Στον Β΄Ημιτελικό της Eurovision 2025, η Klavdia δεν ανέβηκε απλώς στη σκηνή — ανέβηκε στην καρδιά εκατομμυρίων ανθρώπων σε όλη την Ευρώπη. Η ερμηνεία της στο τραγούδι «Αστερομάτα» δεν ήταν απλώς καλλιτεχνική, ήταν βαθιά προσωπική, συναισθηματική και ιστορικά φορτισμένη.
Ένα τραγούδι που έφερε στη σκηνή τον πόνο του ξεριζωμού αλλά ουσιαστικά πρόκειται για τον θρήνο της γενοκτονίας των Ποντίων, μέσα από τα μάτια και τα λόγια μιας μάνας.
Η εμφάνιση ξεκίνησε με απόλυτη σιγή. Η Klavdia τραγούδησε a cappella, δίνοντας στους fun της Eurovision την αίσθηση ότι κάτι βαθιά προσωπικό επρόκειτο να ειπωθεί.
Ντυμένη με ένα επιβλητικό μαύρο φόρεμα σχεδιασμένο από τους Deux Hommes, στεκόταν σχεδόν ακίνητη, σαν να ήταν εκεί όχι για να ερμηνεύσει, αλλά για να διαδώσει μια ιστορία.
Καθώς το τραγούδι προχωρούσε, η Klavdia περπάτησε αργά προς έναν βράχο στο κέντρο της σκηνής, έχοντας πίσω της μια μοναδική χορεύτρια. Η χορογραφία μεταξύ τους ήταν γεμάτη συγκίνηση, μεταφέροντας τη σιωπηλή, βαθιά σχέση ανάμεσα σε δύο υπάρξεις — σαν μάνα και κόρη, σαν παρελθόν και παρόν.
Στο πρώτο ρεφρέν, η σκηνή βυθίστηκε στο φως. Και όταν πια η ερμηνεία έφτασε στο απόγειό της, κατά τη διάρκεια ενός fade to black, τα φώτα έσβησαν απότομα, και μέσα σε δευτερόλεπτα, όταν επέστρεψαν, η Klavdia εμφανίστηκε ξανά — αυτή τη φορά ντυμένη με ένα λευκό φόρεμα.
Το σκοτάδι είχε δώσει τη θέση του στο φως. Η σιωπή, στην ελπίδα. Ήταν μια μετάβαση από το πένθος στη λύτρωση, από τον θρήνο στην ανάμνηση με αξιοπρέπεια.
Το κοινό ξέσπασε σε χειροκρότημα, όχι μόνο από ενθουσιασμό, αλλά και απο συγκίνηση. Με ενθουσιασμό υποδέχτηκαν οι Έλληνες στα social media την εμφάνιση της Κλαυδίας.
Φωτογραφίες: A P
