και την ονόμασε «Σουίτα Κόρα Περλ»! Η επιδεικτική πόρνη της Γαλλίας έβαφε τα μαλλιά της μπλε (και τη σκυλίτσα της ασορτί) και έβαζε τους υπηρέτες της να τη σερβίρουν πάνω σε ασημένιους δίσκους στα γκαλά που διοργάνωνε, καθώς και ο δικός της πλούτος έγινε κάποια στιγμή υπολογίσιμος. Η θεατρικότητα και η υπερβολή ήταν διαχρονικά τα σήματα-κατατεθέν της, αν και το πλέον εκπληκτικό της κατόρθωμα ήταν το γεγονός ότι παρά την ταπεινή -και βρετανική- καταγωγή της, έγινε διασημότητα στα μεγάλα σαλόνια της Γαλλίας. Και ζάμπλουτη φυσικά! Στον κολοφώνα της ακμής της, ήταν ιδιοκτήτρια αρκετών σπιτιών στο Παρίσι, ενός πύργου και στάβλων παγκοσμίου φήμης. Η ίδια λέγεται ότι έβγαζε 50.000 φράγκα τον μήνα και τα κοσμήματά της μόνο ήταν αμύθητης περιουσίας. Κάτι που της έδινε τη δυνατότητα να φορά τα καλύτερα φορέματα, να γεννά μόδες και να χρηματοδοτεί τη γαλλική υψηλή ραπτική. Εντελώς αυθεντική και κατάφωρα σύγχρονη, η Κόρα Περλ έπιασε τη ζωή από τα μαλλιά σε μια εποχή δύσκολη για γυναίκες, παραμένοντας ανεξάρτητη και αδέσμευτη…

Πρώτα χρόνια

Η Έμα Ελίζαμπεθ Κράουτς γεννιέται πιθανότατα στις 23 Φεβρουαρίου 1835 και επίσης πιθανότατα στο Πλίμουθ της Αγγλίας, καθώς όσα περιβάλλουν τα παιδικά της χρόνια και τις ημερομηνίες ανήκουν στην πιθανότητα και το ενδεχόμενο. Η ίδια έλεγε πάντως ότι γεννήθηκε το 1842. Ήταν κόρη του τσελίτσα και συνθέτη Φρέντρικ Νίκολς Κράουτς που είχε γράψει ένα ιδιαιτέρως δημοφιλές στην εποχή του κομμάτι (που έμελλε να χιλιοτραγουδηθεί στον αμερικανικό εμφύλιο πόλεμο στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού), αν και την επιτυχία αυτή δεν θα την ξανάβρισκε. Αντιθέτως, ως άνθρωπος που ζούσε πάντα με περισσότερα απ’ όσα έβγαζε, παράτησε πιστωτές, γυναίκα και έξι κόρες το 1847 και διέφυγε στον Νέο Κόσμο (όπου παντρεύτηκε αρκετές φορές πριν κλείσει τα μάτια του). Η μητέρα της, Λίντια, βρήκε σύντομα τον αντικαταστάτη του, έναν ευκατάστατο μεγαλοαστό που δέχτηκε να αναλάβει το μεγάλωμα των παιδιών της. Με την Έμα δεν τα πήγαιναν ωστόσο καθόλου καλά κι έτσι η μικρή θα βρεθεί σύντομα εσώκλειστη σε καθολικό σχολείο στη Βουλώνη της Γαλλίας, όπου θα μορφωθεί από καλόγριες. Εκεί θα περάσει τα επόμενα οχτώ χρόνια (αναφέροντας στην αυτοβιογραφία της αναρίθμητες ομοφυλοφιλικές σχέσεις στο συντηρητικό καθολικό σχολείο) και θα επιστρέψει στην Αγγλία το 1855. Όχι όμως στο σπίτι της, αλλά στην οικία της γιαγιάς της στο Λονδίνο, η οποία θα της βρει δουλειά σε ένα καπελάδικο…

Το επεισόδιο που τα άλλαξε όλα

Η 20χρονη Έμα έβρισκε αφόρητο και καταπιεστικό το πουριτανικό πλαίσιο της Βικτοριανής Αγγλίας, καθώς η μόνη της φίλη ήταν η αυστηρή γιαγιά της. Κι έτσι μια μέρα αφήνει σύξυλη την κηδεμόνα της και αποδέχεται τη θρασύτατη πρόταση ενός ηλικιωμένου αριστοκράτη να τη βγάλει έξω. Εκεί θα πιει λίγο παραπάνω, θα ζαλιστεί και την επομένη θα ξυπνήσει για να βρει δίπλα της ένα χαρτονόμισμα των 5 λιρών (περισσότερες από 250 σημερινές λίρες). Ήταν το μεγαλύτερο ποσό που είχε δει ποτέ στη ζωή της! Παρά το γεγονός ότι -όπως είπε αργότερα στα απομνημονεύματά της- η όλη εμπειρία τής άφησε έναν «ενστικτώδη τρόμο στους άντρες», η απώλεια της παρθενίας της την απελευθέρωσε από τις κοινωνικές δεσμεύσεις. Την ίδια ώρα, το παχυλότατο ποσό της επέτρεψε να νοικιάσει ένα δωματιάκι και να ζήσει για λίγο καιρό εντελώς ανεξάρτητη. Αυτό ήταν, πίσω η Έμα δεν θα ξανακοιτούσε. Αποφάσισε λοιπόν να γίνει πόρνη πολυτελείας και πήγε έτσι να πιάσει δουλειά σε έναν διαβόητα κακόφημο οίκο ανοχής του Λονδίνου. Βλέποντάς τη ο ιδιοκτήτης, της προτείνει αντ’ αυτού να γίνει ερωμένη του και τη σπιτώνει σε δικό της διαμέρισμα στην καλή πλευρά του Λονδίνου. Ο γενναιόδωρος χορηγός την πήγε την επόμενη χρονιά ταξιδάκι στο Παρίσι και η Έμα θα ερωτευτεί τόσο την Πόλη του Φωτός που στην Αγγλία δεν θα ξαναγύριζε…

Η γέννηση της Κόρα Περλ

Έχοντας δει από πρώτο χέρι πόσο μίζερη ήταν η ζωή της κοινής πόρνης των οίκων ανοχής και των δρόμων, καθώς κατέληγαν «φτωχές και ατιμασμένες», όπως γράφει, και συναντούσαν μόνο «αρρώστιες και θάνατο», η Έμα έβαλε σκοπό να ασκήσει το επάγγελμα με σαφώς υψηλότερες φιλοδοξίες. Αυτή θέλει μια χούφτα μόνιμων πελατών που να μπορούν να της εξασφαλίσουν την πολυτέλεια που τόσο αποζητούσε. Υιοθετεί λοιπόν το ψευδώνυμο «Κόρα Περλ», νοικιάζει ένα φτηνό δωμάτιο και βγάζει τα προς το ζην στο πεζοδρόμιο, έχοντας τα μάτια της ανοιχτά για τη μεγάλη ευκαιρία. Η οποία ακούει στο όνομα ενός γνωστού προαγωγού του Παρισιού, ο οποίος της μαθαίνει τα μυστικά της δουλειάς και τη βάζει στα μεγάλα σαλόνια της γαλλικής αριστοκρατίας. Μέχρι να πεθάνει ο μέντοράς της από ανακοπή καρδιάς το 1860, η Κόρα είναι ήδη γνωστή στους κύκλους των μεγαλοαστών και προσωπική εταίρα του ίδιου του Πρίγκιπα του Έσλιν. Ο γαλαζοαίματος της παρέχει τη ζωή της τρυφηλότητας που τόσο ήθελε: τη σπιτώνει σε πολυτελές διαμέρισμα, της χαρίζει κοσμήματα, μετρητά και μπόλικους υπηρέτες, της δίνει ακόμα και λεφτά για να τζογάρει, ενώ της αγοράζει και το πρώτο από τα εξήντα άλογα που θα έχει κάποια στιγμή η συλλογή της. Τώρα κάνει παρέα με τη γαλλική αριστοκρατία και τόσο η μόρφωση όσο και οι κοινωνικές της δεξιότητες τη μετατρέπουν σε πέτρα του σκανδάλου της ανώτατης τάξης. Οι αριστοκράτες λάτρευαν να τη βλέπουν να ιππεύει το άλογό της και πλέον τα κόρτε έδιναν και έπαιρναν. Παρά το γεγονός ότι ο πρίγκιπας παρέμεινε ο βασικός προστάτης της μέχρι το 1862, η Κόρα είχε τώρα εραστές δούκες και διαδόχους στεμμάτων! Τα μεγαλύτερα ονόματα του παλμαρέ της ήταν ο πρίγκιπας της Οράγγης, ο δούκας του Μορνέ και ένας πρίγκιπας-μικρανιψιός του αυτοκράτορα Βοναπάρτη. Τέτοιες ήταν οι απολαβές της που το 1864 ήταν σε θέση να αγοράσει έναν πολυτελή πύργο στην εξοχή, ώστε να μπορεί να κάνει τα περιβόητα πάρτι της μακριά από τα αδιάκριτα μάτια του αστικού ιστού. Εκεί θα παρουσιαζόταν στους πελάτες της πάνω σε ασημένιους δίσκους, εκεί θα έπαιρνε δημοσίως το λουτρό της μέσα σε παλαιωμένη σαμπάνια κι εκεί τέλος θα της έστρωναν διαδρόμους και κρεβάτια με ορχιδέες, ώστε να πατά και να ξαπλώνει μόνο σε λουλούδια. Όταν μάλιστα δεν κυκλοφορούσε γυμνή μπροστά στους υψηλούς προσκεκλημένους της, τότε φορούσε αποκλειστικά τα ακριβότερα ρούχα του Σαρλ Γουόρθ, του πρώτου σχεδιαστή μόδας που θα γινόταν σουπερστάρ. Η Κόρα συνέβαλε τα μέγιστα τόσο στην καθιέρωση όσο και τη μακροημέρευσή του! Η μεγάλη της στιγμή θα έρθει πάντως το 1865, όταν θα γίνει εταίρα του αυτοκράτορα Ναπολέοντος Γ’! Ο ανιψιός του Βοναπάρτη και ένας από τους πλουσιότερους γαλαζοαίματους της Ευρώπης την έλουσε στα πλούτη και τα χρυσάφια για τα επόμενα οχτώ χρόνια, μέχρι να φύγει από τη ζωή το 1873. Ο Ναπολέων της έδινε μισθό στα 10.000 φράγκα τον μήνα, της αγόρασε μπόλικα σπίτια στο Παρίσι, ακόμα και ένα μικρό παλάτι, και γέμισε τους στάβλους της με τους καλύτερους επιβήτορες του κόσμου. Ο έκπτωτος γαλαζοαίματος ήθελε ωστόσο την αποκλειστικότητα των υπηρεσιών της Κόρα, αν και εκείνη έβλεπε κρυφά κι άλλους εραστές, αξιώνοντας τώρα ακόμα υψηλότερες αμοιβές ώστε να αξίζουν το ρίσκο. Δεν ήταν ότι ο Ναπολέων δεν της έδινε αρκετά, ίσα ίσα, ήταν απλώς ότι αυτή έγινε άπληστη και τα τρέχοντα έξοδά της υπέρογκα, καθώς την ίδια στιγμή υποστήριζε οικονομικά τη μητέρα και τις αδερφές της, ακόμα και τον πατέρα της. Η σχέση με τον ανιψιό του Βοναπάρτη την έκανε ταυτοχρόνως διασημότητα στη Γαλλία, κι εκείνη εκμεταλλεύτηκε την πρόσκαιρη αναγνωρισιμότητά της στους κοσμικούς κύκλους λειτουργώντας μέσα στην εκζήτηση και την υπερβολή. Τώρα φορά μόνο ρούχα υψηλής ραπτικής, βάφεται με βαρύ μέικαπ και κάνει τα μαλλιά της από λεμονί μέχρι και μπλε, για να ταιριάζουν με τις σχεδιαστικές ακρότητες που φορά. Η Κόρα κατάφερε να γίνει τελικά celebrity στην παρισινή κοινωνία. Αριστοκρατική καφετέρια πρόσφερε τώρα κοκτέιλ με το όνομά της και το 1867 της πρότειναν να παίξει στην οπερέτα του Όφενμπαχ «Ο Ορφέας στον Άδη», όπου εμφανιζόταν στη σκηνή φορώντας κοστούμι που αποτελούνταν μόλις από λίγα περισσότερα από ένα διαμαντένιο μπικίνι. Παρά το γεγονός ότι στην οπερετική σκηνή βγήκε μόλις 12 φορές, τα κοσμήματα που φορούσε στην παράσταση τα πούλησε έναντι 50.000 φράγκων!

Η πτώση και το τέλος

Η ηχηρή πτώση της Κόρα θα ερχόταν από την καλή της την καρδιά, όταν η συλλογική ιστορία θα εμπλακεί στα πόδια της: ήταν κατά τη διάρκεια του Γαλλο-Πρωσικού Πολέμου του 1870-71, που κήρυξε ο εραστής της Ναπολέων Γ’, που θα έδινε τα σπίτια της για κοινωφελείς σκοπούς. Όχι μόνο τα μετέτρεψε σε κλινικές, αλλά πλήρωνε από την τσέπη της γιατρούς και νοσοκόμες να γιατρεύουν τους τραυματισμένους στρατιώτες του μετώπου. Η καταστροφική ήττα των Γάλλων σήμανε την κατάρρευση της αυτοκρατορίας και ο Ναπολέων, όταν αφέθηκε ελεύθερος, κατέφυγε μόνιμα στην Αγγλία. Εκεί πήγε να τον συναντήσει η Κόρα το 1871, όταν την έδιωξαν κακήν-κακώς από το ξενοδοχείο φοβούμενοι το σκάνδαλο. Η Περλ αναγκάστηκε να επιστρέψει σύντομα στο Παρίσι, αν και εκεί θα βρει ένα τραγικό μεταπολεμικό κλίμα που δεν σήκωνε πολυέξοδες εταίρες και περιττές σπατάλες. Παρά τις περιπέτειες, η Κόρα θα αποκτήσει νέο πάτρονα, έναν νεαρό αριστοκράτη που παθιάστηκε τόσο μαζί της που σε λιγότερο από έναν χρόνο δεν θα είχε πια φράγκο τσακιστό στην τσέπη του. Όταν οι γονείς του αρνήθηκαν να του δώσουν κι άλλα, η Περλ τον έστειλε από κει που είχε έρθει. Ο ευγενής πήγε στο σπίτι της στις 19 Δεκεμβρίου 1872 με κακόβουλους σκοπούς, όταν το πιστόλι του εκπυρσοκρότησε κατά λάθος στη συμπλοκή του με τους υπηρέτες της Κόρα και τον λάβωσε στα πλευρά. Παρά το γεγονός ότι ο νεαρός κόμης επιβίωσε, ο πατέρας του δεν θα συγχωρούσε τα καμώματά του κι έτσι σκέφτηκε να τα βάλει με την πέτρα του σκανδάλου. Μέσω των υψηλών διασυνδέσεών του, η γαλλική κυβέρνηση της διαμηνύει να εγκαταλείψει άμεσα τη χώρα. Η Κόρα θα περάσει λίγους μήνες με νέο εραστή στο Μονακό και θα επιστρέψει παράνομα και μυστικά κάποια στιγμή στο Παρίσι. Αν και το πάρτι είχε τελειώσει για τα καλά. Μην έχοντας τώρα πόρους, ξεκίνησε το 1873 να αποποιείται τα υπάρχοντά της για να ζει, ξεπουλώντας τα όλα μέχρι το 1880. Το μόνο που της έμεινε ήταν ο εξοχικός της πύργος, τον οποίο πούλησε κι αυτόν τον Ιούλιο του 1885. Όταν σώθηκαν όλα μα όλα, νοίκιασε ένα διαμερισματάκι στο Παρίσι και στράφηκε ξανά στην πορνεία, αν και οι πελάτες της ήταν τώρα μεσοαστοί που πλήρωναν με το ζόρι. Το 1886 κυκλοφόρησε η αυτοβιογραφία της και πολλοί αριστοκράτες κατατρομοκρατήθηκαν, αν και έγινε αμέσως σαφές ότι η εχέμυθη Κόρα δεν θα προέβαινε σε αποκαλύψεις και πραγματικά ονόματα. Χωρίς τροφή για κουτσομπολιό βέβαια, τα απομνημονεύματά της πάτωσαν εμπορικά. Πλέον ήταν σοβαρά άρρωστη, χτυπημένη από καρκίνο, κι έτσι έσβησε στις 8 Ιουλίου 1886, μόνη αν και όχι πάμφτωχη όπως θέλει ο θρύλος. Ενταφιάστηκε στο δημοτικό κοιμητήριο σε ένα κομματάκι γης που πλήρωσαν κάποιοι φίλοι και γνωστοί. Η Κόρα πέρασε στα «ψιλά» της Ιστορίας και κανείς δεν θα θυμόταν το «Μαργαριτάρι του Πλίμουθ» και τον αντίκτυπο που είχε άλλοτε στην παρισινή αριστοκρατία αν δεν συνέβαινε ένα αναπάντεχο γεγονός έναν αιώνα μετά τον θάνατό της. Η εταίρα είχε γράψει λοιπόν μια πρώτη εκδοχή των απομνημονευμάτων της όταν άρχισε η παρακμή της, εκεί στη δεκαετία του 1870, που περιείχε αληθινά ονόματα και μπόλικες «πιπεράτες» διηγήσεις. Το χειρόγραφο ήταν στα χέρια βρετανού εκδότη ήδη από το 1890, εκείνος υπολόγιζε όμως ότι ήταν απλώς αντίγραφο του ήδη δημοσιευμένου βιβλίου της, κι έτσι το άφησε στο ράφι. Μόνο το 1983 έφτασε το πόνημά της στα χέρια συλλέκτη, ο οποίος βλέποντας ότι ήταν διαφορετικό κείμενο, το δημοσίευσε αμέσως ως «Ερωτικές αναμνήσεις μιας παθιασμένης γυναίκας». Οι χορταστικές ματιές στη σεξουαλική ζωή της Δεύτερης Γαλλικής Δημοκρατίας και τα σκανδαλάκια υπενθύμισαν σε όσους ποια ήταν η Κόρα Περλ, η οποία βρήκε έτσι την πολυπόθητη υστεροφημία που τόσο αποζητούσε στη ζωή… Δείτε όλα τα πρόσωπα που φιλοξενούνται στη στήλη «Πορτραίτα» του newsbeast.gr