Πριν ελάχιστα χρόνια, ούτε μισή δεκαετία δεν πάει, τα αχόρτατα πλήθη των δικυκλιστών της Νότιας και Νοτιοανατολικής Ασίας αρκούνταν σε οποιοδήποτε δίτροχο 50 κυβικών για να δραπετεύουν από την χαοτική κυκλοφορία.
Στο μεταξύ ανέπτυξαν πιο πολύπλοκες ανάγκες, αναγκάζοντας τους κατασκευαστές να τρέχουν ασθμαίνοντας ξοπίσω τους, για να τις καλύψουν. Οι νεοφώτιστοι μηχανοκίνητοι της Ινδίας, της Κίνας και της Ινδονησίας, τριών χωρών που συγκεντρώνουν τον μισό πληθυσμό της Γης, ανακαλύπτουν και τις υπόλοιπες χάρες των μοτοσυκλετών, πέρα από τη γρήγορη και φτηνή μετακίνηση.
Θέλουν επιθετική αισθητική, θέλουν επιδόσεις, θέλουν ένα σύμβολο να αποδεικνύει την επιτυχία τους και την οικονομική (αν όχι ταξική) άνοδό τους.
Κι έτσι βλέπουμε όλο και περισσότερες μικρές μοτοσυκλέτες που καμμία δεν έχουν σχέση με τα ταπεινά commuter της προηγούμενης δεκαετίας. Μία τέτοια είναι και η νέα Kawasaki Ninja RR (ή σε άλλες αγορές όπως της Ινδίας, Kawasaki Ninja 250SL).
Τη φαντάζεστε δηλαδή να τσαλαβουτά στους λασπωμένους, γεμάτους σβουνιές χωματόδρομους, στις λαϊκές γειτονιές της Καλκούτα ή της Κουάλα Λουμπούρ ή της Παντάνγκ; Μάλλον όχι.
Ωστόσο οι νέοι μοτοσυκλετιστές αυτών και άλλων πόλεων της Ινδίας, της Μαλαισίας και της Ινδονησίας, πιστεύει η Kawasaki, διψούν για το νέο μονοκύλινδρο Ninja RR. Περισσότερο κι από το επιτυχημένο αλλά ακριβό δικύλινδρο Ninja 250R.
Τι είναι το μονοκύλινδρο 250; Εξωτερικά τη μεγαλύτερη διαφορά αντιπροσωπεύει ο μονός προβολέας, σε αντίθεση με τους δύο του 250R.
Οι εξωτερικές διαστάσεις είναι παρόμοιες με του δικύλινδρου, αλλά το ατσάλινο πλαίσιο-χωροδικτύωμα είναι καινούργιο. Στηρίζει μεταξύ άλλων και τον νέο κινητήρα, έναν μονοκύλινδρο υγρόψυκτο τετράχρονο με 249 κυβικά που μέσω ψεκασμού αποδίδει 27,6 ίππους στις 9.700 σαλ. και 2,31 χλγμ. στις 8.200 σαλ. (μείον 3,9 ίππους αλλά συν 0,17 χλγμ. σε σχέση με τον δικύλινδρο).
Το μειονέκτημα έρχεται να διορθωθεί από το μειωμένο κατά 21 κιλά βάρος (151 έναντι 172) και τελικά, μονοκύλινδρο και δικύλινδρο θα έχουν περίπου την ίδια σχέση βάρους προς ισχύ.
Στις αναρτήσεις βρίσκουμε ένα συμβατικό πιρούνι 37 χιλ. και ένα αμορτισέρ με 5 βαθμίδες προφόρτισης ελατηρίου, στηριγμένο σε μοχλικό Uni-trak. Τα βασικά και ελάχιστα δηλαδή από πλευράς ρυθμίσεων, ένδειξη ότι πρόκειται ουσιαστικά για ένα «βασικό» μοντέλο.
Το φρενάρισμα αναλαμβάνουν μπροστά ένας δίσκος 263 χιλ. με δαγκάνα δύο εμβόλων και πίσω ένας μικρότερος 193 χιλιοστών. Θα προσφέρεται και έκδοση με ABS που θα ζυγίζει ένα επιπλέον κιλό.
Το όπλο της μοτοσυκλέτας ώστε να χτυπήσει τις πιο γρήγορες της κατηγορίας δεν είναι ασφαλώς οι επιδόσεις της (όπως π.χ. των KTM), αλλά η πολύ πιο προσιτή τιμή της. Άγνωστο είναι για την ώρα εάν θα εξαχθεί και στην Ευρώπη.
