Απαγορεύτηκαν σε πλήθος χωρών. Σε άλλες προβλήθηκαν με περικοπές. Εξαιτίας τους, οι υπάλληλοι των εταιριών αξιολόγησης καταλληλότητας ταινιών, αναγκάστηκαν να δουλέψουν υπερωρίες!
Ο λόγος για τις τρομακτικές ταινίες που είτε λόγω περιεχομένου, είτε λόγω των σκηνών ωμότητας που περιείχαν, απαγορεύτηκαν σε διάφορες χώρες και σε άλλες προβληθήκαν με κομμένες σκηνές. Η λίστα που ακολουθεί, παρουσιάζει ορισμένες από τις πλέον απαγορευμένες ταινίες στην ιστορία της έβδομης τέχνης.
A Serbian Film
Όπως μαρτυρά και ο τίτλος, η συγκεκριμένη ταινία προέρχεται από την Σερβία. Η υπόθεσης της ταινίας έχει να κάνει με την ιστορία ενός πορνοστάρ που συμφωνεί να συμμετάσχει στο γύρισμα μιας ταινίας η οποία όμως, όπως ανακαλύπτει αργότερα, πρόκειται για ένα «snuff film». Οι σκηνές δηλαδή που περιλαμβάνει δεν είναι γυρισμένες με ειδικά εφέ, αλλά συμβαίνουν πραγματικά και στην προκειμένη περίπτωση περιλαμβάνουν βιασμούς παιδιών και σκηνές νεκροφιλίας! Το αποτέλεσμα ήταν η προβολή της ταινία να απαγορευτεί σε Βραζιλία, Ισπανία, Νορβηγία και Αυστραλία.
Freaks
Η ταινία Freaks, μας έρχεται από την Αμερική και παρουσιάστηκε το 1932. Παρουσιάζει τη ζωή ανθρώπων με σωματικές δυσπλασίες και εργάζονται σε ένα τσίρκο. Για αρκετά χρόνια και συγκεκριμένα από το 1932 μέχρι και το 1963 η ταινία είχε απαγορευτεί στην Φιλανδία, την Ιταλία, την Αγγλία και την Ιρλανδία.
Hostel
Η γνωστή ταινία τρόμου του 2005 παρόλο που εμπορικά σημείωσε επιτυχία στις χώρες που προβλήθηκε, σε άλλες απαγορεύτηκε λόγω των σκληρών σκηνών που περιέχει. Ορισμένες από τις χώρες στις οποίες απαγορεύτηκε είναι και το Ιράν, η Μαλαισία, η Σιγκαπούρη και η Ουκρανία.
Salo (120 Ημέρες στα Σόδομα)
Η ταινία αυτή του Pier Paolo Pasolini είναι βασισμένη στο ομώνυμο διήγημα του Μαρκήσιου ντε Σαντ και περιέχει σκηνές βιασμού, βασανισμού και αποτρόπαιων σεξουαλικών πράξεων. Μέχρι το 2000, ήταν απαγορευμένη στην Αγγλία και μέχρι το 2001 στη Νέα Ζηλανδία. Η Αυστραλία έδωσε το πράσινο φως για την προβολή της το 1993, αλλά την απαγόρευσε εκ νέου το 1998. Απαγορευμένη ήταν ακόμη, στη Φινλανδία και τη Νορβηγία. Ωστόσο, και στις χώρες που τελικά επετράπη η προβολή της, αυτό έγινε υπό όρους: πολλές σκηνές είχαν λογοκριθεί και περικοπεί.
Last House on the Left
Μια ακόμη ταινία που ταλαιπώρησε και «ταλαιπωρήθηκε» από τις υπηρεσίες λογοκρισίας διαφόρων χωρών, είναι και αυτή. Σκηνοθετημένη από τον Wes Craven, το 1972, το Last House on the Left περιέχει σκηνές ιδιαίτερης ωμότητας. Η ολοκληρωμένη έκδοση της ταινίας προβλήθηκε στην Αγγλία, μόλις το 2008. Στην Ισλανδία, την Σιγκαπούρη, την Νορβηγία και την Νέα Ζηλανδία είχε επίσης αρχικά απαγορευτεί η προβολή της. Το 2009 κυκλοφόρησε και ένα remake της ταινίας.
The Evil Dead
Πέντε νεαροί βρίσκονται σε μια εκδρομή στο δάσος και διαμένουν σε ένα μικρό σπίτι. Εκεί βρίσκουν μια κασέτα. Όταν την παίξουν, διαβολικά πνεύματα εμφανίζονται και αρχίζουν να σκοτώνουν. Η ιστορία δίνεται με αιματηρές και ιδιαίτερα αποκρουστικές σκηνές. Το 1981, όταν και πρωτοπροβλήθηκε, απαγορεύτηκε σε οκτώ χώρες, ανάμεσα στις οποίες και η Αγγλία.
Texas Chainsaw Massacre (Ο σχιζοφρενής δολοφόνος με το πριόνι)
Η κλασσική πλέον ταινία τρόμου δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις. Μια οικογένεια κανιβάλων πείθει ταξιδιώτες να έρθουν στο σπίτι τους προκειμένου να εξασφαλίσουν το «βραδινό» τους! Προκειμένου να επιτραπεί η προβολή της στην Αμερική, ο σκηνοθέτης αναγκάστηκε να προχωρήσει σε περικοπές ορισμένων σκηνών. Στην Αγγλία προβλήθηκε για ένα χρόνο και στη συνέχεια απαγορεύτηκε. Κατά περιόδους, η προβολή του «σχιζοφρενή δολοφόνου» απαγορεύτηκε σε πολλές χώρες, όπως η Βραζιλία, η Χιλή, η Γαλλία και άλλες.
I Spit on Your Grave
Πρόκειται για μια από τις πλέον αμφιλεγόμενες ταινίες της δεκαετίας του ’70 εξαιτίας της ιδιαίτερης ηθικής που προβάλλει. Χώρες όπως η Ιρλανδία, η Νορβηγία και η Ισλανδία απαγόρευσαν την προβολή με το σκεπτικό ότι παρουσιάζει τη βιαιοπραγία εναντίον των γυναικών ως κάτι θετικό. Ο Καναδάς είχε απαγορεύσει την ταινία μέχρι το 1990.
Cannibal Holocaust
Η ιταλική αυτή ταινία του Ruggero Deodato, προκάλεσε και σχολιάστηκε όσο λίγες στην ιστορία της έβδομης τέχνης. Η ταινία περιγράφει τι συνέβη σε μια επιστημονική αποστολή που βρέθηκε σε μια ζούγκλα και συνάντησε μια φυλή κανιβάλων. Οι σκηνές είναι τόσο ωμές αλλά και ρεαλιστικές, που μετά την προβολή της ταινίας, ο σκηνοθέτης αναγκάστηκε να συγκεντρώσει όλους τους ηθοποιούς σε ένα τηλεοπτικό στούντιο προκειμένου να αποδείξει ότι ζούσαν και ότι οι φόνοι ήταν αποτέλεσμα ειδικών εφέ. Και παρόλο που τελικά αποδείχθηκε ότι δεν ήταν πραγματικές οι δολοφονίες των ανθρώπων, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν ήταν αληθινές και αυτές των ζώων. Για τις ανάγκες των γυρισμάτων, μια γιγάντια υδρόβια χελώνα θανατώθηκε! Για μεγάλο χρονικό διάστημα η ταινία ήταν απαγορευμένη σε πλήθος χωρών μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα.
