Ένα ανώνυμο mail ήταν αρκετό για να ανοίξει στη χώρα μας πριν από λίγους μήνες η έρευνα για το κύκλωμα που έφερνε Κολομβιανές νεαρές γυναίκες στην Ελλάδα και τις έβαζε να δουλέψουν σε οίκους ανοχής σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
Σύμφωνα με το patrisnews.com το κύκλωμα απασχολούσε ακόμα και την Ιντερπόλ από το 2020 ώσπου πριν από λίγες ημέρες σε έφοδο της αστυνομίας εντοπίστηκαν όχι μόνο τα μέλη του κυκλώματος αλλά και 51 γυναίκες. Ήταν εκείνες που έρχονταν από την Κολομβία και πολύ γρήγορα διαπίστωναν ότι αυτά που είχαν συμφωνήσει δεν είχαν καμία σχέση με τα όσα γινόντουσαν στην πραγματικότητα.
Από τις πρώτες κιόλας ημέρες τα μέλη της εγκληματικής οργάνωσης τους ενημέρωναν ότι είχαν χρέος απέναντί τους που προέκυπτε από τα αεροπορικά εισιτήρια, το ταξί μεταφοράς, το σπίτι που έμεναν καθώς και το φαγητό. Το κόστος κυμαινόταν από 2.400 -2.800 ευρώ.
Οι γυναίκες μεταφέρονταν σε 12 οίκους ανοχής στην Αθήνα και 2 οίκους ανοχής στην Θεσσαλονίκη. Τα ρεπό ήταν μόνο στα λόγια και σύμφωνα με τα στοιχεία της δικογραφίας τις εξανάγκαζαν να εκδίδονται ακόμα και αν ήταν άρρωστες ενώ αντιμετώπιζαν και εξευτελιστικές συμπεριφορές.
«Πίστευα ότι θα μου έκαναν κακό …»
Η εφημερίδα «Πατρίς» παρουσιάζει καταθέσεις κοριτσιών που έπεσαν στα δίχτυα του κυκλώματος… Το κοινό σημείο σε όλες ήταν ότι βρίσκονταν σε άσχημη οικονομική κατάσταση. Οι περισσότερες είναι μητέρες. Όπως η 25χρονη από το Μεδεγίν της Κολομβίας. Έμεινε ορφανή από μητέρα όταν ήταν μόλις 2.5 ετών. Στα 17 της μένει έγκυος και γεννά ένα κοριτσάκι. Καταφέρνει να τελειώσει το λύκειο αλλά στη συνέχεια δεν μπορεί να βρει κάπου δουλειά ή δυστυχώς δεν υπήρχαν πολλές δουλειές και ξεκίνησα να κάνω διαδικτυακό σεξ με κάποιους πελάτες βγάζοντας έτσι κάποια χρήματα .Με τα χρήματα που μάζεψα κατάφερα να ανοίξω ένα μπαρ το οποίο όμως δεν πήγε και πολύ καλά και το έκλεισα το 2014. Μετά μαγείρευα στο σπίτι μου και πήγαινα φαγητό σε διάφορους πελάτες μετά από παραγγελίες που μου έκαναν, αυτή ήταν πλέον η δουλειά μου. Όμως πριν από δύο χρόνια αυτοκτόνησε η κόρη μου γεγονός που μου στοίχισε πάρα πολύ. Τα έβγαζα πολύ δύσκολα πέρα στην Κολομβία και για αυτό άρχισα να σκέφτομαι να φύγω από τη χώρα για να πάω κάπου αλλού για δουλειά για να μπορέσω να μαζέψω κάποια χρήματα».
Μία φίλη της που είχε δουλέψει στην Ελλάδα ως εκδιδόμενη θα της προτείνει να έρθει στη χώρα μας. Εκείνη δέχεται. Η επικοινωνία γίνεται με τον αρχηγό και έναν άντρα με το όνομα Στίβεν που μιλούσε Ισπανικά.
«Ο Β. μας είχε πει ότι τα ερωτικά ραντεβού θα στοιχίζουν 50 ευρώ για 15 λεπτά, 100 ευρώ για μία ώρα και 150 ευρώ για μιάμιση ώρα. Από το κάθε ραντεβού θα κρατάγαμε τα μισά. Επίσης μας είπε ότι τα εισιτήρια κόστισαν 2.200 ευρώ, χρήματα τα οποία έπρεπε να του τα ξεπληρώσουμε. Επίσης μας είπαν ότι θα μας κρατήσουν τα διαβατήρια μόλις φθάσουμε στην Αθήνα μέχρι να αποπληρώσουμε την τιμή των εισιτηρίων. Έτσι ξεκινήσαμε αεροπορικώς από το Μεγεδίν και μέσω Κωνσταντινούπολης φθάσαμε στην Αθήνα στις 23 Μαΐου. Πήγαμε με ταξί στην Καλλιθέα και εκεί μας παρέλαβε μία γυναίκα. Μας κράτησε τα διαβατήρια για να μην το σκάσουμε γιατί όπως μας είπε πριν από λίγες ημέρες το έσκασαν κάποιες άλλες εκδιδόμενες γυναίκες. Μας έδωσε το κινητό της και μας είπε ότι αυτή θα μας ενημερώνει για το πότε και σε ποια μαγαζιά για δουλεύουμε. Όλες μας οι επικοινωνίες ήταν μέσω «what’s up» Στον όροφο που έμενα εγώ υπήρχαν συνολικά έξι δωμάτια και στην είσοδο του κτιρίου και στους διαδρόμους υπήρχαν κάμερες. Την επόμενη ημέρα ξεκίνησα δουλειά στη βάρδια 20:00-06: 00 με το ψευδώνυμο Σελίν».
Η κοπέλα την πρώτη εβδομάδα δουλεύει σε διάφορους οίκους ανοχής και τη δεύτερη εβδομάδα η γυναίκα που επιτηρούσε τις κοπέλες και έπαιρνε τις εισπράξεις της έστειλε μήνυμα ότι τους χρωστά και άλλα χρήματα.
«Έτσι αναγκαζόμουν να πληρώσω την Ε… έξτρα χρήματα .Άλλες φορές 30 και άλλες φορές 50 ευρώ
ανάλογα με τα ραντεβού που έκανα. Επίσης μου είπε ότι θα πληρωνόμουν τα συμφωνηθέντα μέχρι τα 4 ραντεβού. Το πέμπτο δεν θα το πληρωνόμουν καθόλου και από το έκτο και μετά πάλι τα μισά. Αυτό ήταν πολύ άδικο γι αυτό και προσπαθούσα να μην κάνω πάνω από 4 ραντεβού. Αν κάποια μέρα δεν πήγαινα στην δουλειά μου έβαζαν πρόστιμο 100 ευρώ ενώ αν καθυστερούσα το πρόστιμο ήταν 50 ευρώ. Υπήρχε και μία κοπέλα η Κ.,. Μία φορά μας έβγαλε και φωτογραφίες για να τις βάλουν στο σάιτ που διαφημίζονται τα μαγαζιά. Τελικά τα πράγματα δεν ήταν έτσι όπως μου τα είχανε πει στην αρχή. Δεν μου έμεναν σχεδόν καθόλου χρήματα, αφού στην ουσία δούλευα για τα αφεντικά. Δεν μπορούσα να πληρώνω ένα άδικο χρέος. Ήταν εκμετάλλευση. Για το λόγο αυτό ήθελα να σταματήσω και να γυρίσω στη χώρα μας. Όμως φοβόμουνα πολύ να φύγω κρυφά, μιας και δεν είχα και το διαβατήριο μου. Πριν τρεις ημέρες μου επέστρεψαν το διαβατήριο και αποφασίσαμε με τη φίλη μου να φύγουμε κρυφά… Πίστευα πως αν με καταλάβαιναν ότι ήθελα να φύγω θα μου έκαναν κακό.»
«Έκανα δύο με τρία ραντεβού τη βάρδια ..»
Μία άλλη κοπέλα από την Κολομβία πήρε το ψευδώνυμο Έλλη. Το δικό της χρέος προς τα μέλη της οργάνωσης ήταν 2.608 ευρώ.
«Αν έκανα ταμείο πάνω από 250 ευρώ ήξερα ότι τα χρήματα δεν θα ήταν τα μισά αλλά θα είναι 70% για τα αφεντικά και 30% για μένα. Αυτό ήταν πολύ άδικο για μένα. Τότε κατάλαβα ότι τα πράγματα δεν ήταν όπως μου τα είχαν πει στην αρχή .Στην αρχή έκανα διάφορες βάρδιες με δύο έως τρία ραντεβού την βάρδια.»
Μία άλλη κοπέλα περιέγραψε μία εξευτελιστική συμπεριφορά που βίωσε τη στιγμή που αιμορραγούσε. Αντιμετώπιζε σοβαρό γυναικολογικό πρόβλημα, που της είχε προκαλέσει συνεχόμενη και διαρκή αιμορραγία και είχε ενημερώσει την υπαρχηγό, ζητώντας της ρεπό.
Εκείνη δεν την πίστεψε και η γυναίκα έφθασε στο σημείο να της στείλει φωτογραφία όπου φαινόταν η αιμορραγία. Και πάλι όμως δεν την πίστεψαν και η κατηγορούμενη πήγε στο σπίτι όπου έμενε και της κατέβασε το παντελόνι για να δει ότι αιμορραγούσε.
