Στο ιταλικό ποδόσφαιρο δεν είχαν χρόνο να επεξεργαστούν τις απώλειες 210 εκατομμυρίων ευρώ που ανακοίνωσε η Γιουβέντους, έκανε γνωστές και η Ίντερ τις δικές της: 246 εκατομμύρια ευρώ. Αριθμοί που σκιαγραφούν τη ζοφερή εικόνα του ιταλικού ποδοσφαίρου εκτός αγωνιστικού χώρου γιατί εντός γίνεται… πάρτι με το ρυθμό που σημειώνονται τα γκολ.
Η κατάσταση είναι κρίσιμη και οι επαγγελματικές ομάδες μαζί με την Ιταλική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία ζητούν βοήθεια από την κυβέρνηση με τη μορφή ελαφρύνσεων στη φορολογία και άλλους τρόπους προκειμένου να πάρουν μια οικονομική ανάσα. Θεωρούν ότι χωρίς μέτρα το ιταλικό ποδόσφαιρο δεν θα γίνει βιώσιμο οικονομικά και ανταγωνιστικό τόσο στο γήπεδο, αλλά και εκτός αυτού σε σύγκριση με τα υπόλοιπα κορυφαία ευρωπαϊκά πρωταθλήματα όπως το αγγλικό, το ισπανικό και το γερμανικό.
Τί λένε οι αριθμοί
Οι λογαριασμοί στην εποχή του COVID γίνονται με την πρόθεση των δύο σεζόν που επηρεάστηκαν από την πανδημία: 2019-20 και 2020-21. Το «Big-3» της Serie A βρίσκεται στα… κόκκινα και η κατάσταση έχει ως εξής: η Ίντερ έχει… χασούρα της τάξης των 348 εκατομμυρίων ευρώ με τα 102 εκατομμύρια ευρώ ν’ αντιστοιχούν στην προηγούμενη αγωνιστική περίοδο. Υπό αυτό το πρίσμα ήταν λογικό που η Suning, μεγαλομέτοχος των «νερατζούρι» αναζήτησε συμπαίκτη, στράφηκε σε επενδυτικά fund για να βρει χρηματοδότηση και αναγκάστηκε να πουλήσει τον Ρομέλου Λουκάκου στην Τσέλσι και τον Ασράφ Χακίμι στην Παρί Σεν Ζερμέν για συνολικά 175 εκατομμύρια ευρώ.
Η Γιουβέντους έχασε 300 εκατομμύρια ευρώ (90+210). Υπό αυτό το πρίσμα ήταν λογική και η διάθεση του συλλόγου να απελευθερωθεί από το συμβόλαιο του Κριστιάνο Ρονάλντο που αμειβόταν με 31 εκατομμύρια ευρώ «καθαρά» το χρόνο. Παράλληλα, πήραν 15 εκατομμύρια ευρώ από την πώλησή του στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ με το ποσό ν’ ανεβαίνει στα 23 εκατομμύρια ευρώ μαζί με τα μπόνους. Η Μίλαν κατέγραψε απώλειες 291 εκατομμύρια ευρώ (195+96).
Χάθηκαν, δηλαδή, 939 εκατομμύρια ευρώ για τις τρεις μεγαλύτερες ομάδες του campionato. Φυσικά, έπαιξε ρόλο το κλείσιμο των γηπέδων για 18 μήνες και κάποιες μειώσεις που έγιναν στα συμβόλαια των τηλεοπτικών δικαιωμάτων, αλλά η πανδημία απλά επιτάχυνε την πτώση. Η δίνη είχε αρχίσει από τα προηγούμενα χρόνια, κυρίως με τα μεγάλα συμβόλαια σε ποδοσφαιριστές που πλέον δεν λογαριάζονται ως βασικοί ή δεν υπολογίζονται καθόλου.
