Τα χρόνια του Εμφύλιου Πολέμου στην Αμερική οι αγρότες που διέθεταν κτήματα κοντά στα σύνορα, αποτελούσαν έναν ιδιαίτερο εύκολο στόχο για τις εχθρικές ομάδες στρατιωτών.
Τη λύση, όμως, σε αυτό το πρόβλημα θα έδιναν δύο οπλοποιοί από τη Νέα Υόρκη, οι οποίοι το 1862 κατασκεύασαν το άροτρο-πολυβόλο.
Με τη πρώτη ματιά το άροτρο δεν διέφερε σε τίποτα από το παραδοσιακό άροτρο. Ένα όμως πιο παρατηρητικό μάτι μπορούσε να διακρίνει εύκολα ότι το μέρος που δεν εισχωρούσε στο χώμα είχε πάνω του τοποθετημένο ένα πυροβόλο, ικανό να ρίξει οβίδες βάρους ενάμισι κιλού.
Τη στιγμή λοιπόν που ο αγρότης αισθανόταν ότι απειλείται με μία κίνηση θα απελευθέρωνε τα ζώα, θα στόχευε, θα κάρφωνε τη λεπίδα στο έδαφος, ώστε το άροτρο να μην αναπηδήσει προς τα πίσω κατά τη στιγμή της εκπυρσοκρότησης.
Υπήρχε όμως ένα μικρό πρόβλημα. Αν οι ληστές γνώριζαν το καινοτόμο άροτρο θα εκτελούσαν εν ψυχρώ τους αγρότες χωρίς αυτοί να προλάβουν να κάνουν το παραμικρό.
