O Στέφανος Τσιτσιπάς μίλησε στο Tennis Channel μετά την πρόκριση στον τρίτο γύρο του Σινσινάτι και αποθέωσε για άλλη μια φορά τον πατέρα του και προπονητή του.

«Όλα είχαν να κάνουν με το να βρω τις επιστροφές», είπε για τον νικητήριο αγώνα με τον Φάμπιαν Μαροζάν.

«Νιώθω ότι οι επιστροφές μου δεν ήταν και τόσο καλές στην αρχή του αγώνα. Και ο λόγος που το λέω αυτό είναι γιατί ένιωθα ότι στα πρώτα παιχνίδια του αγώνα κέρδιζε αρκετές φορές με 40-0. Οπότε η κύρια προσοχή και η συγκέντρωσή μου ήταν να μπω σε όσο το δυνατόν περισσότερες επιστροφές, να καταφέρω να βάλω την μπάλα στο παιχνίδι. Ένιωθα σίγουρος με το σερβίς μου, δεν θα το αρνηθώ. Ήξερα ότι αν διατηρούσα αυτή τη σταθερότητα και κρατούσα το σερβίς μου βρίσκοντας τα κατάλληλα σημεία, όλα τα υπόλοιπα θα πήγαιναν καλά. Το μόνο θέμα, ξανά, ήταν οι επιστροφές. Κατάφερα να βγάλω κάποιες πολύ καλές, σταθερές επιστροφές μέσα στο γήπεδο και να αρχίσω να υπαγορεύω τον ρυθμό, και αυτό σίγουρα με βοήθησε να κερδίσω το πρώτο σετ. Και νομίζω ότι ψυχολογικά ήταν ένα μεγάλο βήμα μπροστά».

Ο Στέφανος, φυσικά, ρωτήθηκε και πάλι για τη συνεργασία με τον Απόστολο. «Είναι υπέροχο που τον έχω ξανά στην ομάδα. Είναι από αυτά τα πράγματα που τίποτα δεν μπορεί να τα ξεπεράσει. Έχουμε δουλέψει μαζί για τόσα χρόνια. Έχουμε δημιουργήσει τόσες υπέροχες αναμνήσεις. Φυσικά, η σχέση πατέρα-γιου μπορεί να είναι και περίπλοκη κάποιες φορές, δεν το αρνούμαι. Είχαμε καλές στιγμές, είχαμε και κακές στιγμές, παρεξηγήσεις, δυσκολίες στην επικοινωνία σε κάποια θέματα ή τρόπους. Αλλά δεν είμαστε τέλειοι. Προσπαθούμε να το βρούμε. Έχω υπάρξει πολύ ανοιχτός μαζί του, ποτέ δεν είχα επιτρέψει στον εαυτό μου να είναι τόσο ανοιχτός και τόσο ειλικρινής μαζί του. Οπότε είναι σημαντικό για μένα να αρχίσω να αναπτύσσω αυτή τη συνήθεια και αυτό το είδος “τελετουργίας” του να είμαι καλύτερος στην επικοινωνία, ειδικά όταν είμαι γύρω του. Αυτά είναι σημαντικά πράγματα που πρέπει να λύσουμε μαζί. Είναι σπουδαίος άνθρωπος. Μου επέτρεψε να γίνω ο άνθρωπος που είμαι σήμερα. Όχι μόνο ο τενίστας, αλλά ο Στέφανος που είμαι σήμερα. Υπάρχουν πολλά που του οφείλω. Θέλω πραγματικά να χτίσουμε κάτι ξεχωριστό, κάτι διαχρονικό, κάτι που να είναι αξέχαστο στην καριέρα μου και στις στιγμές μας έξω από το γήπεδο».

«Όταν βλέπω έναν άνθρωπο σαν κι αυτόν που κυριολεκτικά δίνει την ψυχή και όλη του την ενέργεια για να πάρω το μέγιστο από αυτό, πραγματικά με αγγίζει βαθιά. Δεν έχουμε περάσει πολύ χρόνο στο γήπεδο τον τελευταίο χρόνο. Ήταν κυρίως ο πατέρας μου, κυρίως ως πατρική φιγούρα. Και δεν θα το κρύψω, μου είχε λείψει. Μου είχε λείψει και το συνειδητοποιώ όσο περισσότερο χρόνο περνάμε στο γήπεδο κάθε φορά καταλαβαίνω και περισσότερο ότι το χρειαζόμουν εδώ και πολύ καιρό».