Όταν η τετράχρονη Φαρίχα παραπονέθηκε ένα πρωινό στη μητέρα της για έναν πόνο στο δεξί της πόδι, η αντίδραση της οικογένειας ήταν μάλλον αναμενόμενη. Η μητέρα της θεώρησε ότι επρόκειτο για μια παιδική πρόφαση ώστε να αποφύγει το σχολείο. Ωστόσο, η πραγματικότητα αποδείχθηκε τραγική και πολύ πιο ανησυχητική, όπως αναφέρει το δημοσίευμα της Daily Mail.
Η μικρή, που ζει στο Ανατολικό Λονδίνο, ξεκίνησε να εμφανίζει περίεργα και ανησυχητικά συμπτώματα. Πέρα από τον πόνο στο πόδι, υπήρχαν ανεξήγητες πληγές στο σώμα της και έντονες ρινορραγίες που εμφανίζονταν χωρίς προειδοποίηση. Τα συμπτώματα επιδεινώθηκαν όταν, κατά τη δεύτερη εβδομάδα της στην υποχρεωτική προσχολική εκπαίδευση, δήλωσε πως δεν μπορούσε να περπατήσει.
«Η μαμά μου νόμιζε ότι ήταν ένα κόλπο για να μην πάω σχολείο, αλλά πραγματικά δεν μπορούσα να περπατήσω. Εκείνη τη στιγμή, η μητέρα μου κατάλαβε πως κάτι δεν πήγαινε καλά», δήλωσε η ίδια η Φαρίχα, σήμερα 18 ετών, μιλώντας στην εφημερίδα Mirror.
Ακολούθησε επίσκεψη στον τοπικό γενικό γιατρό, ο οποίος πρότεινε περαιτέρω ιατρικές εξετάσεις. Λίγο αργότερα, τον Οκτώβριο του 2011, ήρθε η σκληρή διάγνωση: οξεία λεμφοβλαστική λευχαιμία, ένας σπάνιος και επιθετικός τύπος καρκίνου που επηρεάζει κυρίως παιδιά.
«Το είπαν στην οικογένειά μου ενώ εγώ καθόμουν έξω με τον θείο μου. Ήταν όλοι συντετριμμένοι», περιγράφει η Φαρίχα. «Εγώ τότε ένιωθα μπερδεμένη, αλλά και κάπως ανακουφισμένη, γιατί επιτέλους ήξερα ότι θα ξεκινούσα θεραπεία. Ένιωθα άρρωστη για πολύ καιρό».
Η θεραπεία στην οποία υποβλήθηκε η τετράχρονη
Η θεραπεία της ήταν έντονη και δύσκολη. Υποβλήθηκε σε διετή αγωγή με χημειοθεραπείες, η οποία την ταλαιπώρησε σωματικά και ψυχολογικά. Έχασε τα μαλλιά της τρεις φορές και αντιμετώπισε προβλήματα κινητικότητας.
Το 2013, η οικογένειά της ενημερώθηκε ότι η εντατική θεραπεία είχε ολοκληρωθεί. Το γεγονός αυτό γιορτάστηκε με ένα μεγάλο πανό με το όνομά της, αναρτημένο στο νοσοκομείο. Ήταν η αρχή μιας νέας ζωής.
Η Φαρίχα δεν ξεχνά ποτέ την υποστήριξη που έλαβε στο Great Ormond Street Hospital. Παρότι έχουν περάσει περίπου 14 χρόνια από τη διάγνωση, δηλώνει ευγνώμων για την ιατρική φροντίδα που της προσφέρθηκε.
Σήμερα, είναι 18 ετών, έχει αφήσει πίσω της την ασθένεια, παραμένει χωρίς υποτροπή και ετοιμάζεται να δώσει εξετάσεις, με στόχο να σπουδάσει κινηματογράφο στο πανεπιστήμιο.
