Δεν έχουν καν προλάβει να φτάσουν στο σημείο όπου βρισκόμαστε και η Λίλι, η σκυλίτσα του Βασίλη Τζιγκούρα, με το αμαξάκι στα πίσω της πόδια, έχει ήδη δημιουργήσει μια ανυπόμονη ομήγυρη έτοιμη να την χαϊδέψει. Με το που φτάνει έξω από το Ζάππειο γίνεται πραγματικά χαμός – ένας αστυνομικός της ομάδας ΔΙΑΣ πέφτει στα γόνατα για να την κανακέψει, μια κυρία σταματάει και αυτή, ένας εργαζόμενος στο χώρο μπαίνει στην παρέα για να μας πει πόσο συχνά βλέπει εδώ σκυλάκια με τέτοια αμαξίδια. Την ίδια στιγμή, περνάει και μια σχολική τάξη. Το κύμα ενθουσιασμού που σηκώνει η Λίλι στα παιδάκια είναι ακόμα μεγαλύτερο. Ξαφνικά θυμίζουμε σεκάνς από την ταινία «Η ζωή είναι ωραία».
– «Έλα, χάιδεψε την είναι φιλική» λέει σε κάθε περαστικό που σταματά ο κος Τζιγκούρας και ταυτόχρονα περιγράφει σε όλους μας: «Την βρήκαμε στο κυνοκομείο Λαμίας πριν από πέντε χρόνια. Ήταν χτυπημένη και την πήγαιναν για ευθανασία. Την είχαν βρει να σέρνεται στο δρόμο και έλεγαν ότι την είχε χτυπήσει αυτοκίνητο. Το κυνοκομείο δεν της έβρισκε πουθενά σπίτι. Άρχισε να το κοινοποιεί ο κόσμος στο Facebook. Ήταν Σάββατο, έβρεχε καρέκλες και πήγαμε και την… βουτήξαμε. Την υιοθετήσαμε και μετά της έφτιαξα και το αμαξάκι».
– «Και ζωή δώσατε και χαρά!», λέει ο αστυνομικός ο οποίος πραγματικά δεν μπορεί να κρύψει τη χαρά του ενώ μας δίνει πληροφορίες και για το δικό του σκυλί.
Η Λίλι, 7 ετών σήμερα, η οποία σύμφωνα με τον φροντιστή της θυμίζει σετεράκι αλλά ίσως έχει και κάτι από κυνηγόσκυλο, κοιτάζει το πλήθος της ενθουσιασμένη κι αυτή.
Όπως μας εξηγεί ο κος Τζιγκούρας τα περισσότερα σκυλάκια που χρειάζονται αμαξάκι, πάσχουν από αρθρίτιδα, εκφυλιστική μυελοπάθεια, ρήξη μεσοσπονδύλιου δίσκου, ενώ πολλά έχουν αποκτήσει κινητικά προβλήματα έπειτα από ατύχημα. O κος Τζιγκούρας όμως δεν φτιάχνει αμαξίδια μόνο για σκυλάκια αλλά και για άλλα ζώα- γατάκια, χελώνες, κατσικάκια, πάπιες ακόμα και για μια αρκούδα που περιέθαλπε ο «Αρκτούρος». Πολλά από τα αμαξίδια προορίζονται επίσης για σκυλάκια γέρικα…: «ζωάκια που… θέλουν το μπαστουνάκι τους» όπως το περιγράφει ο κος Τζιγκούρας.
Η προσωπική εμπλοκή σε μια δουλειά με σημαντικό κοινωνικό πρόσημο
«Από τη μία σκέφτομαι: “Δόξα τω Θεώ” που έχω πολλή δουλειά αλλά από την άλλη είναι λίγο ειρωνικό – έχεις δουλειά επειδή υπάρχουν τραυματισμένα ζωάκια», περιγράφει το πως βλέπει ο ίδιος την εργασία του και προσθέτει: «Από την άλλη, έχουμε μειώσει στο 95% το ποσοστό της ευθανασίας στην Ελλάδα για λόγους που έχουν να κάνουν με τραυματισμένα σκυλιά. Πιστεύω πως η δουλειά που κάνουμε οι τρεις-τέσσερις κατασκευαστές αυτών των αμαξιδίων στη χώρα, βοήθησε πάρα πολύ σε αυτό».
Όσο για τον ίδιο, έχει τέσσερις σκύλους και τέσσερις γάτες. Τα έξι ζωάκια είναι αρτιμελή, τα άλλα δύο «αναπηράκια» – η Λίλι και ο Μάκης. «Έχω και δύο κορούλες» λέει ο κος Τζιγκούρας και προσθέτει: «Είμαστε υπέρ πλήρεις! Και να σκεφτείτε μένουμε σε διαμέρισμα, αλλά τώρα φτιάχνουμε το δικό μας σπίτι, το οποίο θέλουμε να έχει μεγάλη αυλή. Ευτυχώς, μπορώ να παίρνω τα ζώα μαζί μου για πολλές ώρες της ημέρας στο εργαστήριο».
Η αλματώδης εξέλιξη μιας καινοτόμας επιχείρησης
«Από το μπαλκόνι που ήμουν στο παλιό μου σπίτι στην Νέα Ιωνία, πριν από έξι και βάλε χρόνια, η «Plus2feet- χειροποίητα αμαξίδια για ζώα» μεγάλωσε» λέει ο ίδιος για την επιχείρηση του και συνεχίζει: «Έχω πια το δικό μου πια εργαστήριο, ένα ολόκληρο μηχανουργείο στο Ίλιον. Τώρα, διαθέτω τόρνο και άλλα μηχανουργικά μηχανήματα. Άλλωστε, εκτός από υδραυλικός, που ήταν προηγούμενη δουλειά μου, είμαι και μηχανουργός. Διαθέτω πτυχίο τεχνικού βιομηχανικής παραγωγής, κοινώς τορναδόρος, από την Τεχνική Σχολή της Λάρισας από όπου κατάγομαι. Να λοιπόν που μου χρειάστηκε».
Είναι μια δουλειά πολύτιμη και την ίδια στιγμή απόλυτα εξειδικευμένη, όπως την περιγράφει ο κος Τζιγκούρας. Μάλιστα, οι κατασκευαστές αυτών των αμαξιδίων δεν ξεπερνούν τους 100 σε όλο τον κόσμο. Κάπως έτσι, μέσα σε 6½ χρόνια ο ιδιοκτήτης της Plus2feet δημιούργησε 6.500 αμαξίδια. «Ξεκίνησα με 10 τον μήνα και πια φτιάχνω ένα την ημέρα. Αυτή τη χρονιά θα ξεπεράσω τα 300 αμαξίδια. Αν το δεις αλλιώς: 300 ζωάκια που σώθηκαν μέσα σε μια χρονιά, σκυλάκια που θα πέθαιναν εκείνη τη στιγμή ή θα συνέχιζαν να ζουν με έναν τρόπο που θα αφαιρούσε χρόνια από τη ζωή τους».
Η τιμή των αμαξιδίων ξεκινά από τα 150 ευρώ και φτάνει μέχρι τα 300 ευρώ. Ο κος Τζιγκούρας έχει φτάσει μάλιστα να παίρνει παραγγελίες και από εξωτερικό. «Υπάρχει μεγάλη ανταπόκριση» λέει ο ίδιος και συνεχίζει: «Οι κτηνίατροι γνωρίζουν πια την ύπαρξη των κατασκευαστών και παραπέμπουν σε εμάς όταν βλέπουν κινητικά προβλήματα στα σκυλάκια».
Η πολύτιμη εξέλιξη της τεχνολογίας
Καθώς κυλάει η κουβέντα, δεν γίνεται να μην παρατηρήσει κανείς πως ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά του κου Τζιγκούρα είναι η ανησυχία του να ψάχνεται διαρκώς γύρω από το αντικείμενό του. Η τεχνολογία είναι σημαντικός αρωγός στη δουλειά του. «Υπάρχει ήδη μεγάλη διαφορά με τα πρώτα αμαξίδια» εξηγεί ο ίδιος. «Χρησιμοποιούμε μεθόδους και υλικά που δεν έχουν καμία σχέση με τους υδραυλικούς σωλήνες με τους οποίους ξεκίνησα να φτιάχνω τα αμαξίδια. Πια, έχουμε περάσει στο αλουμίνιο, και παρόλο που τα αμαξίδια παραμένουν χειροποίητα, τώρα τα φτιάχνω στον τόρνο και τα περισσότερα εξαρτήματα τους σε εργαλειομηχανή. Τα υλικά γίνονται ακόμα πιο πρωτοποριακά όσο περνάει ο καιρός- ένα από αυτά είναι το carbon- ανθαρακονήματα. Έφτιαξα μάλιστα πρόσφατα και μια πατέντα παγκόσμια με ρομποτικούς τροχούς (OMNI WHEELS). Οι συγκεκριμένοι, προσφέρουν μεγάλη ακρίβεια και ευελιξία σε κάθε κίνηση του ζώου με το αμαξάκι να ακολουθεί την κίνηση του ζώου δεξιά-αριστερά. Γενικά, όρεξη να χει κανείς να δημιουργεί!»
Κάτι ακόμα για το οποίο είναι υπερήφανος ο κος Τζιγκούρας είναι πως σε συνεργασία με το «Εθνικό Κέντρο Έρευνας και Τεχνολογικής Ανάπτυξης» αλλά και με την ομάδα της «Κτηνιατρικής Κλινικής Λάρισας» και την Bio3Dvet, ένα καινοτόμο κτηνιατρικό κέντρο το οποίο εφαρμόζει τις πλέον σύγχρονες πρακτικές της Εμβιομηχανικής σε συνεργασία με την κτηνιατρική επιστήμη, έχουν από κοινού υποβάλει στα ΤΕΦΑΑ του Πανεπιστημίου Τρικάλων σε εμβιομηχανική αξιολόγηση δύο σκυλάκια. Το ένα είναι ένα αρτιμελές σκυλί και το δεύτερο, η Λίλι. «Αυτό που εξετάζουμε είναι οι καταπονήσεις και οι διαφορές που έχουν στην κίνηση τους ένα αρτιμελές με ένα σκυλί με κινητικά προβλήματα» λέει ο ακάματος κος Τζιγκούρας και συμπληρώνει: «Το αναπηράκι έχει 0,2% περισσότερη καταπόνηση στο σώμα του, όταν χρησιμοποιεί αμαξίδιο, σε σχέση με το αρτιμελές σκυλί. Η διαφορά είναι απειροελάχιστη. Το αποδείξαμε πλέον και με επιστημονικό τρόπο».
Και η πρόοδος της συγκεκριμένης εργασίας δεν σταματά εδώ μιας και προχώρησε σημαντικά και το θέμα με τα ζώα που αντιμετωπίζουν κινητικά προβλήματα στα μπροστινά τους πόδια, προβλήματα που μέχρι πριν από λίγο καιρό ήταν δισεπίλυτα. «Οι συνεργάτες μου από τις παραπάνω ομάδες που σας ανέφερα, δίνουν πολύτιμες συμβουλές σε αυτό το κομμάτι. Έτσι, διόρθωσα και τις τελευταίες “ατέλειες” και πλέον, ένα ζωάκι με πρόβλημα στα μπροστινά του πόδια είναι πολύ πιο εύκολο να προχωρήσει».
Η προσφορά στα αδέσποτα ζώα και οι πολλές συνεργασίες
Η αίσθηση της κοινωνικής ευθύνης, έμφυτη στο επάγγελμα που δημιούργησε από το μηδέν ο κος Τζιγκούρας, δεν θα μπορούσε να σταματά στα σκυλάκια που οι φροντιστές τους έχουν την οικονομική δυνατότητα να τους προσφέρουν αμαξίδια. Όπως περήφανα περιγράφει ο ίδιος: «Έχουμε ξεκινήσει ένα πρόγραμμα για αδέσποτα σκυλιά. Ονομάζεται “Walking Τogether” και με αρωγό την “Ευρωπαϊκή Πίστη” προσφέρουμε δωρεάν αμαξίδια για αδέσποτα που είναι τσιπαρισμένα σε κάποιους δήμους, σε κέντρα που φιλοξενούνται ζώα από εθελοντές σωματείων, ενώ βοηθάμε και ανθρώπους που αγαπάνε πολύ τα ζώα, αλλά δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να τους πάρουν αμαξίδιο. Προχθές μάλιστα έφτασαν, στο πλαίσιο αυτής της δράσης, δύο αμαξάκια στην Ινδία. Από τις αρχές του περασμένου Ιουνίου μέχρι και σήμερα έχουμε ήδη δώσει με αυτό τον τρόπο 70 αμαξίδια και τώρα ξεκινάμε και τη συνεργασία με καταφύγια αδέσποτων ζώων εκτός Ελλάδας».
– «Και τι βλέπετε στο μέλλον για την επιχείρησή σας;» ρωτάμε τον κο Τζιγκούρα για να μας απαντήσει: «Αμαξίδια, αμαξίδια και πάλι αμαξίδια! Και φυσικά, προσδοκώ να έχω σταθερά χορηγούς για να αγοράζουν αμαξίδια για τα αδέσποτα. Το αμαξίδιο δεν θέλω να είναι είδος πολυτέλειας αλλά είδος ανάγκης. Θέλω να πω σε αυτό το σημείο πως δυστυχώς στην Ελλάδα δεν είμαστε φιλόζωοι. Γινόμαστε πάντως, με αργούς ρυθμούς βέβαια. Ο κόσμος συνεχίζει ακόμα να αγοράζει σκυλιά. Δεν είναι καθόλου σωστό αυτό. Εντωμεταξύ, η κατάσταση στην επαρχία είναι ακόμα πολύ πίσω- συνεχίζουμε να βλέπουμε εικόνες με κρεμασμένα ζωάκια, δηλητηριάσεις, υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που κόβουν αυτιά ζώων με ψαλίδια και με μαχαίρια, ζώα κακοποιούνται μπροστά στα μάτια παιδιών».
Αυτό που μένει
Λίγο πριν αποχαιρετήσουμε τον κο Τζιγκούρα και την Λίλι τον ρωτάμε ποιες είναι οι δικές του πιο αγαπημένες στιγμές από τη δουλειά που κάνει και διαπιστώνουμε πως δυσκολεύεται να τις ξεχωρίσει.
«Ίσως τα πιο αγαπημένα μου να είναι τα περιστατικά με τα “γεροντάκια”. Είναι κατάκοιτα, και ξαφνικά βλέπεις πως αλλάζουν με το αμαξίδιο. Σηκώνουν κεφάλι, αυτάκια, χαίρονται. Ζωντανεύουν στην κυριολεξία. Θεωρώ πως ο κηδεμόνας τους παίρνει τη διπλάσια χαρά. Κάποιοι είναι παρέα με αυτό το ζώο 15 και 16 χρόνια. Σκεφτείτε πρόσφατα έφτιαξα ένα αμαξίδιο για έναν σκυλάκο 20 χρονών. Φεύγω τώρα. Πρέπει να φορέσω ένα αμαξίδιο ένα μια σκυλίτσα γιαγιά και βαριά – 35 κιλά».
Την επόμενη μέρα βλέπουμε στο facebook και το ποστ για αυτή τη σκυλίτσα. Δείτε το και εσείς.
