Μπορεί ο νέος πόλεμος μεταξύ του Ισραήλ και του Ιράν να βρίσκεται ακόμα σε αρχικό στάδιο, με τις δύο πλευρές να εξαπολύουν για τέταρτη συνεχόμενη μέρα πλήγματα η μια ενάντια στην άλλη, ωστόσο οι ακαδημαϊκοί Iselin Brady και Daniel Byman παρουσιάζουν στο άρθρο τους στο περιοδικό Foreign Policy μερικά από τα επικρατέστερα σενάρια για το ποια μπορεί να είναι η κατάληξη αυτής της νέας διαμάχης στη Μέση Ανατολή.
Το πρώτο σενάριο, σύμφωνα με τους Brady και Byman, είναι το Ιράν να συνεχίσει να πραγματοποιεί για κάποιο χρονικό διάστημα στρατιωτικές επιθέσεις εναντίον του Ισραήλ, να δηλώσει, εσωτερικά, ότι αντέδρασε και προκάλεσε απώλειες στους Ισραηλινούς και στη συνέχεια να αποδεχτεί τις προσπάθειες των ΗΠΑ και της διεθνούς κοινότητας για κατάπαυση του πυρός.
Μια δεύτερη πιθανότητα, σύμφωνα με τους συγγραφείς, είναι το Ιράν να καταφέρει να επιφέρει σημαντικά πλήγματα στο Ισραήλ – είτε με τη μορφή τρομοκρατικών επιθέσεων, είτε με πυραύλους, ενώ παράλληλα αυξάνεται η διεθνής πίεση προς το Ισραήλ να σταματήσει τον πόλεμο. Οι πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν, όπως εκείνη στο Νατάνζ και αλλού, θα συνεχίσουν να υφίστανται ζημιές, αλλά το Ιράν θα καταφέρει να τις επισκευάσει σχετικά γρήγορα.
Γενικά, όταν το Ισραήλ χτυπά τους εχθρούς του, υπάρχει αρχικά βραχυπρόθεσμη υποστήριξη από τις Ηνωμένες Πολιτείες και ακόμη και από βασικούς Ευρωπαίους συμμάχους. Ωστόσο, αυτοί οι σύμμαχοι συνήθως καλούν σύντομα σε τερματισμό των εχθροπραξιών, ακόμα και όταν το Ισραήλ επιθυμεί να συνεχίσει τις επιθέσεις. Αν ο Τραμπ ασκήσει πραγματική πίεση στον Νετανιάχου, γράφουν οι Brady και Byman, το Ισραήλ ίσως διακόψει πρόωρα τις επιχειρήσεις, θεωρώντας ότι η ζημιά που έχει ήδη προκαλέσει είναι αρκετή προς το παρόν.
Το αν αυτό θα οδηγήσει σε παραγωγική διπλωματία είναι ασαφές, σύμφωνα με τους συγγραφείς του άρθρου. Σε κάθε περίπτωση τέτοιες διαπραγματεύσεις έχουν κάποια ελκυστικότητα για την Τεχεράνη, καθώς η οικονομία της χώρας βρίσκεται σε κατάρρευση και η προοπτική άρσης ή μείωσης των κυρώσεων είναι ιδιαίτερα δελεαστική.
Από τη μεριά του, ο Αμερικανός πρόεδρος θα παρουσίαζε οποιαδήποτε παραχώρηση ως δική του νίκη, και το Ιράν θα φαινόταν σαν να υποχωρεί υπό πίεση – κάτι που, σε μεγάλο βαθμό, θα ανταποκρινόταν στην πραγματικότητα.
Οι συγγραφείς παρουσιάζουν ακόμα μερικά πιο «σκοτεινά» σενάρια. Ένα από αυτά είναι η επέκταση του πολέμου Ισραήλ-Ιράν σε περιφερειακή σύγκρουση. Πριν από τα ισραηλινά πλήγματα, το Ιράν είχε απειλήσει με επιθέσεις σε αμερικανικές βάσεις στη Μέση Ανατολή.
Οι ΗΠΑ έχουν αρνηθεί οποιαδήποτε εμπλοκή στις επιθέσεις, ωστόσο το Ιράν μπορεί να θεωρεί ότι η Ουάσιγκτον είναι συνένοχη. Επομένως, αν η Τεχεράνη θεωρεί τις διαπραγματεύσεις ως στάχτη στα μάτια, οι αμερικανικοί στόχοι ενδέχεται να διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες, για τους δικούς τους λόγους, ίσως επίσης κλιμακώσουν. Αμερικανοί αξιωματούχοι μπορεί να θεωρούν ότι το Ισραήλ έχει ήδη κάνει τη μισή δουλειά και ότι οι ΗΠΑ μπορούν να την ολοκληρώσουν, βομβαρδίζοντας εγκαταστάσεις όπως η υπόγεια πυρηνική εγκατάσταση του Φορντόου με διατρητικά πυρομαχικά μεγάλης διείσδυσης και εξουδετερώνοντας ό,τι απέμεινε μετά τις πρώτες επιθέσεις του Ισραήλ.
Το Ιράν από την άλλη είναι πιθανό να καλέσει τους «αντιπροσώπους» του στο Ιράκ, τον Λίβανο, την Υεμένη και αλλού να κάνουν ό,τι μπορούν για να επιτεθούν στο Ισραήλ – και ίσως προσθέσουν και αμερικανικούς στόχους στη λίστα τους. Ακόμα το Ιράν μπορεί να προσφύγει στη διεθνή τρομοκρατία, καθώς στο παρελθόν έχει αποδείξει την ικανότητά του να πλήττει στόχους σε παγκόσμια κλίμακα.
Ταυτόχρονα είναι πιθανό, αν και όχι στο άμεσο μέλλον, να εμπλακούν και Άραβες σύμμαχοι των Ηνωμένων Πολιτειών. Οι Ένοπλες Δυνάμεις της Ιορδανίας έχουν ήδη αναφέρει ότι αναχαίτισαν ιρανικούς πυραύλους και drones που εισήλθαν στον εναέριο χώρο τους στις 13 Ιουνίου. Αν και οι ενέργειες της Ιορδανίας μπορούν να χαρακτηριστούν ως αυτοάμυνα, εάν οι Ηνωμένες Πολιτείες εμπλακούν ενεργά, ενδέχεται να χρησιμοποιήσουν στρατιωτικές βάσεις σε διάφορες χώρες της περιοχής ή να βασιστούν στη στήριξή τους με άλλους τρόπους.
Μια τελευταία πιθανότητα είναι, σύμφωνα πάντα με τους συγγραφείς, ο πόλεμος να μην τελειώσει ποτέ, τουλάχιστον όχι επίσημα, με μια σύγκρουση χαμηλής έντασης να συνεχίζεται για μήνες. Το Ισραήλ μπορεί κατά καιρούς να εξαπολύει πυραύλους ή αεροπορικές επιδρομές κατά του Ιράν, μαζί με στοχευμένες δολοφονίες και σαμποτάζ εντός ιρανικού εδάφους.
Το Ιράν, από την πλευρά του, θα εξαπολύει κατά διαστήματα πυραυλικές επιθέσεις εναντίον του Ισραήλ, τρομοκρατικά χτυπήματα ή άλλες μορφές αντεκδίκησης. Δεν πρόκειται για ολοκληρωτικό πόλεμο, αλλά για μια επισφαλή ειρήνη.
Μέσα σε αυτό το συνεχές μοτίβο επιθέσεων και απαντήσεων, το Ιράν ενδέχεται να αναπτύξει ένα μυστικό πυρηνικό πρόγραμμα, έξω από το πλαίσιο των δεσμεύσεων για έλεγχο των εξοπλισμών και χωρίς διεθνείς επιθεωρήσεις – χρησιμοποιώντας τις ισραηλινές επιθέσεις ως δικαιολογία. Αν το Ισραήλ δεν πλήξει και τα τρία σημεία όπου φυλάσσεται εμπλουτισμένο ουράνιο, αυτό το έργο δεν θα είναι δύσκολο για την Τεχεράνη.
Φυσικά, είναι πιθανός και ένας συνδυασμός όλων των παραπάνω. Παράλληλα, μια κατάπαυση πυρός με μεσολάβηση των Ηνωμένων Πολιτειών μπορεί να αποτελέσει το πρώτο βήμα προς μια ευρύτερη συμφωνία για το πυρηνικό πρόγραμμα. Το Ιράν μπορεί να υποχωρήσει βραχυπρόθεσμα, αλλά να προβεί σε τρομοκρατικές επιθέσεις τους επόμενους μήνες ως μορφή αντιποίνων και αποδεχόμενο ουσιαστικά έναν διαρκή «πόλεμο φθοράς» χωρίς τέλος.
