Ευθύνες στον Γιώργο Παπανδρέου για την υπαγωγή της χώρας στην εποπτεία της τρόικα καταλογίζει στο νέο του βιβλίο ο πρώην εκπρόσωπος της Ελλάδας στο ΔΝΤ κ. Π. Ρουμελιώτης ο οποίος υποστηρίζει ότι ο πρώην πρωθυπουργός δεν επέμεινε στην αναδιάρθρωση του χρέους παρά το ότι του το πρότειναν και ο Στρος Καν και ο Κώστας Σημίτης.
Στην περίληψη του βιβλίου του με τίτλο: «Προσωπική μαρτυρία- Το άγνωστο παρασκήνιο της προσφυγής στο ΔΝΤ- Πώς και Γιατί φθάσαμε στο μνημόνιο», αποσπάσματα του οποίου δημοσιεύει σήμερα το περιοδικό «Επίκαιρα», ο εκδότης αναφέρει ότι «ο Παναγιώτης Ρουμελιώτης με αυτό το βιβλίο του, που αποτελεί μία προσωπική μαρτυρία λόγω της θέσης του στο ΔΝΤ την κρίσιμη για τη χώρα περίοδο από το Μάρτιο του 2010 έως το Δεκέμβριο του 2011, προχωρά σε μία αντικειμενική καταγραφή των γεγονότων που οδήγησαν τη χώρα μας στο μνημόνιο.
Αποδεχόμενη τους όρους που έθεσαν οι Ευρωπαίοι εταίροι και το ΔΝΤ, η Ελλάδα παραχώρησε σε μεγάλο βαθμό τη δημοσιονομική, και όχι μόνο, κυριαρχία της στους δανειστές της.
Προκειμένου να αποφύγει την πτώχευση και να εξασφαλίσει την παραμονή της στην ευρωζώνη, μία μικρή χώρα, όπως η Ελλάδα, εξαναγκάστηκε να αποδεχθεί τους όρους του πρώτου και του δεύτερου μνημονίου που της επέβαλαν οι εταίροι της, με αποκορύφωμα το «νεο-αποικιακό» ειδικό λογαριασμό, στον οποίο θα δεσμεύονται οι φορολογικοί πόροι της χώρας μας ώστε να αποπληρώνει κατά προτεραιότητα τους δανειστές της. Έτσι, η Ελλάδα μετατράπηκε σε μία σύγχρονη «αποικία» των δανειστών της.».
Εκτιμάται μάλιστα ότι αν η αναδιάρθρωση του χρέους είχε γίνει το 2010 τότε με κούρεμα 30% θα είχαν διαγραφεί 81 από τα 190,7 δισ. που χρωστούσαμε και το χρέος θα έπεφτε στο 80% του τότε ΑΕΠ. Αντίθετα ελήφθησαν σκληρά μέτρα που οδήγησαν σε εντεινόμενη ύφεση, με μείωση του ΑΕΠ και εκτόξευση του χρέους.
Ο κ. Ρουμελιώτης αναφέρει ότι στην αρχή της συζήτησης για το ελληνικό μνημόνιο, κατά τη διάρκεια της συνάντησής του με τον Ντομινίκ Στρος Καν, ο τελευταίος του επισήμανε: «η Ευρωζώνη ζητούσε από την Ελλάδα να αποδεχτεί αυστηρότερους όρους χρηματοδότησης από εκείνους τους οποίους συνήθως επιβάλλει το ΔΝΤ στις χώρες που ζητούν τη συνδρομή του».
Πιο συγκεκριμένα, ο Ντομινίκ Στρος Καν θεωρούσε ότι το επιτόκιο (5%) που ζητούσαν οι Ευρωπαίοι ήταν υπερβολικά υψηλό και θα επιβάρυνε τη δημοσιονομική κατάσταση της Ελλάδας. Πίστευε, επίσης, ότι η περίοδος δημοσιονομικής προσαρμογής θα έπρεπε να είναι μεγαλύτερη από 3 χρόνια και η περίοδος αποπληρωμής του δανείου μεγαλύτερη από 2 χρόνια, ώστε η Ελλάδα να μπορέσει να ανταποκριθεί ευκολότερα στις δανειακές συμβάσεις.
Ο Ντομινίκ Στρος Καν θεωρούσε ότι το επιτόκιο έπρεπε να κυμαίνεται γύρω στο 3%, η περίοδος δημοσιονομικής προσαρμογής να διαρκέσει 5 χρόνια και η αποπληρωμή του δανείου να πραγματοποιηθεί μετά από 5 έως 6 χρόνια. Επέμεινε και στην ανάγκη να προχωρήσει η Ελλάδα σε μια άμεση αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους της. Ωστόσο, επισήμανε ότι η κίνηση αυτή θα μπορούσε να επηρεάσει αρνητικά την πιστοληπτική θέση άλλων χωρών της περιφέρειας της ευρωζώνης.
