Ένα από τα πιο εντυπωσιακά γεφύρια στο Ζαγόρι είναι εκείνο του Κόκκορη, γνωστού και ως Νούτσου, το οποίο με φόντο το απαράμιλλου κάλλους σκηνικό της επιβλητικής φύσης της Ηπείρου, προσφέρει αναπάντεχες εικόνες, που μένουν για πάντα χαραγμένες στη μνήμη, στους επισκέπτες της περιοχής.
Το εντυπωσιακό μονότοξο γεφύρι κοντά στο χωριό Κουκούλι, μεταξύ των δημοφιλέστερων χωριών Κήποι και Δίλοφο, στο κεντρικό Ζαγόρι, έχει άνοιγμα τόξου περίπου 24 μέτρα και ύψος 13 μέτρα, ενώ το συνολικό μήκος καταστρώματος υπολογίζεται στα 36,4 μέτρα.
Η πρώτη προσπάθεια για την δημιουργία του χρονολογείται από το 1750, ενώ η ονομασία του Νούτσου οφείλεται στον ευεργέτη του. Ο Νούτσος Καραμισίνης από το χωριό Βραδέτο ήταν εκείνος που χρηματοδότησε αρχικά την κατασκευή του, ενώ ο γιος του, Αλέξης Νούτσος, επισκεύασε τη γέφυρα στα τέλη του 18ου με αρχές του 19ου αιώνα. Η νεότερη ονομασία του ωστόσο, αυτή του Κόκκορη, την οποία απέκτησε το 1910 προέρχεται από τον Κόκκορο από το χωριό Κουκούλι, ο οποίος διατηρούσε μύλο δίπλα στο γεφύρι και πρόσφερε ένα μεγάλο ποσό για την επισκευή του γεφυριού.
Κατά τη δεκαετία του ‘70 υπήρχε ένας θρύλος ότι στο γεφύρι κρύβεται ένας θησαυρός, με αποτέλεσμα το γεφύρι να υποστεί ζημιές από αγνώστους που έσπευσαν να επιβεβαιώσουν τη φήμη, χωρίς κανένα αποτέλεσμα ωστόσο.
Κοντά στο γεφύρι το Κόκκορη είχε κατασκευαστεί, επίσης, και μία ξύλινη γέφυρα, η οποία χρησίμευε ως πέρασμα για τις φορτωμένες με πυρομαχικά γυναίκες της Πίνδου κατά την διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Η σπηλιά του λήσταρχου Νταβέλη δίπλα στο γεφύρι
Ακριβώς δίπλα στο γεφύρι εντύπωση και δέος προκαλεί ο κατακόρυφος βράχος που μοιάζει να δεσπόζει επιβλητικός πάνω από το δημοφιλές αξιοθέατο του Ζαγορίου. Λέγεται, μάλιστα, ότι στη σπηλιά που υπάρχει μέσα στο βράχο είχαν βρει καταφύγιο το 1881 ο λήσταρχος Νταβέλης -όχι ο θρυλικός λήσταρχος Χρήστος Νταβέλης- μαζί με άλλους δύο ληστές. Επίσης, κοντά στο γεφύρι βρίσκεται ο μύλος του Κόκκορου και ένα ξωκλήσι αφιερωμένο στην Αγία Παρασκευή.
