Σε πρόσφατη δημοσκόπηση στο ερώτημα προς τους πολίτες αναφορικά με το σε ποιον θα εμπιστεύονταν την διαχείριση της επιχείρησής τους, μεταξύ Κυριάκου Μητσοτάκη και Αλέξη Τσίπρα, οι ερωτώμενοι απάντησαν με μεγάλη διαφορά πως θα επέλεγαν τον πρωθυπουργό. Στο ερώτημα δε σχετικά με το σε ποιον θα εμπιστεύονταν τα κλειδιά του σπιτιού τους, οι ερωτώμενοι έδωσαν ελαφρύ προβάδισμα στον κ. Τσίπρα.

Μπορεί όμως να υπάρξει αλήθεια σπίτι χωρίς εργασία; Μπορεί να υπάρξει εργασία χωρίς επιχείρηση; Τα ερωτήματα οδηγούν στην αυτονόητη απάντηση πως εν τέλει η πολιτική της εξωστρέφειας, που προσέλκυσε επενδύσεις και αναβάθμισε την οικονομία δώδεκα φορές διεθνώς, είναι αυτή που μπορεί να δημιουργήσει και αίσθημα ασφάλειας. Χωρίς αυτήν την ασφάλεια η παρεπόμενη, εκείνη της ασφάλειας του σπιτιού, δεν υφίσταται καν αφού πρωτίστως δεν υφίσταται σπίτι.

Είναι προφανώς παιγνιώδης η διάθεση όσων προτίμησαν για παρέα τους τον Αλέξη Τσίπρα, θεωρώντας πως μόλις γυρίσουν στο σπίτι τους θα τον βρουν μέσα να τους περιμένει με ένα ποτό στο χέρι, αλλά η διακυβέρνηση της χώρας -ή και εάν θέλετε της «επιχείρησης ανάκαμψης μιας χώρας»- δεν χωρά παιγνιώδη διλήμματα.

Στις εκλογές της 21ης Μαΐου κρίνεται η ανανέωση της εμπιστοσύνης των πολιτών σε μια κυβέρνηση που ό,τι εξήγγειλε προεκλογικά, το υλοποίησε στο ακέραιο. Πλέον, δεν έχουμε να κάνουμε με εξαγγελίες υποσχέσεων ή προσδοκιών, αλλά με την επικύρωση των απτών αποτελεσμάτων που επιτύχαμε όλοι μαζί την τελευταία τετραετία. Στις εκλογές, εν ολίγοις, κρίνεται το αν θα συνεχίσουμε στον δρόμο της ευημερίας και της προκοπής ή αν θα διολισθήσουμε σε επικίνδυνες ατραπούς.

Η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη παραδίδει μια ισχυρή οικονομία με ακόμα θετικότερες προοπτικές, ρεκόρ επενδύσεων σε πολλαπλούς τομείς, τρεις φορές αυξημένο κατώτατο μισθό, υπερσύγχρονα οπλικά συστήματα που συμβάλλουν τα μέγιστα στην εθνική μας άμυνα, αναβαθμισμένο ΕΣΥ κι ένα εκπαιδευτικό σύστημα που γίνεται εξωστρεφές και δημιουργεί υψηλής στάθμης ανθρώπινο κεφάλαιο υποβοηθώντας την ανάπτυξη της χώρας.

Οι ανέξοδες υποσχέσεις για «βουνά πιλαφιού και ουρί του Παραδείσου» δεν ταιριάζουν στο κόμμα που με σωφροσύνη κυβέρνησε και την τελευταία τετραετία την χώρα, αλλά σε εκείνους που εξίσου ανέξοδα για τους ίδιους θα μιλήσουν μόλις καταλάβουν τα λάθη τους για «αυταπάτες». Εμείς δεν έχουμε αυταπάτες και γνωρίζουμε πως ,παρά τις αποτελεσματικές πολιτικές που ακολουθήσαμε, υπάρχουν ακόμη τομείς στους οποίους για να καρποφορήσουν οι μεταρρυθμίσεις χρειάζονται ακόμη να γίνουν πολλά. Να εκριζωθούν παθογένειες και αναχρονιστικοί θύλακες στην δημόσια διοίκηση που αντιστέκονται στην αλλαγή. Κι αυτός είναι ο λόγος που η ΝΔ ζητά την ανανέωση της εμπιστοσύνης των πολιτών.

Τι μπορούν, λοιπόν, να περιμένουν οι πολίτες;

Κεντρικές επιδιώξεις μιας αυτοδύναμης κυβέρνησης της ΝΔ την επόμενη τετραετία είναι η αύξηση των μισθών στον δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα και η συνέχιση του εκσυγχρονισμού του κράτους με ακόμη μεγαλύτερη τόλμη κι αποφασιστικότητα, με διαδικασίες αξιολόγησης, μακριά από παρωχημένους τυχοδιωκτισμούς και καταστροφικές αυταπάτες.

Το αίτημα για ανανέωση της κυβερνητικής μας θητείας δεν υπηρετεί αλλότριες προς το δημόσιο συμφέρον σκοπιμότητες. Είναι απόρροια της κρισιμότητας των στιγμών και του αισθήματος ευθύνης απέναντι στην πατρίδα και στις ερχόμενες γενιές.

  • Θοδωρής Ρουσόπουλος, Βουλευτής Βορείου Τομέα Αθηνών (Β1) ΝΔ