Ο ηθοποιός Κώστας Φαλελάκης παραχώρησε μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη, μιλώντας τόσο για τη δύσκολη περίοδο που βίωσε μετά τον θάνατο του συντρόφου του, Μηνά Χατζησάββα, όσο και για τα φτωχικά, αλλά ευτυχισμένα, παιδικά του χρόνια.
Θυμούμενος τις αντιξοότητες που αντιμετώπισε την εποχή της απώλειας του Μηνά Χατζησάββα, ο ηθοποιός χαρακτήρισε την απόφασή του να διεκδικήσει τα δικαιώματά του ως μονόδρομο.
«Ήταν μονόδρομος. Όταν δεν μπορείς να πάρεις το σώμα του ανθρώπου με τον οποίον έζησες 25 χρόνια μαζί, δεν υπάρχει μεγαλύτερος εξευτελισμός», σημείωσε ο Φαλελάκης, περιγράφοντας τα συναισθήματά του: «Αισθάνθηκα σκουπίδι της κοινωνίας, ποντικός. Θα φαινόμαστε, διεκδικούμε αυτό που μας ανήκει».

Ο ίδιος αναγνώρισε, ωστόσο, ότι η δημοσιοποίηση της προσωπικής του μάχης είχε ευρύτερο αντίκτυπο. «Αργότερα κατάλαβα ότι έκανε και καλό σε κάποιους άλλους ανθρώπους. Έγινε ένα παράδειγμα».
Παιδικά χρόνια χωρίς ρεύμα: «Μπήκε το δηλητήριο»
Σε μία αναδρομή στο παρελθόν, ο Κώστας Φαλελάκης αναφέρθηκε στην παιδική του ηλικία, την οποία έζησε σε μία απομονωμένη περιοχή, στο χωριό Ραβδούχας, στον κόλπο της Κισσάμου. Όπως εξήγησεστην εκπομπή «Πρωίαν σε είδον», η ζωή εκεί ήταν διαφορετική, καθώς δεν υπήρχε ούτε ρεύμα ούτε νερό – το νερό το έφερναν από την πηγή σε πιθάρια.
«Έχω μεγαλώσει σε μια απομονωμένη περιοχή, τελείως […] Ήταν σαν να ζούσαμε σε έναν περασμένο αιώνα», περιέγραψε.
Παραδόξως, η έλευση της σύγχρονης τεχνολογίας δεν τον βρήκε σύμφωνο, καθώς η ζωή στο απομονωμένο χωριό ήταν ευτυχισμένη, εφόσον δεν υπήρχαν επιρροές από τον έξω κόσμο.
«Δεν μου άρεσε καθόλου όταν ήρθε τελικά το ρεύμα γιατί το κοίταζες και έβλεπες μετά αστράκια… Μια κοινωνία που ζει σε ένα τέτοιο χωριό είναι πολύ ευτυχισμένη, αν δεν έχει επιρροές απ’ έξω», ανέφερε.
Η αλήθεια για την οικονομική κατάσταση της οικογένειάς του αποκαλύφθηκε όταν αναγκάστηκε να πάει Γυμνάσιο στην διπλανή κωμόπολη, όπου υπήρχαν πλέον ρεύμα, αυτοκίνητα και δρόμοι.
«Γιατί εκεί μπήκε το δηλητήριο. […] Κατάλαβα πόσο φτωχοί ήμασταν εμείς, όχι μόνο εγώ προσωπικά και η οικογένειά μου αλλά όλοι στο χωριό. Διαπίστωσα δηλαδή ότι ο μόνος που φορούσε μπαλωμένα ήμουν εγώ και αισθάνθηκα πολύ άσχημα», κατέληξε ο ηθοποιός.