Η Κέρκυρα… αυτό το νησί, με τα χρώματα, τα αρώματα και τις γεύσεις του, ήταν το τέλειο σκηνικό για την ιστορία της Άντζελας Γκερέκου και του Τόλη Βοσκόπουλου. Εκεί, στον τόπο που γεννήθηκε, η «γαλανομάτα μάγισσα» έζησε τις πιο όμορφες στιγμές με τον αξέχαστο τραγουδιστή. Τα πρώτα τους καλοκαίρια, γεμάτα έρωτα, το πρώτο Πάσχα με την κόρη τους, στιγμές που έμειναν χαραγμένες για πάντα.
Κάποιες από αυτές τις στιγμές μοιράζεται η Άντζελα Γκερέκου στο βιβλίο της «Γεύσεις και Μνήμες – Από τριάντα Κερκυραϊκές συνταγές της μαμάς», ένα βιβλίο που κυκλοφορεί αυτές τις μέρες και αποτελεί μια ζεστή, προσωπική κατάθεση, σαν ένα οικογενειακό άλμπουμ φτιαγμένο με αγάπη.
«Οι γεύσεις που μεγαλώσαμε δεν είναι απλώς φαγητό, είναι τρόπος να θυμόμαστε ποιοι είμαστε!», σημειώνει η ίδια με νόημα. Ένα νοσταλγικό ταξίδι στις γνώριμες γεύσεις της ζωής της, στον τόπο που γεννήθηκε και μεγάλωσε, την Κέρκυρα.
Η ιδέα για το βιβλίο ξεκίνησε από την επιθυμία της να επιστρέψει στις ρίζες της και την ανάγκη της να περιπλανηθεί στις γεύσεις των αναμνήσεων της μέσα από αγαπημένες Κερκυραϊκές συνταγές της μητέρας της. Γεύσεις και μνήμες που δένουν τους ανθρώπους για πάντα, πλέκονται μεταξύ τους και δημιουργούν αναπόφευκτους συνειρμούς.
Οι παραδοσιακές κερκυραϊκές συνταγές για το σοφρίτο, την παστιτσάδα, την κερκυραϊκή μαγειρίτσα και το λεμονάτο συνοδεύονται από αληθινές ιστορίες με αγαπημένους ανθρώπους, με τον Τόλη Βοσκόπουλο να κατέχει την πρώτη θέση.
Η Άντζελα, με ζωντανή γραφή, μας ταξιδεύει στο δεύτερο καλοκαίρι τους στην Κέρκυρα, εκεί όπου η μουσική και η αγάπη τους ανθούσαν, καθώς δημιουργούσαν τον κοινό τους δίσκο.
«Ήταν καλοκαίρι και ήμασταν με τον Τόλη στην αυλή του σπιτιού στο Κοντόκαλι. Εγώ έγραφα στίχους και εκείνος έψαχνε τη μελωδία, γρατζουνώντας την κιθάρα του. Είχαμε έρθει να περάσουμε λίγες μέρες στο σπίτι των γονιών μου, ήταν ο δεύτερος χρόνος της σχέσης μας και ο Τόλης είχε ήδη ερωτευτεί την Κέρκυρα. Είχε διαβάσει κάποιους στίχους μου, του άρεσαν και μου είπε “έλα να δοκιμάσουμε να φτιάξουμε κάτι μαζί“. Δεν φανταζόμασταν ότι θα εμπνεόμασταν τραγούδια για έναν ολόκληρο δίσκο. Οι μέρες μας κυλούσαν έτσι, με εμένα να σβήνω και να γράφω στίχους, και εκείνον να συνθέτει μουσικές, κάτω από τις ελιές, τις συκιές και τις λωτιές, δημιουργώντας τα δικά μας τραγούδια», θυμάται η Άντζελα Γκερέκου.
Ξαφνικά, μια υπέροχη μυρωδιά διέκοψε τη δημιουργία και τους οδήγησε σε μια γευστική απόλαυση. «Οι ώρες περνούσαν χωρίς να το καταλάβουμε, μεθυσμένοι από δημιουργία και συναισθήματα, και μόνο η φωνή της μαμάς μας έφερνε στην πραγματικότητα, όταν φώναζε ότι ήταν ώρα για το μπιάνκο. Το μπιάνκο, χρόνια μετά, έγινε ένα από τα αγαπημένα φαγητά της κόρης μας. Μπιάνκο σημαίνει λευκό στα ιταλικά, εξήγησα στον Τόλη, για την άσπρη του σάλτσα».
Η Άντζελα Γκερέκου αποκαλύπτει την τεράστια αδυναμία που είχε στον Τόλη Βοσκόπουλο και τα τραγούδια του, από τότε που ήταν μικρό κορίτσι. «Η μαμά σέρβιρε το φαγητό, ο μπαμπάς έβαζε δίσκους στο πικάπ, και το μυαλό μου ταξίδευε στην πρώτη φορά που άκουσα τη φωνή του Τόλη. Ο μπαμπάς είχε αγοράσει το πρώτο πικάπ στο χωριό και του άρεσε να μας φροντίζει με πράγματα που θεωρούσε πρόοδο. Ήμουν δώδεκα χρονών και η φωνή του Τόλη άγγιξε την ψυχή μου, την ερωτεύτηκα.
Από τότε παρακολουθούσα τη ζωή και την πορεία του, χαίροντας με τις χαρές του και λυπούμενη με τις λύπες του. Ποιος θα το φανταζόταν ότι θα γινόμασταν αναπόσπαστο κομμάτι ο ένας του άλλου, και ότι θα γράφαμε τα δικά μας τραγούδια στην αυλή μας στην Κέρκυρα; Έτσι γεννήθηκε το CD μας “Η Νύχτα Γέμισε με Φως”, τον Αύγουστο του 1999».
