Λίγες ημέρες απέμειναν για την πρεμιέρα της πολυαναμενόμενης ταινίας «Πέθανε αγάπη μου» στους ελληνικούς κινηματογράφους, με πρωταγωνιστές το «καυτό» δίδυμο Τζένιφερ Λόρενς και Ρόμπερτ Πάτινσον και τη σκηνοθετική σφραγίδα της οραματίστριας, βραβευμένης με BAFTA, Λιν Ράμσεϊ.
Μια καθηλωτική και σκοτεινά χιουμοριστική ταινία, που έχει ήδη κερδίσει τους κριτικούς που κάνουν λόγο για ένα «αριστούργημα» της Ράμσεϊ, πραγματικά «μαγευτικό και συγκλονιστικό». Ενώ πολλοί συμφωνούν πως αυτή είναι μία από τις καλύτερες ερμηνείες της Τζένιφερ Λόρενς, η οποία μαζί με τον Ρόμπερτ Πάτινσον έχουν ανακαλύψει το μαγικό «κουμπάκι» της χημείας.
Η υπόθεση
Η Γκρέις, που την υποδύεται η βραβευμένη με Όσκαρ Τζένιφερ Λόρενς, και ο Τζάκσον (Ρόμπερτ Πάτινσον) είναι ένα νεαρό και ερωτευμένο ζευγάρι, που μετακομίζει από τη Νέα Υόρκη για μια πιο ήσυχη ζωή σε ένα σπίτι που έχει κληρονομήσει στην επαρχιακή Μοντάνα. Η Γκρέις προσπαθεί να βρει την ταυτότητά της με ένα νέο μωρό σε αυτό το απομονωμένο περιβάλλον. Είναι μία γυναίκα που λαχταρά την ελευθερία, αλλά νιώθει παγιδευμένη σε ένα ασφυκτικό οικογενειακό περιβάλλον, που την οδηγεί σιγά σιγά στην τρέλα.
Πώς «έσπασαν τον πάγο» στις ερωτικές σκηνές Λόρενς και Πάτινσον
H Λιν Ράμσεϊ έχει δημιουργήσει ένα σκληρό και συναρπαστικό ψυχολογικό δράμα, με στοιχεία τρόμου και μαύρης κωμωδίας. Χειρίζεται με δεξιοτεχνία την ψυχική αναστάτωση των πρωταγωνιστών και δημιουργεί μια ρευστή, ονειρική (ή εφιαλτική) κινηματογραφική γλώσσα, για να αποδώσει την κατάρρευση του μυαλού της Γκρέις. To κινηματογραφικό της ύφος καθηλώνει το θεατή με πολλές σκηνές μέσα στη σκοτεινή άγρια φύση της Μοντάνα.
Ταυτόχρονα, εισάγει μια τολμηρή ιδέα: ότι μέσα στον κίνδυνο και τον πόνο της κατάστασης της Γκρέις, υπάρχει και μια μορφή απελευθέρωσης. Η ευαισθησία της στις ανοησίες των επιφανειακών κοινωνικών συζητήσεων την ελευθερώνει από αυτές. Η ξαφνική της αντίδραση στον Τζάκσον της δίνει την ευκαιρία να δει τις αδυναμίες του καθαρά. Υπάρχει ακόμα μια ιδιαίτερη γοητεία στη βία της Γκρέις. Φαίνεται σαν να κοιτάζει μέσα από μια ρωγμή τον κόσμο, διακρίνοντας μια φοβερή αλήθεια στην άλλη πλευρά. Mε τη δύναμη της φαντασίας, το θάρρος και μια άγρια, εκτυφλωτική ζωντάνια ανακαλύπτει ξανά τον εαυτό της.
H ταινία δεν αφορά μόνο την ψυχική κατάρρευση της Γκρέις. «Στην πραγματικότητα αφορά τη διάλυση του γάμου τους, τη δική της απομόνωση, τη μοναξιά της, το πώς στερεύει η δημιουργικότητά της, πώς χάνεται η ερωτική τους ζωή – και πώς όλα τελικά καταρρέουν», εξηγεί η Ράμσεϊ.
«Όταν είδα την ταινία Ratcatcher, κατάλαβα ότι έπρεπε να δω ολόκληρη τη φιλμογραφία της Λιν – και το έκανα», αναφέρει με τη σειρά της η Τζένιφερ Λόρενς. Και προσθέτει: «Το κινηματογραφικό της στυλ είναι τόσο μοναδικό. Ατρόμητο. Δεν είχα ξαναδεί κανέναν να φτιάχνει μία ταινία έτσι. Ήταν τόσο “ωμή”, δεν την έκανε για το κοινό. Την έκανε επειδή ήταν κάτι τόσο αυθεντικό – είναι μια αληθινή καλλιτέχνιδα. Ήταν πάντα η αγαπημένη μου σκηνοθέτιδα, αλλά μέχρι τότε δεν είχα βρει κάτι που να ένιωθα ότι της ταίριαζε. Όταν όμως διάβασα αυτό το βιβλίο, κατάλαβα αμέσως ότι δεν θα μπορούσε να γίνει μια απλή, γραμμική ταινία. Ήταν μια ποιητική ιστορία – και μόνο αυτή θα μπορούσε να την κάνει».
Μιλώντας για τη συνεργασία του με την Λιν Ράμσεϊ, ο Ρόμπερτ Πάτινσον αναφέρει: «Ήταν κάποια με την οποία ήθελα πάντα να συνεργαστώ. Με τη Λιν δημιουργείται μια ατμόσφαιρα στο σετ όπου δεν χρειάζεται πραγματικά να περιγράφω τα πράγματα ως δύσκολα ή εύκολα. Είναι ένα αρκετά ασυνήθιστο περιβάλλον. Αλλά όταν εμπιστεύεσαι τόσο πολύ τον σκηνοθέτη σου… δημιουργείς μια αύρα στο σετ όπου καθοδηγείσαι προς μια κατεύθυνση. Δεν ξέρεις ακριβώς ποια είναι, αλλά εμπιστεύεσαι τόσο πολύ τον δημιουργό».
Λίγες εβδομάδες πριν τα γυρίσματα, το καστ έκανε πολύωρες συζητήσεις για τους χαρακτήρες. «Δεν ήταν πραγματικές πρόβες – απλώς συζητήσεις. Η Λιν κάνει πολλή δουλειά στην οικοδόμηση του κόσμου, που όταν τελικά φτάνεις εκεί, κάνει ένα βήμα πίσω και μπαίνει περισσότερο σε μια παρατηρητική διάθεση. Αλλά είναι και διευθύντρια φωτογραφίας – πραγματικά είναι διευθύντρια φωτογραφίας – και το ταλέντο της στη σύνθεση των πλάνων είναι τέτοιο που κάθε λήψη θα μπορούσε να μοιάζει με έργο του Γουίλιαμ Έγκλεστον. Έχει ένα τεράστιο χάρισμα», προσθέτει η Τζένιφερ Λόρενς.
Η ταινία σηματοδοτεί την πρώτη συνεργασία της Τζένιφερ Λόρενς με τον Ρόμπερτ Πάτινσον. Κατά την περίοδο προετοιμασίας, η Ράμσεϊ έστειλε τους δύο πρωταγωνιστές σε μαθήματα χορού, «απλώς για να τους φέρει σε συγχρονισμό», όπως αναφέρει η ίδια. Την πρώτη μέρα των γυρισμάτων, τους έβαλε να γυρίσουν μία χαοτική ερωτική σκηνή, η οποία ανοίγει την ταινία – «λίγο ριψοκίνδυνο, αλλά έσπασε τελείως τον πάγο. Ταίριαξαν πραγματικά, είχαν χημεία μεταξύ τους, το οποίο ήταν καταπληκτικό», προσθέτει η σκηνοθέτιδα για τους δύο πρωταγωνιστές της.
H ταινία είναι βασισμένη στο βιβλίο Die My Love της Αριάνα Χάρουιτς, που κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις Εκδόσεις opera σε μετάφραση Αχιλλέα Κυριακίδη. Την παραγωγή υπογράφει ο Μάρτιν Σκορσέζε. Η ταινία είχε επίσημη συμμετοχή στο Διαγωνιστικό τμήμα του Φεστιβάλ Καννών 2025.
Σκηνοθεσία: Λιν Ράμσεϊ
Ηθοποιοί: Τζένιφερ Λόρενς, Ρόμπερτ Πάτινσον, Νικ Νόλτε, Σίσι Σπέισεκ, Λακίθ Στάνφιλντ
Είδος: Δράμα, Θρίλερ
Διάρκεια: 118’
Κυκλοφορεί στις 27 Νοεμβρίου στους κινηματογράφους από την The Film Group
