«Άρχισα να γέρνω σαν εκείνη την ιτιούλα, που σού `χα δείξει στη στροφή του δρόμου. Και δεν είναι που θέλω να ζήσω. Είναι το γαμώτο που δεν έζησα». Οι στίχοι της Κατερίνας Γώγου, από την ποιητική συλλογή «Τρία Κλικ Αριστερά», έγραφαν τη συνέχεια.

Η ηθοποιός, ποιήτρια, η αντισυμβατική των Εξαρχείων, είχε αποφασίσει. Απογοητευμένη από τους ανθρώπους, τους πολιτικούς, τα «θέλω» της που δεν πραγματοποιήθηκαν, αυτοκτόνησε στα 53 της.

Η μπέμπα, για τους φίλους της, είχε έντονη πολιτική δράση. Πέρασε από τον τροτσκισμό και την ΟΚΔΕ για να καταλήξει στον αναρχισμό. Διοργάνωνε συναυλίες και συγκεντρώσεις αλληλεγγύης για τους «συναγωνιστές» της αλλά και για πολιτικούς κρατούμενους.

Όπως λέει η κόρη της, Μυρτώ Τάσιου, η οποία μίλησε στο news.gr, «H Κατερίνα μοίραζε παντού την αγάπη της». Παράπονό της ότι δεν είχε όσο χρόνο θα ήθελε μαζί της.

– Όταν επιστρέφεις στην Ελλάδα ποιες σκέψεις γυρνάνε στο μυαλό σου;

Αναμνήσεις… Αναμνήσεις… Πηγαίνω στο σπίτι που μέναμε, να δω πώς είναι. Πηγαίνω στους δρόμους που πηγαίναμε με την Κατερίνα. Τα άφησα κάθε φορά βρίσκω πάλι τα ίδια. Μοιάζει σαν να σταματάει ο χρόνος. Θυμάμαι το σπίτι στο Μεταξουργείο, εκεί όπου έμενε η Κατερίνα. Η ζωή μας τότε ήταν η Πατησίων, τα Εξάρχεια, το Κουκάκι.

– Πες μου λίγα πράγματα για το βιβλίο σου. Από που αντλείς την έμπνευσή σου. Λογικά έχεις επηρεαστεί σε μεγάλο βαθμό από τη Γώγου.

Βέβαια. Έζησα κάθε λεπτό μαζί της. Στο βιβλίο βγάζω συναισθήματα και αναμνήσεις που είχα κρυμμένα. Τα είχα βάλει κάτω. Δεν ήθελα να τα αγγίξω. Τα χρόνια όμως πέρασαν. Ο πόνος έγινε γλυκιά θύμηση. Έτσι, οι λέξεις τρέχουν πάνω στις γραμμές από μόνες τους.

– Μίλησέ μου για την Κατερίνα Γώγου. Ήταν σαν να το διάλεξε η ίδια να φύγει από τη ζωή. Φίλοι της που μιλάνε κατά καιρούς για ‘κείνη, λένε ότι ήταν μια αθώα, μία δακρυσμένη – κατά τον Τσέχωφ – ψυχή. Ωστόσο βρισκόταν σε μία διαρκή σύγκρουσή τόσο με τον εαυτό της όσο και με τους γύρω της.

Ήταν οργισμένη. Δεν της αναγνώρισε το κράτος το δικαίωμα να βγάλει μία σύνταξη μετά από 40 χρόνια δουλειάς. Έτσι αναγκάστηκε να στραφεί στο ταμείο απορίας. Επιπλέον όλοι της οι φίλοι της ήταν κοντά της μόνο τον καιρό που εκείνη βρισκόταν στα «πάνω» της μετά την έκδοση της ποιητικής της συλλογής «Τρία Κλικ Αριστερά». Θυμάμαι να έρχεται συνεχώς κόσμος στο σπίτι. Γέμιζε από φίλους το σπίτι. Όλοι αυτοί όμως απομακρύνθηκαν σιγά-σιγά. Ελάχιστοι άνθρωποι έμειναν κοντά της όταν αρρώστησε και άρχισε να πέφτει.

Διαβάστε ολόκληρη την αποκλειστική συνέντευξη στο news.gr