Η Ισλανδία βιώνει μοναδικές στιγμές, καθώς για πρώτη φορά στην ιστορία της η εθνική ομάδα της χώρας παίρνει μέρος σε τελική φάση Παγκοσμίου Κυπέλλου. Μετά την εξαιρετική πορεία που πραγματοποίησε η ομάδα στο Euro 2016, όπου έφτασε μέχρι τα προημιτελικά, αποκλείοντας μάλιστα την Αγγλία (2-1), οι Ισλανδοί ονειρεύονται ανάλογη πορεία και στο Μουντιάλ της Ρωσίας. Και η αλήθεια είναι πως ξεκίνησαν αν μη τι άλλο εντυπωσιακά τις υποχρεώσεις τους στη διοργάνωση, κρατώντας στο 1-1 την Αργεντινή. Ένα από τα βασικά στελέχη της ομάδας είναι ο Μπίρκιρ Μαρ Σέβαρσον, ο 33χρονος δεξιός μπακ, που είναι ένας από τους μόλις 100 επαγγελματίες Ισλανδούς ποδοσφαιριστές. Ο έμπειρος αμυντικός αγωνίζεται στο πρωτάθλημα της χώρας με την Βαλούρ, που εδρεύει στο Ρέϊκιαβικ, ενώ μετρά 80 συμμετοχές με την Εθνική, έχοντας σκοράρει μια φορά. Πιστεύει στα θαύματα και γι’ αυτό συνηθίζει να παρακολουθεί στιγμιότυπα από τους αγώνες της Ελλάδας στην πορεία της προς την κατάκτηση του Euro 2004. «Έχει μεγαλύτερη αξία να παίζεις στο Μουντιάλ με την Ισλανδία, απ’ ότι με τη Βραζιλία ή την Αργεντινή, γιατί είναι κάτι που κανείς δεν περιμένει. Δεν θέλουμε να απογοητεύσουμε τους συμπατριώτες μας και γι’ αυτό το λόγο σε κάθε αγώνα δίνουμε τον καλύτερό μας εαυτό για την ομάδα», λέει σε συνέντευξή του στο AP. Το ποδόσφαιρο πάντως δεν αποτελεί πανάκεια για τον διεθνή αμυντικό, καθώς παράλληλα δουλεύει σε εργοστάσιο συσκευασίας αλατιού. «Είναι φυσιολογικό για έναν Ισλανδό να δουλεύει σε εργοστάσιο. Είναι πιο φυσιολογικό θα έλεγα από την πρόκριση στο Παγκόσμιο Κύπελλο. Το να δουλεύεις όλη μέρα και μετά να πηγαίνεις για προπόνηση είναι κάτι φυσιολογικό για εμάς. Άλλωστε, δεν θα μπορούσα να κάθομαι όλη μέρα και να μην κάνω τίποτα. Βαριέσαι και γίνεσαι τεμπέλης… Και δεν ήθελα να γίνω τεμπέλης πριν το Μουντιάλ», εξηγεί. Η διαφορά της Ισλανδίας από άλλες, πολύ πιο έμπειρες ομάδες, είναι το οικογενειακό κλίμα που επικρατεί στα αποδυτήρια και το δέσιμο που υπάρχει μεταξύ των ποδοσφαιριστών. «Κάθε φορά που η ομάδα συγκεντρώνονται, δεν θυμίζει σε τίποτα συνάντηση ποδοσφαιρικής ομάδας. Είναι σαν μια συγκέντρωση φίλων που βρίσκονται μετά από καιρό. Και αυτό συμβαίνει κάθε φορά. Ένα φανταστικό γκρουπ, σαν να πρόκειται για 23 αδέρφια. Όταν έρχεσαι κοντά με κάποιον είναι εύκολο να έχεις κάποιες απαιτήσεις χωρίς να φοβάσαι ότι ο άλλος θα το πάρει προσωπικά», καταλήγει ο Σέβαρσον.