Ένας άνδρας λέει ότι είναι ακόμα παρθένος στα 47 του, καθώς τον «τρομοκρατεί» η επαφή με κάποιον άλλον άνθρωπο.
Ο Άντριου Μπρούκμαν λέει ότι ήταν πάντα «συνεσταλμένος» και αντιμετώπιζε bullying στο σχολείο.
Οι γονείς του χώρισαν όταν ήταν 10 ετών, γεγονός που τροφοδότησε τον φόβο του να είναι κοινωνικός, να κάνει σχέση ή να έχει οικειότητα με οποιονδήποτε, όπως ισχυρίζεται.
Ο Άντριου δεν ήθελε τους καυγάδες και είχε «φόβο για τη ζωή», οπότε ένιωθε ότι «προτιμούσε να είναι μόνος του».
Λέει ότι οι φόβοι του προέρχονταν επίσης από την καταπίεση της σεξουαλικότητάς του και την ομοφοβία που έβλεπε την εποχή που μεγάλωνε.
Το πορνό έγινε η «μόνη του διέξοδος» και σημείο αναφοράς για το σεξ και ο Άντριου λέει ότι πάλευε με τον εθισμό να το παρακολουθεί μέχρι και δύο ώρες τη νύχτα καθημερινά όταν ήταν στα 30 του, σύμφωνα με τη Daily Mail.
Τώρα έχει αρχίσει να ανοίγεται για τη σεξουαλικότητά του και δεν ντρέπεται πλέον που είναι ένας 47χρονος παρθένος.
Αισθάνεται ότι μπορεί να ταυτιστεί με όσους συμμετέχουν στη νέα εκπομπή του Channel 4, Virgin Island.
Ο Άντριου, καθαριστής, από την Ουαλία, δήλωσε: «Δεν έχω κάνει ποτέ σχέση.
Παρακολουθώντας άλλους ανθρώπους να παίρνουν διαζύγιο και βλέποντας καυγάδες μού δημιούργησε φόβο να είμαι κοινωνικός και οικείος.
Δεν ήθελα να τα περάσω όλα αυτά.
Προτιμώ να είμαι μόνος μου.
Αισθάνεσαι μια αίσθηση ντροπής [που είσαι παρθένος]. Η έλλειψη αυτοπεποίθησης και αυτοεκτίμησης και η καταπίεση στο θέμα του σεξ με οδήγησαν να αναζητήσω θεραπεία, επειδή φοβόμουν να έρθω σε επαφή με οποιονδήποτε.
Δεν ντρέπομαι που είμαι παρθένος στα 47 μου χρόνια».
Ο Άντριου αγωνίστηκε μεγαλώνοντας και πάντα ένιωθε ότι ήταν «διαφορετικός».
«Ήμουν πάντα συνεσταλμένος και ήσυχος. Πάντα φοβόμουν, πάντα ήμουν συναισθηματικός. Με εκφόβιζαν στο σχολείο. Ήμουν διαφορετικός. Ήμουν παράξενος».
Ως έφηβος «γούσταρε τα κορίτσια» αλλά δεν ήξερε πώς να προχωρήσει περαιτέρω. «Ήθελα να προχωρήσω, αλλά δεν μπορούσα λόγω της αυτοπεποίθησής μου».
Σε ηλικία 16 ετών, ο Άντριου συνειδητοποίησε ότι τον έλκυαν οι άνδρες και ότι ήταν ομοφυλόφιλος, αλλά φοβόταν να ανοιχτεί για τη σεξουαλικότητά του λόγω της ομοφοβίας που επικρατούσε τότε στην κοινωνία. «Ο φόβος μεγάλωνε. Μπήκα στην ντουλάπα».
Στα τέλη της δεκαετίας των 20 έκανε θεραπεία και του χορηγήθηκαν αντικαταθλιπτικά, αλλά ο Άντριου εξακολουθούσε να αγωνίζεται να ξεπεράσει τον φόβο του.
Αντιμετώπισε επίσης έναν εθισμό στο πορνό στα 30 του, όταν απέκτησε το δικό του σπίτι. Παρακολουθούσε γκέι πορνό κάθε βράδυ. «Ήταν η μόνη μου διέξοδος. Ήταν ο μόνος τρόπος για να νιώθω το σεξ και να βλέπω σεξ. ‘Ήθελα να το κάνω και εγώ. Τους ζήλευα [τους πορνοστάρ]. ‘Ήμουν εξοργισμένος που δεν μπορούσα να κάνω σεξ».
Τώρα αρχίζει να αφήνει τα τείχη του να πέσουν γράφοντας ένα βιβλίο, το «Colours of a rare bird».
Ο Άντριου λέει ότι δεν του αρέσει που οι άνθρωποι μπορεί να γελάσουν με τους άλλους επειδή είναι παρθένοι. «Δεν είναι αστείο. Μέχρι τώρα θα έπρεπε να είμαι ανοιχτά ομοφυλόφιλος – θα έπρεπε να έχω σχέση.
Δεν φοβάμαι να το παραδεχτώ τώρα [ότι είναι παρθένος]».
