Στο πρόσωπο και την πέννα του Γάλλου φιλόσοφου Μπερνάρ Ανρί Λεβί βρίσκει η Ελλάδα αυτούς του δύσκολους καιρούς, έναν ένθερμο υποστηρικτή.

Με τίτλο «Για να αναβιώσει ο Φιλελληνισμός», αφιερώνει στην Ελλάδα μακροσκελές άρθρο στο προσωπικό του ιστολόγιο (blog), στο οποίο επικρίνει, μεταξύ άλλων, τη στάση των Ευρωπαίων προς την Ελλάδα.

Τους κατηγορεί ότι έχουν σήμερα πλήρως απομακρυνθεί από το κίνημα του φιλελληνισμού που αναπτύχθηκε στις αρχές του 19ου αιώνα.

Τους κατακρίνει, επίσης, ότι επιδίδονται στο «στιγματισμό» και στην «εξαθλίωση» των Ελλήνων «μέσω της επιβολής μιας λιτότητας που τους στερεί ακόμη και την κυριαρχία τους, μια ιδέα την οποία μάλιστα οι ίδιοι επινόησαν». Οι Έλληνες που «δίνουν μία νέα μάχη ενάντια στην κατάπτωση και την υποταγή» υπογραμμίζει.

Βεβαίως, ο Μπερνάρ Ανρί Λεβί δεν παραλείπει να επικρίνει και τα κακώς κείμενα στην Ελλάδα σημειώνοντας:

«Ντροπή» γράφει «στην αδιάφορη πολιτική σας τάξη που επί δεκαετίες και με τη δική σας συνενοχή συντήρησε ένα πελατειακό σύστημα και αργότερα χρησιμοποίησε το ευρώ ως ένα μηχανισμό δημιουργίας πλασματικού πλούτου και κέρδους.»

«Ντροπή στο νεοναζιστικό κόμμα της Χρυσής Αυγής που αναπολεί τη δικτατορία και τη σβάστικα προσελκύοντας, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, το 10 με 15% του εκλογικού σώματος και το οποίο αποτελεί όνειδος για την Ελλάδα του Πλάτωνα, του Δημοσθένη και για όσους αντιστάθηκαν στη δικτατορία. Αλλά και ντροπή γι’ αυτήν την άκαρδη Ευρώπη που κυβερνάται από τις τράπεζες και η οποία επιβάλλει στην Ελλάδα, το λίκνο της δημοκρατίας, αυτή τη θεραπεία που ισοδυναμεί με ένα πολιτικό ή μάλλον αντιπολιτικό μοντέλο, το οποίο, αν και δεν έχει ακόμη όνομα, κάποιοι δεν διστάζουν να αποκαλέσουν αποικιοποίηση μέσω του χρέους».

Για τον Γάλλο φιλόσοφο, η Ελλάδα αποτελεί ένα αναπόσπαστο συστατικό και σύμβολο της σημερινής Ευρώπης, γι’ αυτό και επισημαίνει:

«Το να αμαυρώνουμε την ελληνική πηγή της Ευρώπης, το να αποχωρισθούμε αυτή την ελληνική αυγή όπου γεννήθηκαν κάποιες από τις θεμελιώδεις αρχές της κοινής δημοκρατικής μας ζωής, θα μπορούσε κάλλιστα να είναι το νέο σχέδιο εκείνων που ο Νίτσε αποκαλούσε “Οι κακοί Ευρωπαίοι”. Και θα επακολουθούσε μία καταστροφή όχι μόνο οικονομική αλλά και ηθική, της οποίας η παρούσα κρίση δεν θα ήταν παρά μία πρόγευση (…).Δεν παίζουμε με τα σύμβολα και πολύ περισσότερο με τη μνήμη των λαών. Αντιπροσωπεύοντας το 3% του ευρωπαϊκού ΑΕΠ, η Ελλάδα είναι πολύ πιο σημαντική για την Ευρώπη απ’ ό,τι ορισμένες από τις χώρες που της επιβάλλουν το πώς θα ζήσει».