Σύγκρουση τρένων στα Τέμπη: Η συμβουλή του συντρόφου της τής έσωσε τη ζωή – Φοιτήτρια μιλά για τις εφιαλτικές στιγμές

Η φοιτήτρια Αγνή Τιτέλη είναι μία κοπέλα που κατάφερε να βγει ζωντανή από μετά τη σύγκρουση των τρένων στα Τέμπη. Όπως αποκάλυψε η κοπέλα γλίτωσε επειδή ακολούθησε τη συμβουλή που της έδωσε ο σύντροφός της. «Σώθηκα γιατί ο σύντροφος μου με παρότρυνε να μην μπω στο βαγόνι 2 και μπήκα στο βαγόνι 7. Πάντα συνήθιζα να κλείνω στα μπροστινά βαγόνια, ο φίλος μου, για πρώτη φορά με παρότρυνε να κάτσω πίσω γιατί είχε πολύ κόσμο, πού να φανταστώ ότι αυτό θα μου έσωζε τη ζωή» ανέφερε η φοιτήτρια μιλώντας στο MEGA.

Στη συνέχεια, περιέγραψε τα όσα φριχτά έζησε στον τόπο της τραγωδίας: «Το βαγόνι μου είχε τεράστια ανατάραξη. Κουνήθηκε πάρα πολύ το δικό μας βαγόνι που ήταν το τελευταίο, δεν μπορώ να φανταστώ τι έγινε μπροστά. Δεν είχαμε οπτική επαφή με έξω, νόμιζα ότι θα πέσουμε σε γκρεμό και το συναίσθημα ότι μπορεί να πεθάνω δεν μπορώ να το ξεχάσω. Ήμασταν στο τούνελ και το τι είδα δεν θα ήθελα να το βιώσει κανένας ποτέ» είπε η κοπέλα για την στιγμή της σύγκρουσης.

Αμέσως μετά, η φοιτήτρια περιέγραψε τις κινήσεις της για να σωθεί «Πήγα στην αντίθετη πλευρά του τούνελ, σκαρφάλωσα με προσοχή, είχε και τρύπες κάτω. Δεν έβλεπες, δεν ήταν ασφαλής ο δρόμος. Για καλή μου τύχη βρήκαμε δρομάκι, έπεσα, χτύπησα τα γόνατά μου, αλλά δεν είναι κάτι σοβαρό. Είδα ανθρώπους να βγαίνουν με αίματα, τσιρίδες, φώναζαν “καίγομαι”. Ήθελα να πάω κοντά, αλλά δεν είχα τη δύναμη» συνέχισε την περιγραφή της.

Όπως είπε η φοιτήτρια νόμιζε πως το τρένο είχε εκτροχιαστεί: «Δεν ήξερα ότι έγινε σύγκρουση με τρένο. Ο μπαμπάς μου μου το είπε στο τηλέφωνο. Του είπα “μπαμπά, έχει πάρει φωτιά το τρένο”. Έκλαιγα, μου κοβόταν η ανάσα. Έπαθα κρίση πανικού, έχω ξεχάσει πολλά πράγματα, δεν ήξερα καν ότι έχω χτυπήσει».

«Δεν μπορώ να κοιμηθώ καλά, θέλω πάντα να είναι κάποιος δίπλα μου. Δεν μπορώ να μένω μόνη μου» εξομολογήθηκε η φοιτήτρια.

Στη συνέχεια το λόγο πήρε και η μητέρα της φοιτήτριας: «Μου είπε “μαμά καιγόμαστε”, όταν την πήρα πίσω, ένα μαρτύριο, παντού φωνές, κλάματα, τραγικές στιγμές. Δεν μπορώ να περιγράψω αυτό που ζούσαμε, ήμασταν κάθε ώρα στο τηλέφωνο με το παιδί».