Τη γνωστή από αιώνες «κόντρα» της επιστημονικής κοινότητας με τη θρησκεία έρχεται να ενισχύσει η έρευνα που έκαναν αμερικανοί επιστήμονες αναφορικά με το πέρασμα των κυνηγημένων Ισραηλιτών από την Ερυθρά Θάλασσα.
Σε αντίθεση με τη Βίβλο, που αναφέρει πως πριν από περίπου 3.000 χρόνια ο Μωυσής ακούμπησε με το ραβδί του τα νερά και η θάλασσα «άνοιξε» προκειμένου να περάσουν οι Ισραηλίτες και να φτάσουν στη «Γη της Επαγγελίας», οι επιστήμονες ισχυρίζονται τώρα πως οι ισχυροί άνεμοι που έπνεαν στην περιοχή για ώρες ήταν αυτοί που δημιούργησαν το πέρασμα και όχι η θεία παρέμβαση.
Η έρευνα, υπό τον Καρλ Ντριους του Εθνικού Κέντρου Ατμοσφαιρικών Ερευνών (NCAR) και του πανεπιστημίου Κολοράντο των ΗΠΑ, η οποία δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «PLoS ONE», δείχνει ότι ένα ισχυρός ανατολικός άνεμος με ταχύτητα 100 χιλιομέτρων την ώρα, που φυσούσε όλη τη νύχτα, μπορεί να απώθησε τα νερά ύψους περίπου δύο μέτρων, σε ένα σημείο όπου ο αρχαίος ποταμός Νείλος, σε κάποια καμπή του με σχήμα U, πιστεύεται ότι ενωνόταν με μια παράκτια λιμνοθάλασσα.
Με τον τρόπο αυτό, είναι δυνατό να δημιουργήθηκε μια στενή χερσαία δίοδος, που έκλεισε ξανά μόλις ο άνεμος κόπασε (πνίγοντας τον αιγυπτιακό στρατό που καταδίωκε τους Ισραηλίτες, σύμφωνα με τη Βιβλική αφήγηση). H «γέφυρα» αυτή εκτιμάται ότι είχε μήκος 3 – 4 χλμ. και πλάτος 5 χλμ. και παρέμεινε «ανοικτή» επί τέσσερις ώρες τουλάχιστον.
Η νέα μελέτη αποτελεί τμήμα μιας ευρύτερης έρευνας του αμερικανού επιστήμονα σχετικά με τις επιπτώσεις των ανέμων στα βάθη των υδάτων. Η έρευνα για την Έξοδο βασίζεται σε ανακατασκευή των πιθανών τοποθεσιών και βαθών των πλωτών διαύλων στο δέλτα του ποταμού Νείλου, που έχουν μεταβληθεί σημαντικά με το πέρασμα του χρόνου, εκτιμώντας ότι στην πραγματικότητα ήταν μέσω αυτού του σημείου και όχι της σημερινής Ερυθράς Θάλασσας, όπου έγινε η διάσχιση από τους Ισραηλίτες.
