Mε αφορμή τα νέα παγκόσμια δεδομένα που διαμορφώνει η πανδημία του κορονοϊού και το θλιβερό περιστατικό του θανάτου του αφροαμερικανού Τζώρτζ Φλόιντ, ο πρώην πρωθυπουργός και βουλευτής του Κινήματος Αλλαγής, Γιώργος Παπανδρέου, τοποθετείται με εκτενές άρθρο του στην προσωπική του ιστοσελίδα, για τις νέες παγκόσμιες προκλήσεις που αναδεικνύονται για τις προοδευτικές δυνάμεις με επίκεντρο τις ανισότητες.

Με τίτλο «ΑΠΟΤΟΚΑ ΚΑΡΑΝΤΙΝΑΣ – ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΔΙΑΚΥΒΕΥΜΑΤΑ Νέα πραγματικότητα: οπισθοδρόμηση ή αλλαγή;», ο κ. Παπανδρέου αναφέρει πως «η σημερινή ιστορική συγκυρία προκαλεί τον καθέναν μας να φανταστεί τη δυνατότητα οι πολίτες να καταστούν τα υποκείμενα της ιστορίας τους, να επιζητούν, να επιλέγουν και να διαμορφώνουν τους θεσμούς ή τους νόμους και να καθορίζουν τα διακυβεύματα και τις προτεραιότητες της πολιτείας τους».

Σύμφωνα με τον πρώην πρωθυπουργό είναι «ευκαιρία και καθήκον κάθε σκεπτόμενου, προοδευτικού πολίτη, να μην επαναπαυθούμε στην αδράνεια της επιστροφής στην κανονικότητα που χαρακτηρίζεται από τα επαναλαμβανόμενα αδιέξοδα και τα διαρκώς αναπαραγόμενα φαινόμενα αδικίας και ενός ιδιότυπου αυταρχισμού.

Εμβληματικό γεγονός αυτής της δήθεν κανονικότητας είναι η εικόνα ενός αστυνομικού στη Μινεσότα της Αμερικής, να πνίγει ένα συμπολίτη του, αφροαμερικανό, επειδή μπορούσε να το κάνει, επειδή το ανεχόταν το σύστημα, ένα σύστημα αυθαιρεσίας, ανισότητας, ρατσισμού και βίας. Ακραίο; Καθημερινό για τόσους, όμως. Όπως και το ζήτημα της ανισότητας, που η πανδημία ανέδειξε παγκοσμίως. Ανέδειξε, το πόσο πολύτιμοι είναι τόσοι άνθρωποι που υποτιμήθηκαν σε ένα ακραίο καπιταλιστικό σύστημα, από τους νοσηλευτές μέχρι τους ταμίες στο γειτονικό μας σουπερμάρκετ.

Σε αυτήν την κανονικότητα, θέλουμε να γυρίσουμε; Ρωτούν πολλοί, στοχαστές, στελέχη διεθνών οργανώσεων, όπως ο Κούμι Ναιντού (Γενικός Διευθυντής, Greenpeace International) ή ηγέτες, όπως ο Μπαράκ Ομπάμα».

Κάνοντας παραλληλισμούς με τη οικονομική κρίση της Ελλάδας ο Γιώργος Παπανδρέου τονίζει ότι «μιλήσαμε για τις απαραίτητες ριζικές αλλαγές στο χρηματοπιστωτικό σύστημα, αλλαγές στους φορολογικούς παραδείσους, αλλαγές στον τρόπο αντίδρασης έναντι της κρίσης, με προτάσεις για ευρωομόλογα μέχρι και τη στήριξη των ανέργων, αλλαγή συμπεριφοράς μεταξύ των εταίρων και εμβάθυνση του κλίματος αλληλεγγύης στην ΕΕ, ενίσχυση της δημοκρατίας, αλλά και της βιώσιμης πράσινης πορείας».

Κατακρίνει ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ για τη στάση τους. «Δυστυχώς», υπογραμμίζει «οι συντηρητικές δυνάμεις, αλλά και πολλές άλλες που θέλουν να υποστηρίζουν ότι είναι προοδευτικές, ζητούσαν την επιστροφή στην κανονικότητα. Στην Ελλάδα και η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ μιλούσαν για αυτήν την επιστροφή. Σαν να ήταν αυτό το ζητούμενο, μια επιστροφή στις ανισότητες, την αδιαφάνεια, εντέλει την πελατειακή διασπάθιση του πλούτου του Ελληνικού λαού, με μοναδικό μέλημα την ικανοποίηση κομματικών σκοπιμοτήτων και προσωπικών επιδιώξεων.

Θα επικρατήσει και πάλι αυτή η αντίληψη; Ή θα μπορέσουμε αυτήν την κρίση να την μετατρέψουμε σε ευκαιρία αλλαγών; Σε καταλύτη αλλαγής; Αυτή είναι η δημοκρατική πρόκληση της εποχής μας. Και τονίζω τη λέξη «δημοκρατική».

Γιατί το αύριο ή θα διαμορφωθεί συλλογικά από τους πολίτες, την κοινωνία των πολιτών, τις διάφορες εκφράσεις της, ή θα αναλάβουν οι λίγοι, οι ισχυροί, οι προνομιούχοι στην παγκόσμια και εγχώρια σκηνή να επιβάλλουν το δικό τους αύριο, διατηρώντας, ίσως και ενισχύοντας την επικυριαρχία τους.

Ή θα πάρουμε τη μοίρα μας στα χέρια μας ή θα την εναποθέσουμε στο τυχαίο ή ακόμα χειρότερα, φοβικά, σε αυταρχικούς ηγέτες ή σε δήθεν σωτήρες, που θα εγγυηθούν αιώνια προστασία».

Ο κ. Παπανδρέου θέτει σειρά από ερωτήματα για το μέλλον με άξονα την υποχώρηση της δημοκρατίας σε κάθε γωνιά της γης, η οποία δεν αξιολογείται ως αξία, όπως της αναλογεί και της πρέπει» και αναρωτιέται : «Γιατί όλα αυτά, να μην αποτελέσουν τη βάση μιας νέας κοινωνικής συμφωνίας, ενός νέου κοινωνικού συμβολαίου;

Ο ίδιος απαντά πως οι σκέψεις αυτές αποτελούν μια βάση συζήτησης για τις συμμαχίες, τη σύγκληση δυνάμεων της κοινωνίας μας, που θα μπορέσουν όχι απλά να φανταστούν αλλά με αγώνες να υλοποιήσουν τις απαραίτητες προοδευτικές αλλαγές για το παρόν και το μέλλον της παγκόσμιας κοινωνίας μας».

Και καταλήγει: «Να γίνουμε μια συλλογική προοδευτική δύναμη, που θα αποτελέσει τον καταλύτη για τις απαραίτητες και μεγάλες αλλαγές, όχι μόνο στη χώρα μας αλλά και με αλληλεγγύη, μαζί με πολίτες από όλη την Ευρώπη, από όλο τον κόσμο, να πορευτούμε από κοινού για αλλαγές ριζικές και δημιουργικές. Αλλαγές που θα κάνουν τον κόσμο μας εκτός από καλύτερο, ανθρώπινο, πράσινο και δημιουργικό.

Αυτό είναι το δικό μας πρόσημο, το πρόσημο των προοδευτικών πολιτών σε κάθε γωνία του πλανήτη. Ας σκεφτούμε, Ποια διλήμματα ανέδειξε αυτή η πανδημία; Και ας σκεφτούμε δημιουργικά. Για να δράσουμε αποφασιστικά. Συλλογικά. Υπεύθυνα, αλλά και τολμηρά. Αυτά θα αποτελέσουν αντικείμενο πιο αναλυτικής προσέγγισης σε επόμενα κείμενά μου».