Η Αττική βρίσκεται αντιμέτωπη με πρωτοφανή λειψυδρία, κατάσταση που έχει οδηγήσει σε κήρυξη έκτακτης ανάγκης, ενώ οι προκλήσεις για τη διαχείριση των υδάτινων πόρων παραμένουν μεγάλες. Ο καθηγητής Διαχείρισης Φυσικών Καταστροφών και πρόεδρος του ΟΑΣΠ, Ευθύμιος Λέκκας, αναφέρθηκε αναλυτικά στο ζήτημα, εξηγώντας τα μέτρα που χρειάζονται τόσο για την Αττική όσο και για τα νησιά.
«Η ανησυχία υπήρχε πριν από μερικά χρόνια, ήδη όμως δεν φανταζόμασταν ότι τα δύο τελευταία χρόνια θα φτάναμε σε αυτό το σημείο. Και φτάσαμε σε αυτό το σημείο γιατί δεν υπήρχαν σχεδόν καθόλου βροχοπτώσεις. Έτσι λοιπόν, τώρα μετ’ επιτάσεως μπαίνει αυτό το θέμα, το αίτημα, το πρόβλημα και ουσιαστικά πρέπει να κάνουμε έναν σχεδιασμό όπως αυτός που έγινε είναι προς τη σωστή κατεύθυνση, έτσι ώστε να μην αντιμετωπίσουμε τεράστια προβλήματα τα αμέσως επόμενα δύο χρόνια», τόνισε αρχικά μιλώντας στην ΕΡΤ.
Σχετικά με τον τρόπο διαχείρισης των υδάτινων πόρων, ο κ. Λέκκας σημείωσε: «Θα πρέπει όμως να τονίσουμε ότι κάθε περιοχή έχει τα δικά της εξειδικευμένα προβλήματα, όπως αναφέρατε ότι στα νησιά είναι κυρίαρχο το πρόβλημα αυτό. Εκεί θα πρέπει κάτι να γίνει. Δηλαδή δεν μπορεί πια από τους υπόγειους υδροφορείς να αντλούμε ποσότητες έτσι ώστε να γεμίζουμε πισίνες, ειδικά σε ορισμένα νησιά τα οποία αντιμετωπίζουν τεράστια προβλήματα. (…) Βεβαίως, το πρόβλημα είναι διαφορετικό. Συντίθεται από διαφορετικές συνιστώσες. Έτσι λοιπόν, σε όλα τα επίπεδα σε οριζόντιο επίπεδο αλλά και σε κατακόρυφο επίπεδο, θα πρέπει να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε».
Όπως εξήγησε ο ίδιος, υπάρχει ακόμη περιθώριο αξιοποίησης των υπόγειων υδάτων, με συντονισμένη παρέμβαση: «Πιστεύω ότι υπάρχουν δυνατότητες ακόμα να αξιοποιήσουμε υπόγεια νερά, αλλά όμως αυτό δεν θα πρέπει να γίνει μέσα από μία διαδικασία πρωτοβουλίας ιδιοκτητών μονάχα, οι οποίοι θα κάνουν γεωτρήσεις και οι οποίοι κατά το δοκούν θα διαθέτουν το νερό, θα πρέπει να γίνει συντονισμένα. Υπάρχουν περιοχές γύρω από την Αττική, υπάρχουν περιοχές σε νησιά που δεν έχει εξαντληθεί ο υδροφόρος ορίζοντας. Εκεί θα πρέπει κατά την άποψή μου, πριν περάσουμε στις αφαλατώσεις, πριν περάσουμε σε φράγματα. (…) Φράγματα έχουν γίνει και λίμνες έχουν γίνει, ταμιευτήρες έχουν γίνει σε πολλά νησιά αυτοί ταμιευτήρες δεν λειτουργούν πια, γιατί δεν υπάρχει νερό. Έτσι λοιπόν πρέπει να προσανατολίσουμε την όλη προσπάθεια μας και στους υπόγειους υδροφορείς, υπόγειους υδροφορείς, οι οποίοι μπορούν να εμπλουτιστούν με όλα αυτά τα τεχνικά έργα, ειδικά μετά μεγάλες πυρκαγιές. Έτσι λοιπόν πρέπει να κάνουμε έργα εμπλουτισμού των υπόγειων υδροφόρων οριζόντων για να μπορέσουμε να αντλήσουμε νερά από αυτούς. Θα πρέπει να σημειώσω ότι οι υπόγειοι υδροφορείς είναι οι πιο μεγάλοι ταμιευτήρες που υπάρχουν».
Για το ζήτημα της αφαλάτωσης, ο καθηγητής επεσήμανε ότι απαιτείται προσεκτική και συντεταγμένη χρήση: «Επίσης θα πρέπει να σημειώσω το εξής ότι δεν είναι εύκολη λύση η αφαλάτωση. Από την αφαλάτωση προκύπτουν τεράστια προβλήματα. Θα πρέπει να την κάνουμε χρήση τις αφαλατώσεις και επέκτασή της αφαλάτωσης στα νησιά με πολύ μεγάλη προσοχή. Δεν είναι μόνο η ρύπανση του θαλάσσιου περιβάλλοντος που εντάξει, είναι υπολογίσιμη, δεν είναι μεγάλη, αλλά είναι υπολογίσιμη. Εκείνο το οποίο είναι σαφές τίθεται σαν σοβαρό πρόβλημα είναι η κατανάλωση ενέργειας για την αφαλάτωση. Η κατανάλωση ενέργειας σημαίνει παραγωγή αντίστοιχα ενέργειας. Για την παραγωγή ενέργειας έχουμε τεράστιες επιπτώσεις όταν δεν προέρχεται από ανανεώσιμες πηγές το περιβάλλον. Έχουμε, δηλαδή, με τη χρήση της αφαλάτωσης έχουμε και επιπτώσεις στο περιβάλλον, εάν χρησιμοποιούμε ενέργεια η οποία προέρχεται από ορυκτά καύσιμα. Καταλαβαίνετε λοιπόν και ενισχύουν το φαινόμενο του θερμοκηπίου και βέβαια ενισχύουν την κλιματική κρίση. Όλα αυτά θα πρέπει να γίνονται με ένα συντεταγμένο τρόπο».
Ο κ. Λέκκας έκλεισε με μια συγκρατημένα αισιόδοξη προοπτική: «Είμαστε σε πολύ θετικό σημείο αν συνεχιστούν οι βροχές, με αυτό τον ρυθμό βλέπουμε και στο Αιγαίο αρκετές βροχοπτώσεις. Είμαστε σε πολύ θετικό σημείο αλλά αυτό δεν μας επιτρέπει να χαλαρώνουμε».
Η διαχείριση των υδάτινων πόρων και η αξιοποίηση των υπόγειων υδροφορέων, σε συνδυασμό με την προσεκτική εφαρμογή της αφαλάτωσης, φαίνεται να αποτελούν καθοριστικά βήματα ώστε η Αττική και τα νησιά να αποφύγουν μελλοντικές κρίσεις λειψυδρίας.
