«Μνήμη και Δημόσιος Χώρος» ήταν το θέμα της ημερίδας-διαβούλευσης που πραγματοποιήθηκε σήμερα με αντικείμενο τον επικείμενο επανασχεδιασμό της Πλατείας Ελευθερίας της Θεσσαλονίκης.
Η ημερίδα πραγματοποιήθηκε στην αίθουσα συνεδριάσεων του δημοτικού συμβουλίου της Θεσσαλονίκης, σε συεργασία με ιδρύμα «Χάινριχ Μπελ» Ελλάδας, στην οποία συμμετείχαν έλληνες και ξένοι αρχιτεκτόνες, ιστορικοί και άλλοι επιστήμονες.
Κατά τη διάρκεια της ημερίδας κατατέθηκαν προτάσεις για την ανάπλαση της Πλατείας Ελευθερίας, ως δημόσιο χώρο αναψυχής, αλλά και μνήμης και ιστορίας, με αφορμή και το σχέδιο που προκρίθηκε μέσα από αρχιτεκτονικό διαγωνισμό του δήμου, ενώ διατυπώθηκαν και παρατηρήσεις από ορισμένους ομιλητές για παραλείψεις, σε σχέση με το εύρος της ανάδειξης των ιστορικών γεγονότων, στο βραβευμένο σχέδιο και για πτυχές που πρέπει να συμπεριληφθούν στο νέο αρχιτεκτονικό σχεδιασμό.
Η Πλατεία Ελευθερίας δημιουργήθηκε το 1870 κατά την έναρξη των οθωμανικών «μεταρρυθμίσεων» και συνδέθηκε με γεγονότα, όπως την ίδρυση του κινήματος των Νεοτούρκων του 1908, το γιορτασμό της πρώτης εργατικής Πρωτομαγιάς το 1909, τον Εργατικό Μάη του ’36 και τέλος με την αρχή του μαρτυρίου και εξόντωσης των 50.000 Θεσσαλονικιών εβραίων της πόλης από τους ναζί.
Όπως είναι γνωστό, το «μαύρο» Σάββατο της 11ης Ιουλίου του 1942 κατεγράφησαν από τις γερμανικές αρχές κατοχής, αφού προηγουμένως υπέστησαν πολύωρο δημόσιο εξευτελισμό, 9.000 άνδρες, εκ των οποίων οι 4.000 οδηγήθηκαν σε καταναγκαστική εργασία.
Η Πλατεία Ελευθερίας λειτουργεί από τη δεκαετία του ’50, ως υπαίθριος χώρος παρκινγκ, χωρίς να «θυμίζει» οτιδήποτε από το σημαντικό ιστορικό παρελθόν της.
