Ήδη ο «άπειρος» αναβάτης της Pramac Ducati (ή Ducati Junior) ήταν στη Χερέθ σε στενή επαφή με τους καθιερωμένους «ταχύτερους» των MotoGP.
Και ο Lucio Cecchinello, αφεντικό της ομάδας LCR του Stefan Bradls δεν μασάει τα λόγια του: «Αν με ρωτάτε, είμαι πεπεισμένος ότι ο Andrea Iannone μπορεί κάλλιστα να αποτελέσει την έκπληξη της σαιζόν».
Κρίνοντας από την απόδοσή του στα τελευταία δοκιμαστικά, μπορεί να έχει και δίκιο. Ο «τρελό-Τζο» (μόνος του έχει διαλέξει το παρατσούκλι αυτό) έχει κάνει αλματώδη πρόοδο με μια κατά τεκμήριο δύσκολη μοτοσυκλέτα και μπορεί να κυνηγήσει μια από τις θέσεις πίσω από την πρώτη πεντάδα των «συνήθων υπόπτων» των MotoGP.
Ο νεαρός Ιταλός την τρίτη μέρα των δοκιμαστικών υστέρησε του Marc Márquez με την εργοστασιακή RC213V κατά 2 μόλις δέκατα, πράγμα που με τα δεδομένα του σήμερα, αποτελεί πραγματική επιτυχία.
«Ναι, είμαι πανευτυχής», επιβεβαίωσε ο Andrea. «Είναι πρώτο, να είμαι τόσο κοντά σε έναν τόσο καλό αναβάτη όπως ο Marc. Είμαι όμως πολύ πιο χαρούμενος όταν βλέπω ότι μπορώ σε κάθε πίστα και υπό όλες τις συνθήκες να βρω έναν καλό ρυθμό. Για μένα σαν πρωτάρης που είμαι, αυτός ήταν ο κύριος στόχος μου».
Βέβαια όλοι οι αναβάτες, ανεξάρτητα της θέσης τους, έχουν τελικά σαν στόχο τους ταχύτερους μπροστά τους. «Αυτό είναι αλήθεια», παραδέχτηκε ο Iannone. «Αλλά πρέπει να είμαι ρεαλιστής. Ξέρω ότι δεν μπορώ να έχω μεγαλύτερες απαιτήσεις από ό,τι πέτυχα ως τώρα. Όχι σε αυτήν τη φάση τουλάχιστον».
Μετρημένα λόγια και συνετά, ωστόσο αυτόν τον χειμώνα ο 23χρονος προόδευε σχεδόν κάθε μέρα. «Ειδικά τις 3 τελευταίες μέρες. Καταλαβαίνω τη μοτοσυκλέτα όλο και καλύτερα. Χαίρομαι που ανακαλύπτουμε όλο και περισσότερο τη δυνατότητα της Ducati μας να προσαρμόζεται σε διαφορετικές καταστάσεις».
«Καταλαβαίνω τους τομείς που χρειαζόμαστε βελτίωση και ποιες επεμβάσεις μπορούμε να κάνουμε. Τώρα νιώθω πιο σίγουρος ενόψει του πρώτου GP στο Κατάρ, από ό,τι πριν τα πρώτα δοκιμαστικά του χειμώνα στη Σεπάνγκ».
Ασυνήθιστα μαλακός στις εκφράσεις του ο ιδιαίτερα εξωστρεφής και «ακατέργαστος» Andrea Iannone, θυμίζει κάποιες φορές ένα λίγο «άκομψο» μείγμα του Valentino Rossi -στα νιάτα του- και του μεγάλου απόντα Marco Simoncelli.
Η συμπεριφορά του έχει μεγάλο ποσοστό και του ελληνικού «δεν βαριέσαι αδερφέ», μοιάζοντας συχνά να μη δίνει δεκάρα για την γνώμη των άλλων, για το πώς πρέπει να μιλά και να φέρεται…
Πρόσφατα σε άλλη συνέντευξή του στο ιταλικό Tuttosport, είπε για την σχέση του με τη Desmosedici: «Είναι πολύ σπέσιαλ. Της μιλάω. Δεν περιμένω προφορικές απαντήσεις, αλλά αισθήσεις. Και μου τις δίνει, είτε θετικές είτε αρνητικές. Αλλά μπορώ να πω ότι μέχρι τώρα όλες ήταν θετικές. Πάρε μια στροφή σωστά και η αδρεναλίνη εκτοξεύεται. Είναι σαν να κάνεις σεξ με ένα ερεθιστική ύπαρξη…»
