Την ιδεολογική κυριαρχία της Αριστεράς μετά τη Μεταπολίτευση βάζει στο στόχαστρό του ο κ. Αντ. Σαμαράς θεωρώντας πως η πολιτική της αποδυνάμωση είναι ουσιαστικά και το… πολιτικό διαβατήριο για την πολυπόθητη αυτοδυναμία της ΝΔ. Με βάση το νέο πολιτικό τοπίο που διαμορφώνεται και εν μέσω έντονων διεργασιών σε κοινωνικό επίπεδο, λόγω και των αντιδράσεων για την ακολουθούμενη οικονομική πολιτική του μνημονίου, το… φάντασμα μιας αριστερόστροφης Ελλάδας τρομάζει τους πιστωτές.

Το επιχείρημα του κ. Σαμαρά ότι το αστικό, φιλελεύθερο κεντροδεξιό κόμμα του οποίου ηγείται μπορεί να αποτελέσει παράγοντα πολιτικής σταθερότητας αποτελεί το νέο του όπλο στην πορεία για την αυτοδυναμία. Αυτό το επιχείρημα του κ. Σαμαρά φαίνεται να είναι το νέο πολιτικό του «όπλο» προς τους κεντροδεξιούς ηγέτες, όπως φάνηκε και στην πρόσφατη σύνοδο του ΕΛΚ και κυρίως στη συνάντησή του με τη «σιδηρά κυρία» της γερμανικής Καγκελαρίας Ανγκελα Μέρκελ.

Ο ιδεολογικός πόλεμος που άρχισε στα κόμματα της Αριστεράς με την προ ημερών ομιλία του προέδρου της ΝΔ στη Βουλή δεν έπεσε σαν κεραυνός εν αιθρία.

«Πρέπει να αναδείξουμε την ιδεολογική μας ταυτότητα που ως τώρα δίναμε την εντύπωση ότι την κρύβαμε. Να την κάνουμε σημαία μας» είχε πει ο κ. Σαμαράς σε μία βαθύτατα ιδεολογική προεκλογική του ομιλία, 25 ημέρες πριν εκλεγεί στην ηγεσία της ΝΔ, τον Νοέμβριο του 2009. Στην ίδια λογική, μία εβδομάδα πριν από την εκλογή του, με συνέντευξή του στο «Βήμα», έδειξε τον δρόμο στον οποίο θα κινούνταν: «Στόχος μου είναι να φτιάξουμε μια δυνατή Κεντροδεξιά, να διευρύνουμε την επιρροή μας, να μην κρύβουμε τις ιδέες μας. Δεν μπορεί ο αριστερός να λέει “είμαι αριστερός” και εμείς να κρυβόμαστε».

Οσοι μελετούν με προσοχή τις κινήσεις του κ. Σαμαρά και έχουν αποκωδικοποιήσει παλαιότερες παρεμβάσεις του δεν ξαφνιάστηκαν από το νέο μέτωπο που άνοιξε. Και αυτό παρά το γεγονός ότι τον Μάιο του 2010, πριν από την ψήφιση του πρώτου μνημονίου, ο πρόεδρος της ΝΔ είχε συναντηθεί με τη γγ της ΚΕ του ΚΚΕ κυρία Αλέκα Παπαρήγα και με τον πρόεδρο της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ κ. Αλ. Τσίπρα θέλοντας να ενισχύσει την τότε αντιμνημονιακή του ρητορική.
Από τότε πολλά άλλαξαν. Η επιλογή του είναι συγκεκριμένη: να κερδίσει πρωτίστως την ψυχή της παράταξης – η οποία είναι «παγωμένη» από τις πρόσφατες διαγραφές και το νέο αντιμνημονιακό κόμμα του κ. Π. Καμμένου – και μετά να πείσει τους υπόλοιπους ψηφοφόρους ότι διαθέτει τη μόνη ικανή στρατηγική να αντιστρέψει την κατάσταση γρήγορα.